۸۸٬۰۰۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ى' به 'ی'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
قاره آفریقا در قرن نوزدهم مورد یورش استعمارگران اروپایی قرار گرفت و این امر موجب پیدایش جنبش‌های رهایی بخش در سراسر آفریقا گردید. مسلمانان چاد برای نخستین بار، در سال 1895 با دولت‌های استعمارگر، رو در رو شدند؛ زیرا مسلمانان چاد وظیفه دینی و اسلامی خود | قاره آفریقا در قرن نوزدهم مورد یورش استعمارگران اروپایی قرار گرفت و این امر موجب پیدایش جنبش‌های رهایی بخش در سراسر آفریقا گردید. مسلمانان چاد برای نخستین بار، در سال 1895 با دولت‌های استعمارگر، رو در رو شدند؛ زیرا مسلمانان چاد وظیفه دینی و اسلامی خود می‌دانستند تا در برابر استعمارگران غربی که با میسیون‌های تبشیری یا با لباس‌های دیگری به سراغ آنها آمده بودند، بجنگند. | ||
<br> | <br> | ||
=جنبش اسلامی چاد= | =جنبش اسلامی چاد= | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
<br> | <br> | ||
==آغاز قیام رهایی بخش مسلمانان چاد== | ==آغاز قیام رهایی بخش مسلمانان چاد== | ||
قاره آفریقا در قرن نوزدهم مورد یورش استعمارگران اروپایی قرار گرفت و این امر موجب پیدایش جنبش‌های رهایی بخش در سراسر آفریقا گردید. مسلمانان چاد برای نخستین بار، در سال 1895 با دولت‌های استعمارگر، رو در رو شدند؛ زیرا مسلمانان چاد وظیفه دینی و اسلامی خود | قاره آفریقا در قرن نوزدهم مورد یورش استعمارگران اروپایی قرار گرفت و این امر موجب پیدایش جنبش‌های رهایی بخش در سراسر آفریقا گردید. مسلمانان چاد برای نخستین بار، در سال 1895 با دولت‌های استعمارگر، رو در رو شدند؛ زیرا مسلمانان چاد وظیفه دینی و اسلامی خود می‌دانستند تا در برابر استعمارگران غربی که با میسیون‌های تبشیری یا با لباس‌های دیگری به سراغ آنها آمده بودند، بجنگند. مبارزات مردم چاد در آن تاریخ از یک سو در آغاز راه قرار داشت و از سوی دیگر، مبارزان که نه تجربه کافی برای مبارزه داشتند و نه از امکانات لازم برخوردار بودند شکست خوردند و نتوانستند از تجاوز اشغالگران به چاد جلوگیری نمایند. به این ترتیب نیروهای [[فرانسه]] وارد این کشور گردیدند. با پایان [[جنگ جهانی اول]] و بعد از برچیده شدن خلافت عثمانی در سال 1917، چاد به طور رسمی جزو دولت‌های زیر سلطه فرانسه درآمد.در عین حال، مبارزات مردم چاد برای آزادی سرزمین شان از اشغال متجاوزان استعمارگر ادامه پیدا کرد. سرانجام مبارزان موفق شدند که پس از 43 سال نبرد با استعمار، در سال 1960، استقلال کشورشان را به دست آورند. | ||
<br> | <br> | ||
با وجود اعلام استقلال، نیروهای فرانسه خاک این کشور را ترک نکردند و با پشتیبانی آنها «[[تامبل بای]]»، رهبر «[[حزب ترقی خواه]]» قدرت را به دست گرفت. او که یک فرد غیرمسلمان و وابسته به [[غرب]] بود، لبه تیز حملات خود را متوجه مسلمانان و گروه‌های سیاسی جهاد نمود و یک دیکتاتوری بسیار خشن و مخالف با باورهای اسلامی را روی کار آورد. | با وجود اعلام استقلال، نیروهای فرانسه خاک این کشور را ترک نکردند و با پشتیبانی آنها «[[تامبل بای]]»، رهبر «[[حزب ترقی خواه]]» قدرت را به دست گرفت. او که یک فرد غیرمسلمان و وابسته به [[غرب]] بود، لبه تیز حملات خود را متوجه مسلمانان و گروه‌های سیاسی جهاد نمود و یک دیکتاتوری بسیار خشن و مخالف با باورهای اسلامی را روی کار آورد. | ||