نمایش مبدأ برای نهایة الاقدام فی علم الکلام (کتاب)

[[پرونده:کتاب نهایه الاقدام فی علم الکلام.jpg|جایگزین=نهایة الاقدام فی علم الکلام|بندانگشتی|260x260پیکسل|نهایة الاقدام فی علم الکلام]]

{{پانویس رنگی}}
'''نهایة الأقدام فی علم الکلام''' یکی از مهمترین آثار محمد بن [[عبدالکریم شهرستانی]] (۴۶۹–۵۴۸ ق) است. شهرستانی در این کتاب، طی بیست قاعده، اساسی‌ترین مسائل کلامی فلسفی عصر خود را گزارش کرده و از منظر تفکر [[اشعری]] به نقد و بررسی آنها پرداخته است. با این حال، چنان‌که در مقدمه کتاب حاضر نشان داده شده، ویژگی‌هایی از آموزه‌های [[شیعی]] را می‌توان در آن تشخیص داد. اثر حاضر، چاپ عکسی کهن‌ترین نسخه این کتاب است که در سال ۵۳۸ ق و در زمان حیات شهرستانی کتابت شده و اصل آن به شماره ۱۰۶۰۷ در [[کتابخانه مجلس شورای اسلامی]] نگهداری می‌شود. مقدمه تحقیقی کتاب، در سه بخش از شهرستانی و جایگاه تعلیم در معرفت دینی، نهایة الاقدام قالب اشعری و درون‌مایه اسماعیلی آن، و قدیم‌ترین نسخه‌های نهایة الاقدام و دستنویس کهن مجلس، سخن می‌گوید و حاوی ۹۴ پی‌نوشت کوتاه و بلند است <ref>نسخه برگردان نهایة الاقدام شهرستانی: دستنویسی از روزگار زندگانی مؤلف.</ref>.

</div>

=معرفی اجمالی=
نهایة الإقدام فی علم الكلام، تألیف ابوالفتح محمد بن عبدالكریم شهرستانى، كتابى كلامى در مورد بعضى از مسائل [[اصول دین]]؛ همچون [[توحید]] ، [[نبوت]] و [[عصمت]]، در قرن ششم، به زبان عربى نگاشته شده است. این کتاب، از جمله آثاری است كه بسیارى از اهل علم، حواشى آثارشان را از این كتاب أخذ كرده‌اند.
=تعلیق و توثیق کتاب=

تعلیق، تخریج و توثیق این كتاب به همراه ضبط نص و اصلاح آن توسط آقاى احمد فرید مزیدى انجام گرفته است. این كتاب قبل از این در [[اروپا]] و سپس در [[مصر]] چاپ شده است.

كتاب حاضر با مقدمه‌اى از آقاى احمد فریدى در جامعه الازهر قاهره آغاز گردیده، سپس ترجمه‌اى از مؤلف و بعد از آن اصل كتاب شروع شده است.

سبک نگارش این كتاب چنین است كه با آوردن اقوال مختلف و سپس رد یا تایید آن قول، با استفاده از برهان به شرح و توضیح مطالب خویش پرداخته است. این كتاب داراى 20 عنوان كه از آن به قاعده تعبیر كرده است، تشكیل یافته است.

=محتوای کتاب=
قاعده اول درباره حدوث عالم و بیان استحاله حوادثى كه اولى براى آنها نیست و همچنین استحاله وجود اجسامى كه تناهى مكانى ندارند، مى‌باشد.

در ابواب بعدى این كتاب مباحثى در توحید و ابطال مذهب تعطیل و بحثى پیرامون احوال مطرح شده است. منظور از حال، طبق گفته مؤلف چیزى نیست كه برایش بتوان تعریف حقیقى ذكر كرد، بلكه ضابطه‌اى براى تقسیم دارد كه آن را به ما یعلل و ما لایعلل تقسیم مى‌كند، و منظور از ما یعلل احكامى است كه براى معانى كه قائم به ذات هستند و ما لایعلل، صفاتى هستند كه احكام براى آن معانى واقع نمى‌شوند.

از مباحث فلسفى چون معدوم و این كه آیا معدوم شئ است یا نه و در هیولا و رد بر كسانى كه هیولا را بدون صورت وجود اثبات كرده‌اند و همچنین در علم و اراده ازلى الهى بحث شده است از حقیقت كلام انسانى و نطق نفسانى سخن به میان آمده است. چون نویسنده این كتاب از اهل تسنن مى‌باشد، طبق قاعده آنان از ادله عقلى و نقلى در مورد رؤیت خدا، بابى را آورده كه بیشتر اشاره به اثبات رؤیت روى داستان [[حضرت موسی|حضرت موسى(ع)]] است كه مى‌فرمود: "رب أرنى أنظر إلیك".

از حسن و قبح عقلى و ابطال غرض و علت براى افعال الهى و معناى توفیق و شكر و أجل و رزق مطالبى را بیان داشته است. در مورد نفى غرض و علت براى خدا، مى‌گوید: اگر خدا بخواهد در افعال خود غرضى داشته باشد، بایستى عاملى روى خدا تأثیر بگذارد كه آن فعل را انجام دهد، حال چه آن عامل براى خداوند نفعى داشته باشد و چه نداشته باشد، در هر صورت خدا نفع و ضررى قبول نمى‌كند و هیچ عاملى نمى‌تواند روى او تأثیر بگذارد.

قاعده نوزدهم كتاب در اثبات نبوت و تحقیق معجزات و وجوب عصمت [[انبیاء]] است و قاعده آخر خاص اثبات نبوت [[پیامبر اسلام]] مى‌باشد.

=پانویس=

<references />
[[رده: آثار اسلامی]]
[[رده: کتاب کلامی]]