گیوم دی: تفاوت میان نسخه‌ها

گیوم دی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۵

۲٬۷۲۵ بایت اضافه‌شده ، شنبهٔ ‏۲۰:۰۵

بدون خلاصۀ ویرایش

Aabedini

confirmed

۱٬۷۰۵

ویرایش

@@ خط ۴۰: / خط ۴۰: @@
 این جلد مقالات یک کنفرانس دو روزه را که در اکتبر 2015 در واشنگتن دی سی در مورد مسئله مسیحیت یهودی و اسلام اولیه برگزار شد گردآوری می کند و حیات این رشته مطالعاتی را برجسته می کند. مشارکت‌های ارائه شده در اینجا طیف وسیعی از موضوعات را پوشش می‌دهند و ایده‌ها، تفاسیر و درک جدیدی از این سؤال را ارائه می‌دهند.
+===بدعت ها: ساخت هویت های دینی===
+چه نوع جوامعی مردم را گرد هم می آورد؟ چگونه ساخته می شوند؟ وحدت کجا، کثرت انسانیت کجا؟ مردان می توانند جوامع متمایز و متضاد ایجاد کنند که به شدت با یکدیگر مخالفت می کنند. آیا تقسیم بیرونی برای ایجاد انسجام داخلی ضروری است؟ هیچ چیز بیشتر از این سوالات جاری نیست. در میان تمام این اشکال اختلاف، مطالعاتی که این جلد را تشکیل می‌دهند بر بدعت تمرکز دارند. بدعت با نسبیت آن مشخص می شود. هیچ کس ادعای بدعت نمی کند، مگر با تحریک. برچسب بدعت گذار همیشه به گردن کسی که آن را دارد می زند و همیشه به دیگران می زند. این امر درک بدعت را دشوار می کند، اگر به دنبال چیستی آن باشیم. اما اگر گفتارهایی را که از آن استفاده می کنند تحلیل کنیم، این پدیده با وضوح بیشتری ظاهر می شود. از آن زمان به بعد، بازنمایی هایی که در نویسندگان سخنان بدعت و بدعت دیده می شود، پدیدار می شوند، سخنرانی هایی که عموماً بر پایه ادعای ارتدکس استوار است. بدعت و ارتدوکس بنابراین یک زن و شوهر را تشکیل می دهند، متفرق اما جدایی ناپذیر. زیرا بدعت از منظر ارتدکس یک انتخاب نادرست، یک انحراف و حتی یک انحراف است. در مقابل، به این دلیل است که جریانی خود را ارتدکس می‌داند که می‌توان جریان‌های رقیب را به بدعت متهم کرد. بدون نظر صحیح، انتخاب انحرافی وجود ندارد. بنابراین موضوع بدعت بخشی از سؤالات تحقیق در مورد غیریت دینی است. از طریق اتهام بدعت، تصویری از دیگری ساخته می شود، جامعه ای ساخته می شود، گاه ساختگی و همیشه بار منفی. از سوی دیگر، جامعه‌ای که خود را ارتدوکس می‌داند، با تعیین حدودی که فراتر از آن دیگری نه تنها طرد می‌شود، بلکه تبدیل به دشمنی می‌شود که باید حذف شود، خود را چنین تعریف می‌کند. این باعث تقویت انسجام آن می شود.