برائت در حج ابراهیمی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

اصل واژه «برء» و «براء» و «تبرّی» به معنای کناره‌گیری و بیزاری جستن از هر چیزی است که مجاورت با آن مورد کراهت و نکوهش باشد<ref>ابوالحسن احمد بن فارس، ''معجم مقاییس اللغه''، ج 1،  ص 236.</ref><ref>حسینى زبيدى واسطى سيد مرتضى، ''تاج العروس من جواهر القاموس'' ذیل واژۀ «ب  ر  ء».</ref>.

[[تبری|برائت]] و [[تبری|تبرّی]] در برابر [[ولایت]] و [[تولی|تولّی]]، دو فرع از [[فروع دین]]، مسلمانان محسوب می‌شوند. در اصطلاح دینی، برائت به بیزاری از دشمنان خداوند اطلاق می‌گردد<ref>شیخ طوسی، ''التبیان فی تفسیر القرآن''، ج 2، ص 65 - 66.</ref>. استفاده از تعبیر «برائت از مشرکان» امروز به تلاش‌هایی اشاره دارد که در بُعد سیاسی و بین‌المللی [[حج]] به‌شکل اجتماعی و در مراسم برائت از مشرکان به‌طور عمومی در [[جهان اسلام]]  و در [[عربستان سعودی]] در سرزمین منا به‌طور ویژه صورت می‌گیرد.

خداوند متعال در [[قرآن]] می‌فرماید: '''{{متن قرآن|وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ فَإِنْ تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ وَبَشِّرِ الَّذِينَ كَفَرُوا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ|سوره = توبه|آیه = 3}}'''؛ واژۀ «برائت» در آیه به «بیزاری» تعبیر شده است و شاید این واژه به خاطر بُعد احساسی و عاطفی آن، برای بیان معنا و مفهوم اصل برائت رسا و کافی نباشد. برائت به معنای دوری جستن و کناره‌گیری کردن و منزوی ساختنِ دشمن است و این در زمان صلح، به منظور بازداشتن دشمن از سوء استفاده از روابط صلح‌آمیز، بر ضد اسلام و امت اسلامی، به شیوه‌ای مناسب و با مقتضای زمان، انجام می‌گیرد؛ بنابراین، تعبیر '''«برائت از مشرکین»''' برگرفته از [[قرآن|قرآن کریم]] است. برائت [[پیامبران|انبیا]] از مشرکان و اعلان بیزاری آنها از «شرک» و «موضوع له شرک» در چند جای قرآن از جمله: «[[سوره انعام]]: ۱۹، ۷۸؛ [[سوره توبه]]: ۳، ۱۱۴؛ سوره هود: ۳۵، ۵۴؛ [[سوره یونس]]: ۴۱؛ سوره شعرا: ۲۱۶؛ سوره زحرف: ۲۶» بیان شده است.