عبقات الانوار (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش}} {{جعبه اطلاعات کتاب | عنوان = عبقات الانوار (کتاب) | تصویر = عبقات الانوار.jpg | نام = عَبَقاتُ الاَنوار فی اِمامَة الاَئمةِ الاَطهار | پدیدآوران = سيد مير حامد حسين هندى نيشابورى | زبان = عربی | زبان اصلی = عربی | ترجمه = فارسی | سال نشر = | ناشر =...» ایجاد کرد)
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۳۷: خط ۳۷:


== مباحث کتاب تحفه اثناعشریه ==
== مباحث کتاب تحفه اثناعشریه ==
# درکیفیت حدوث مذهب تشیع و انشعاب آن به فرق مختلف؛
# درکیفیت حدوث [[مذهب شیعه|مذهب تشیع]] و انشعاب آن به فرق مختلف؛
# در مکاید شیعه و طرق اضلال و تلبیس؛
# در مکاید [[مذهب شیعه|شیعه]] و طرق اضلال و تلبیس؛
# در ذکر اسلاف شیعه و علما و کتب ایشان؛
# در ذکر اسلاف شیعه و علما و کتب ایشان؛
# در احوال اخبار شیعه و ذکر روات آن ها؛
# در احوال اخبار شیعه و ذکر روات آن‌ها؛
# در الهیات؛
# در الهیات؛
# در نبوات؛
# در [[نبوت]]؛
# در امامت؛
# در [[امامت]]؛
# در معاد؛
# در [[معاد]]؛
# در مسائل فقهیه؛
# در مسائل فقهیه؛
# در مطاعن خلفای ثلاثه و ام المؤمنین و دیگر صحابه؛
# در مطاعن [[خلفای راشدین|خلفای ثلاثه]] و [[عایشه|ام المؤمنین]] و دیگر [[صحابه]]؛
# در خواص مذهب شیعه مشتمل بر سه فصل:   
# در خواص مذهب شیعه مشتمل بر سه فصل:   
* الف) در اوهام،  
* الف) در اوهام،  
خط ۵۳: خط ۵۳:
# در تولا و تبرا مشتمل بر مقدمات عشره<ref>همان، ص 1200.</ref>.
# در تولا و تبرا مشتمل بر مقدمات عشره<ref>همان، ص 1200.</ref>.


== میرحامد حسین کیست ==
== معرفی میرحامد حسین ==
علامه سید میرحامد حسین موسوی هندی نیشابوری، متکلمی بزرگ، عالمی متبحر و نام آور و استوانه ای استوار در قرن سیزدهم به شمار می آید. در زمان شاه سلطان حسین صفوی، سید محمد نامی، از علمای نیشابور، به هندوستان رفت و در دهلی اقامت گزید. فرزندان وی به مناصب دولتی در آمدند و کم کم اهمیت پیدا کردند. یکی از احفاد سید محمد، به نام برهان الملک فرماندار صوبه اود شد... در زمان پادشاهان نیشابوری، جماعت زیادی از نیشابور و مشهد مقدس و سایر شهرهای خراسان به هندوستان رفتند و در شهر لکهنو مرکز حکومت آنان ساکن شدند. سادات نقوی تکه نیشابوری هستند در زمان پادشاهان اود به هند رفته اند. مرحوم میرحامد حسین نیشابوری، صاحب عبقات الانوار درتحت حمایت این خاندان حاکم شیعی فعالیت می کرد....<ref>محمد رضا حکیمی، همان، ص 105، به نقل از: شهید مطهری قدس سره، خدمات متقابل اسلام و ایران.</ref>.
علامه سید میرحامد حسین موسوی هندی نیشابوری، متکلمی بزرگ، عالمی متبحر و نام آور و استوانه ای استوار در قرن سیزدهم به شمار می‌آید. در زمان شاه [[سلطان حسین صفوی]]، سید محمد نامی، از علمای نیشابور، به [[هند|هندوستان]] رفت و در دهلی اقامت گزید. فرزندان وی به مناصب دولتی در آمدند و کم کم اهمیت پیدا کردند. یکی از احفاد سید محمد، به نام برهان الملک فرماندار صوبه اود شد... در زمان پادشاهان نیشابوری، جماعت زیادی از [[نیشابور]] و [[مشهد|مشهد مقدس]] و سایر شهرهای [[خراسان]] به هندوستان رفتند و در شهر لکهنو مرکز حکومت آنان ساکن شدند. [[سادات نقوی]] تکه نیشابوری هستند در زمان پادشاهان اود به [[هند]] رفته اند. مرحوم میرحامد حسین نیشابوری، صاحب [[عبقات الانوار (کتاب)|عبقات الانوار]] درتحت حمایت این خاندان حاکم شیعی فعالیت می کرد....<ref>محمد رضا حکیمی، همان، ص 105، به نقل از: شهید مطهری قدس سره، خدمات متقابل اسلام و ایران.</ref>.


وی در پنجم محرم سال 1246هجری قمری متولد شد. نام وی سید مهدی و کنیه او ابوالظفر بود و به سید حامد حسین معروف گشت. سید میرحامد حسین نزد پدرش به فراگیری علوم و معارف اسلامی پرداخت و در پانزده سالگی پدرش را از دست داد. آن گاه ادبیات و نهج البلاغه را نزد مفتی سید محمد عباسی، مقامات حریری را از مولوی سید برکت علی صاحب فراگرفت و حکمت و فلسفه را از سید مرتضی بن سلطان العلما و سید محمد بن دلدار علی آموخت.
وی در پنجم [[محرم الحرام|محرم]] سال 1246هجری قمری متولد شد. نام وی سید مهدی و کنیه او ابوالظفر بود و به سید حامد حسین معروف گشت. سید میرحامد حسین نزد پدرش به فراگیری [[علوم  اسلامی|علوم و معارف اسلامی]] پرداخت و در پانزده سالگی پدرش را از دست داد. آن گاه ادبیات و [[نهج‌ البلاغه (کتاب)|نهج البلاغه]] را نزد مفتی سید محمد عباسی، مقامات حریری را از مولوی سید برکت علی صاحب فراگرفت و حکمت و فلسفه را از سید مرتضی بن سلطان العلما و سید محمد بن دلدار علی آموخت.


میرحامد حسین، عالمی پر تتبع بود و بر آثار عالمان گذشته و اخبار و روایات تسلط و در این خصوص شهرت خاصی داشت. وی پس از کسب علوم معقول و منقول عمر خویش را به بحث و پژوهش در اسرار اعتقادات دینی و حراست از ارزش های اسلام راستین و احیای فلسفه سیاسی اسلام گذراند و در این راستا آثار گرانسنگی از خود به یادگار گذارد که صاحب اعیان الشیعه (جلد 18، ص 373) آن ها را ذکر کرده است.
میرحامد حسین، عالمی پر تتبع بود و بر آثار عالمان گذشته و اخبار و روایات تسلط و در این خصوص شهرت خاصی داشت. وی پس از کسب علوم معقول و منقول عمر خویش را به بحث و پژوهش در اسرار اعتقادات دینی و حراست از ارزش های [[اسلام]] راستین و احیای فلسفه سیاسی اسلام گذراند و در این راستا آثار گرانسنگی از خود به یادگار گذارد که صاحب [[اعیان الشیعه (کتاب)|اعیان الشیعه]] (جلد 18، ص 373) آن‌ها را ذکر کرده است.


میرحامد حسین در هجده صفر سال 1308 هجری قمری به دعوت حق لبیک گفت و در حسینیه جناب غفران مآب مدفون شد. رحلت میرحامد حسین،جهان اسلام و تشیع خصوصا مردم مسلمان هندوستان را در سوگ خود داغدار نمود و در عزایش به سوگ نشستند. ادبا و شعرا در تمجید از شخصیت او قصیده ها سرودند و در رثای وی مرثیه های بسیاری گفتند.
میرحامد حسین در هجده [[صفر المظفر|صفر]] سال 1308 [[سال قمری|هجری قمری]] به دعوت حق لبیک گفت و در حسینیه جناب غفران مآب مدفون شد. رحلت میرحامد حسین،[[جهان اسلام]] و [[مذهب شیعه|تشیع]] خصوصا مردم مسلمان هندوستان را در سوگ خود داغدار نمود و در عزایش به سوگ نشستند. ادبا و شعرا در تمجید از شخصیت او قصیده ها سرودند و در رثای وی مرثیه های بسیاری گفتند.
پدر میر حامد حسین، سید محمد قلی موسوی (م 1260ه.ق) سه فرزند به نام های سید سراج حسین (م 1282ه.ق)، سید اعجاز حسین (م 1286ه.ق) و سید حامد حسین (م 1306ه.ق) داشت. سیدناصر حسین (م 1361 ه.ق) و سید ذاکر حسین از فرزندان سید میرحامد حسین هستند. فرزندان سید محمد قلی موسوی همگان از عالمان دین و مشعل داران فرهنگ، عزت و فضیلت بودند و از خود آثار گرانسنگی به یادگار گذاردند. این خاندان بزرگ، ستارگانی درخشان در آسمان اندیشه بودند و هماره مشعل علم و تقوا و اعتقادات دینی را فروزان نگه داشتند.
پدر میر حامد حسین، سید محمد قلی موسوی (م 1260ه.ق) سه فرزند به نام های سید سراج حسین (م 1282ه.ق)، سید اعجاز حسین (م 1286ه.ق) و سید حامد حسین (م 1306ه.ق) داشت. سیدناصر حسین (م 1361 ه.ق) و سید ذاکر حسین از فرزندان سید میرحامد حسین هستند. فرزندان سید محمد قلی موسوی همگان از عالمان دین و مشعل داران فرهنگ، عزت و فضیلت بودند و از خود آثار گرانسنگی به یادگار گذاردند. این خاندان بزرگ، ستارگانی درخشان در آسمان اندیشه بودند و هماره مشعل علم و تقوا و اعتقادات دینی را فروزان نگه داشتند.


علامه امینی درباره میرحامد حسین می گوید:
[[عبدالحسین امینی|علامه امینی]] درباره میرحامد حسین می گوید:


این سید پاک بزرگوار چونان پدر قدیس خویش، یکی از شمشیرهای آخته خداست بر سر دشمنان حق و درفش پیروزی حقیقت و دین، و آیتی بزرگ از آیات خدای سبحان است. خداوند به دست او حجت را تمام کرد و راه راست و حق را آشکار ساخت<ref> الغدیر، ج 1، ص 156 و 157.</ref>.
این سید پاک بزرگوار چونان پدر قدیس خویش، یکی از شمشیرهای آخته خداست بر سر دشمنان حق و درفش پیروزی حقیقت و دین، و آیتی بزرگ از آیات خدای سبحان است. خداوند به دست او حجت را تمام کرد و راه راست و حق را آشکار ساخت<ref> الغدیر، ج 1، ص 156 و 157.</ref>.


== عبقات الانوار ==
== عبقات الانوار ==
هرگاه از سوی عالمان شیعه کتابی بر رد تحفه اثناعشریه نگاشته می شد، عالمان هم اندیش مولوی عبدالعزیز و شاگردان وی در صدد پاسخ به آن بر می آمدند اما از آن جایی که کتاب عبقات الانوار میرحامد حسین از قوت بالا و منطقی محکم برخوردار بود آنان را یارای مبارزه و پاسخ نبود. «تاکنون نشنیده ام که کتابی بر رد عبقات الانوار نوشته شده باشد<ref>علامه سید علی حسینی میلانی، همان، ج 1، ص 128.</ref>». و این بهترین دلیل بر ناتوانی و تهی بودن اندیشه آنان است.
هرگاه از سوی عالمان شیعه کتابی بر رد [[تحفه اثناعشریه]] نگاشته می‌شد، عالمان هم اندیش مولوی عبدالعزیز و شاگردان وی در صدد پاسخ به آن بر می آمدند اما از آن جایی که کتاب عبقات الانوار میرحامد حسین از قوت بالا و منطقی محکم برخوردار بود آنان را یارای مبارزه و پاسخ نبود. «تاکنون نشنیده ام که کتابی بر رد عبقات الانوار نوشته شده باشد<ref>علامه سید علی حسینی میلانی، همان، ج 1، ص 128.</ref>». و این بهترین دلیل بر ناتوانی و تهی بودن اندیشه آنان است.


میرحامد حسین علاوه بر مستندنویسی، آداب اسلامی را کاملا رعایت می کرد. وی با برهان، دلیل، منطق و با حلم، صبر، عدل و انصاف از عهده پاسخ صاحب تحفه اثناعشریه برآمد.
میرحامد حسین علاوه بر مستندنویسی، آداب اسلامی را کاملا رعایت می کرد. وی با برهان، دلیل، منطق و با حلم، صبر، عدل و انصاف از عهده پاسخ صاحب تحفه اثناعشریه برآمد.


صاحب تحفه اثناعشریه بر این باور بود که دلیل شیعه بر امامت ائمه(ع) منحصر در شش آیه و دوازده حدیث نبوی می باشد. میرحامد حسین می گوید:
صاحب تحفه اثناعشریه بر این باور بود که دلیل شیعه بر [[امامت]] [[ائمه|ائمه(علیه‌السلام)]] منحصر در شش آیه و دوازده [[حدیث نبوی]] می‌باشد.  


اقول: ان اول ما فی هذا الکلام هو: حصر «الدهلوی » الاحادیث النبویة الشریفة الدالة علی خلافة امیرالمؤمنیین(ع) و ولایة المطلقة فی «اثنی عشر حدیثا» و هذا انکار للحقیقة الراهنة ولنا ندری اهو حصر عقلی ام استقرائی؟
میرحامد حسین می گوید:
اقول: ان اول ما فی هذا الکلام هو: حصر «الدهلوی » الاحادیث النبویة الشریفة الدالة علی خلافة امیرالمؤمنیین(علیه‌السلام) و ولایة المطلقة فی «اثنی عشر حدیثا» و هذا انکار للحقیقة الراهنة ولنا ندری اهو حصر عقلی ام استقرائی؟


اما العقل، فلاسبیل له الی الحکم فی مثل هذه القضایا و البحوث، وان کان حصرا استقرائیا، فان الواقع خلاف ما زعمه، فان النصوص الواردة فی هذا المضمار تبلغ فی العدد لاضعاف المضاعفة لهذا العدد المزعوم...، کما لایخفی علی الخبیر المنصف<ref>همان، ج 6، ص 51.</ref>.  
اما العقل، فلاسبیل له الی الحکم فی مثل هذه القضایا و البحوث، وان کان حصرا استقرائیا، فان الواقع خلاف ما زعمه، فان النصوص الواردة فی هذا المضمار تبلغ فی العدد لاضعاف المضاعفة لهذا العدد المزعوم...، کما لایخفی علی الخبیر المنصف<ref>همان، ج 6، ص 51.</ref>.  


میرحامد حسین پاسخ خود را متوجه آیات و روایات مورد نظر عبدالعزیز دهلوی که در بخشی از تحفه اثناعشریه خود دلالت و سند آن ها را ضعیف دانسته بود ساخت و به همین جهت کتاب خود، عبقات الانوار را در دو منهج تنظیم و تالیف کرد.
میرحامد حسین پاسخ خود را متوجه آیات و روایات مورد نظر [[عبدالعزیز دهلوی]] که در بخشی از تحفه اثناعشریه خود دلالت و سند آن‌ها را ضعیف دانسته بود ساخت و به همین جهت کتاب خود، عبقات الانوار را در دو منهج تنظیم و تالیف کرد.


== هدف از نگارش کتاب ==
== هدف از نگارش کتاب ==
confirmed، مدیران
۳۴٬۷۷۷

ویرایش