پیش‌نویس:قرآن مورخان (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

همانطور که امیرمعزی گفته‌اند این اثر بر یک قیاس منطقی استوار است؛ مقدمۀ اول: [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله)]] اساساً رسالتی را که دنبال می‌کرد اعلام [[آخرالزمان]] بود. در نظر اینان، سی سوره آخر [[قرآن]] و ده‌ها آیۀ دیگر نشان‌دهندۀ همین رسالت و رویکرد [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم (صلی‌الله‌ علیه وآله)]] است. مقدمۀ دوم: قرآن و پیامبر هر دو به یک فرهنگ یهودی ـ مسیحی (مسیهودی) تعلق دارند که همچنان منتظر موعود هستند. طبیعتاً از قرآنی که در چنین فضایی شکل گرفته انتظار می‌رفته که مسیح موعود را اعلام کند. این مسیح موعود که قرآن در پی اعلام آن است، همان [[علی بن ابی‌طالب|علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام)]] است. دکتر امیرمعزی به عنوان یکی شیعه‌پژوهان غرب مطرح است اما نتیجۀ نظریات شیعه‌پژوهانۀ وی همان نظریۀ شیعیان غالی است که ر طول تاریخ در جامعۀ شیعه مطرود بود. او اعتقاد دارد تشیع واقعی و مورد نظر ائمه علیهم السلام همان تشیعی است که در فرهنگ عالمان شیعه از آن به غلو یاد شده است و اگر در بیان ائمه علیهم السلام این تفکر مذمت شده‌ از باب کشف سرّ بوده است نه به خاطر اصل این نظریه. او معتقد است که بالاترین شئون از هر لحاظ نسبت به امام در دیدگاه اسماعیلیه وجود دارد و در معرفی شیعه به کتب اسماعیلیه ارجاع می‌دهد.  

یکی از آموزه‌های این تشیع در قرون نخستین اعتقاد به تحریف قرآن است. دکتر امیرمعزی و همکارانشان معتقدند در قرآنی که اختیار ما قرار دارد، تدوینی است که در دوران عبدالملک مروان (از سال ۶۵ تا ۸۶ هجری) رخ داده است. در این بازه زمانی، قرآن بر پایه متون مختلف جمع‌آوری می‌شود و این قرآن فعلی شکل می‌گیرد. در این قرآن نگاه آخرالزمانی برجسته نیست و هدفش این است که نگاه مسیحی ـ یهودی و آخرالزمانی را تحت الشعاع قرار دهد. محمدعلی امیرمعزی درباره نتایج تحقیقات انجام شده در پروژۀ «قرآن مورخان» می‌گوید: این تحقیقات ثابت كرده‌اند كه آنچه متون اسلامي راجع به پيدايش اسلام و پيدايش قرآن مي گويند قابل اعتماد نيستند و بايد با عينك خيلي انتقادي‌تر از آنچه تا این موقع انجام شده به اين متون نگاه كرد، ما می‌دانیم در مورد دورۀ پيدايش اسلام يعني حيات پيامبر و معاصرينش و در مورد پيدايش قرآن آنچه كه متون اسلامي مي گويند قابل اعتماد نيست. مولفان کتاب قرآن مورخان در صدد اثبات این معنا هستند که متن کنونی قرآن متعلق به اواخر دوره باستان - اندکی پیش از قرون وسطی- بوده و بطور همزمان از مسیحیت و یهودیت بیزانسی (روم شرقی) وساسانی تاثیرپذیرفته است.  از منظر آنها قسمتی از قرآن موجود متاثر از کتب پیشین و بخش عمده اش بعد از پیامبر با حمایت و میل  حاکمان تدوین گردیده است . بنابر این قرآن کنونی فاقد وثاقت تاریخی است.