۸۶٬۴۱۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== مذاکرات و اصول پیمان کمپدیوید == | == مذاکرات و اصول پیمان کمپدیوید == | ||
پیمان کمپدیوید مهم‌ترین رخدادی بود که پس از چند [[جنگ]] مهم و دوره‌ای فرسایشی میان [[جهان عرب]] و [[رژیم صهیونیستی|رژیم اسرائیل]] روی داد و نقطه‌ی | پیمان کمپدیوید مهم‌ترین رخدادی بود که پس از چند [[جنگ]] مهم و دوره‌ای فرسایشی میان [[جهان عرب]] و [[رژیم صهیونیستی|رژیم اسرائیل]] روی داد و نقطه‌ی عطفی در روابط اعراب و [[رژیم صهیونیستی]] بود. حوادث و رخدادهایی مانند روی کار آمدن محمد انورسادات، اخراج مستشاران نظامی [[شوروی]] در سال 1972 میلادی از مصر توسط وی، تلاش‌های رؤسای جمهور آمریکا، مانند [[نیکسون]] و وزیر امور خارجه‌اش، [[هنری کسینجر]] یهودی، گرایش شدید انورسادات به غرب و به خصوص [[ایالات متحده آمریکا|آمریکا]]، دیدار سادات از [[بیت المقدس|بیت‌المقدس]]، برگزاری اجلاس اسماعیلیه و تلاش‌های جیمی کارتر، آمادگی برای برقراری صلح کامل مصر و رژیم اسرائیل را فراهم آورد. | ||
اما در این میان تلاش‌های جیمی کارتر، رئیس‌جمهور آمریکا، نقش بسیار زیادی در انعقاد پیمان کمپدیوید داشت. کارتر در ژوئیه 1978 تصمیم گرفت سادات و بگین را به اقامتگاه تابستانی رؤسای جمهور آمریکا در کمپدیوید مریلند دعوت کند و خودش رهبری مذاکرات را، با تصمیم قطعی به حصول توافق، در دست بگیرد. سایروس ونس، وزیر امور خارجه‌ی دولت کارتر، شخصاً دعوت‌نامه را به انورسادات و مناخیم بگین تسلیم کرد و این دعوت در 8 اوت به اطلاع عموم رسید<ref>جورج لنچافسکی، رؤسای جمهور آمریکا از ترومن تا ریگان، ترجمه‌ی عبدالرضا هوشنگمهدوی، تهران، نشر البرز، ص 255</ref>. | اما در این میان تلاش‌های جیمی کارتر، رئیس‌جمهور آمریکا، نقش بسیار زیادی در انعقاد پیمان کمپدیوید داشت. کارتر در ژوئیه 1978 تصمیم گرفت سادات و بگین را به اقامتگاه تابستانی رؤسای جمهور آمریکا در کمپدیوید مریلند دعوت کند و خودش رهبری مذاکرات را، با تصمیم قطعی به حصول توافق، در دست بگیرد. سایروس ونس، وزیر امور خارجه‌ی دولت کارتر، شخصاً دعوت‌نامه را به انورسادات و مناخیم بگین تسلیم کرد و این دعوت در 8 اوت به اطلاع عموم رسید<ref>جورج لنچافسکی، رؤسای جمهور آمریکا از ترومن تا ریگان، ترجمه‌ی عبدالرضا هوشنگمهدوی، تهران، نشر البرز، ص 255</ref>. | ||
| خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 و هم‌زمانی آن با پیمان کمپدیوید ـ‌که در تضاد کامل با [[ایدئولوژی]] انقلاب بود‌ـ باعث قطع رابطه با کشور مصر گردید. | پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 و هم‌زمانی آن با پیمان کمپدیوید ـ‌که در تضاد کامل با [[ایدئولوژی]] انقلاب بود‌ـ باعث قطع رابطه با کشور مصر گردید. | ||
امام | امام خمینی (رحمت الله علیه)، رهبر انقلاب اسلامی، به دنبال امضای قرارداد کمپدیوید، با صدور اطلاعیه‌ای، آن را به شدت محکوم کردند. پس از تصرف سفارت مصر توسط دانشجویان عرب، به عنوان اعتراض به پیمان کمپدیوید، در 6 فروردین 58، می‌توان گفت یکی از اولین فرمان‌های حکومتی امام خمینی (رحمت الله علیه) به دولت موقت در زمینه‌ی روابط بین‌الملل صادر شد و آن قطع روابط دیپلماتیک با مصر بود. این حکم پس از نامه‌ی «ابراهیم یزدی»، وزیر امور خارجه‌ی دولت موقت (پس از سنجابی)، مبنی بر ضرورت قطع رابطه با مصر در فضای موجود، صادر شد. | ||
در متن فرمان امام به وزیر امور خارجه‌ی دولت موقت آمده است: | در متن فرمان امام به وزیر امور خارجه‌ی دولت موقت آمده است: | ||
«بسم الله الرحمن الرحیم، جناب | «بسم الله الرحمن الرحیم، جناب آقای [[ابراهیم یزدى|دکتر ابراهیم یزدی]]، وزیر امور خارجه، با در نظر گرفتن پیمان خائنانه مصر و اسرائیل و اطاعت بی چون و چرای دولت مصر از آمریکا و صهیونیسم، دولت موقت جمهوری اسلامی ایران قطع روابط دیپلماتیک خود را با دولت مصر بنماید، 10/ 2/58، روح‌الله الموسوی الخمینی<ref>صحیفه‌ی امام خمینی، ج 7، ص 168</ref>.» | ||
واکنش شدید کشورهای عربی در برابر مصر در کنفرانس [[بغداد]]، که در سپتامبر 1978 برگزار شد، صورت گرفت و اخراج مصر از اتحادیه‌ی عرب را به همراه داشت. | واکنش شدید کشورهای عربی در برابر مصر در کنفرانس [[بغداد]]، که در سپتامبر 1978 برگزار شد، صورت گرفت و اخراج مصر از اتحادیه‌ی عرب را به همراه داشت. | ||