نمایش مبدأ برای حمله آمریکا به افغانستان

[[پرونده:حمله به افغانستان.jpg|جایگزین=تروریسم|بندانگشتی|حمله آمریکائیها به افغانستان]]
'''حمله آمریکا به افغانستان''' در پی حملات ۱۱ سپتامبر در اواخر سال ۲۰۰۱ رخ داد<ref>Peter Dahl Thruelsen, From Soldier to Civilian: DISARMAMENT DEMOBILISATION REINTEGRATION IN AFGHANISTAN, DIIS REPORT 2006:7, 12, supported by Uppsala Conflict Database Project, Uppsala University</ref>. و مورد حمایت متحدان نزدیک [[ایالات متحده]] قرار گرفت. این درگیری به جنگ [[آمریکا]] در [[افغانستان]] نیز معروف است <ref>[https://www.cfr.org/global-conflict-tracker/conflict/war-afghanistan جنگ در افغانستان]</ref>. اهداف عمومی آن از بین بردن [[القاعده]] و همچنین پایگاه امن عملیات‌ها در افغانستان با حذف [[طالبان]] از قدرت بود<ref>[https://www.cfr.org/global-conflict-tracker/conflict/war-afghanistan اوباما]</ref>. [[بریتانیا]] متحد اصلی ایالات متحده بود و از آغاز آماده‌سازی برای حمله، از اقدامات آمریکا پشتیبانی می‌کرد. این جنگ پس از جنگ داخلی ۲۰۰۱ تا ۱۹۹۶ افغانستان که میان طالبان و گروه‌های ائتلاف شمال بود، رخ داد، اگرچه طالبان ۹۰ درصد کشور را تا سال ۲۰۰۱ کنترل می‌کرد. حمله آمریکا به افغانستان به مرحله اول جنگ در افغانستان (۲۰۰۱-۲۰۲۱) تبدیل شد.

رئیس‌جمهور آمریکا جورج دابلیو. بوش خواستار تحویل [[اسامه بن لادن]] و اخراج القاعده بود. بن لادن از سال ۱۹۹۸ تحت تعقیب اف‌بی‌آی بود. طالبان از استرداد او مگر با نشان دادن آنچه را که آنها شواهد قانع کننده‌ای از دست داشتن وی در حملات ۱۱ سپتامبر می‌دانستند خودداری می‌کرد<ref>[https://www.theguardian.com/world/2001/oct/14/afghanistan.terrorism5 سایت گاردین]</ref>و درخواست‌ها برای تعطیل کردن پایگاه‌های تروریست‌ها و تحویل سایر مظنونان تروریست به غیر از بن لادن را نادیده می‌گرفت <ref>[https://www.theguardian.com/world/2001/oct/14/afghanistan.terrorism5 سایت گاردین]</ref>. این درخواست توسط ایالات متحده به دلیل تاکتیک تأخیر بی‌معنی رد شد و این کشور همراه با [[انگلستان]] عملیات آزادی بلندمدت را در ۷ اکتبر ۲۰۰۱ آغاز کرد. بعداً نیروهای دیگری از جمله نیروهای ائتلاف شمال در زمین به این دو پیوستند<ref>[https://www.theguardian.com/world/2001/oct/07/politics.september11 سایت گاردین]</ref>. ایالات متحده و متحدانش تا ۱۷ دسامبر ۲۰۰۱ به سرعت طالبان را از قدرت رانده و پایگاه‌های نظامی در نزدیکی شهرهای بزرگ کشور ایجاد کردند. بیشتر اعضای القاعده و طالبان دستگیر نشدند یا به [[پاکستان]] همسایه فرار کردند یا در طی نبرد تورا بورا به مناطق کوهستانی روستایی یا دور افتاده عقب‌نشینی کردند.

در دسامبر ۲۰۰۱، شورای امنیت [[سازمان ملل متحد]] برای نظارت بر عملیات نظامی در این کشور و آموزش نیروهای امنیت ملی افغانستان، نیروی بین‌المللی کمک به امنیت (ISAF) را تأسیس کرد. در کنفرانس بن در دسامبر ۲۰۰۱، حامد کرزی به عنوان سرپرست دولت موقت افغانستان برگزیده شد، که پس از یک جلسه لویه جرگه (گردهمایی بزرگ) در سال ۲۰۰۲ در کابل به عنوان دولت انتقالی افغانستان درآمد. در انتخابات مردمی سال ۲۰۰۴، کرزی به عنوان رئیس‌جمهور کشور انتخاب شد که اکنون جمهوری اسلامی افغانستان نامیده می‌شود<ref>[https://www.stabilityjournal.org/articles/10.5334/sta.af/ نام جدید حکومت افغانستان]</ref>. در اوت ۲۰۰۳ ناتو نیز به عنوان یک متحد وارد درگیری شد و سکان ISAF را به دست گرفت<ref>[https://www.nytimes.com/2009/12/23/world/asia/23afghan.html نیویورک تایمز]</ref>. بخشی از نیروهای آمریکایی در افغانستان تحت فرماندهی ناتو فعالیت می‌کردند و سایرین تحت فرماندهی مستقیم ایالات متحده قرار داشتند. ملا عمر رهبر طالبان این جنبش را دوباره سازماندهی کرد و در سال ۲۰۰۲ شورشی علیه دولت و ISAF به راه انداخت که تا سال سقوط کابل در ۲۰۲۱ به طول انجامید.