وعیدیه‏ فرقه‏‌ای از مسلمانان بودند که به وعد و وعید اعتقاد داشتند و خصوصا عقیده آنها درباره وعید افراط‌گونه بود به طوری که در ترساندن بندگان خدا از آتش دوزخ مبالغه می‌کردند. مثلا می‌گفتند که اگر کسی هزار سال عمر کند و در این هزار سال تمام روزها را روزه بگیرد و شب‌ها تا صبح در حال عبادت باشد، اما به محض آن‌که یک گناه کبیره از او سر بزند و بدون توبه بمیرد، تا ابد در دوزخ می‌ماند و تمام اعمال و عباداتش به هدر خواهد رفت. ولی نظر شیعه آن است که رسول خدا (صلّی‌الله علیه وآله) و امامان معصوم (علیهم‌السّلام) و حضرت زهرا (سلام‌الله علیها) همراه با پیامبران بزرگ شفیع گناهکاران خواهند شد و چنین افرادی سرانجام وارد بهشت خواهند شد[۱][۲][۳].

وعیدیه‏
عقیدهاگر کسی هزار سال عمر کند و در این هزار سال تمام روزها را روزه بگیرد و شب‌ها تا صبح در حال عبادت باشد، اما به محض آنکه یک گناه کبیره از او سر بزند و بدون توبه بمیرد، تا ابد در در دوزخ خواهد ماند.

پانویس

  1. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 456 با بازنویسی و ویرایش عبارات.
  2. محمد باقر مجلسی، صراط النجاة، تبریز، چاپ سنگى، سال 1295 ق.
  3. ابوالحسن اشعری، مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين، ص 120.