عبدالله بن علوی الحداد: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۸: خط ۱۸:
|}
|}
</div>
</div>
'''امام سید عبدالله بن علوی الحداد''' (متولد در سال 1634 میلادی) یک محقق اسلامی اهل کشور [[یمن]] که تمام عمر خود را در شهر [[طارم]] در درۀ [[حضرموت]] [[یمن]] گذراند و در آنجا درگذشت. وی پیرو عقیده [[اهل‌سنت]] [[اشعری]] بود در حالی که در [[فقه]] [[اسلامی]] از [[مسلمانان]] [[اهل‌سنت]] مکتب [[شافعی]] بود.  در بین [[اهل‌سنت]] به‌ویژه در میان [[صوفیان]] به‌عنوان مرجع شناخته می‌شد. در این سال‌های اخیر کتاب‌هایش مورد توجه قرار گرفتند و در جهان به زبان انگلیسی چاپ و منتشر شدند. <br>
'''امام سید عبدالله بن علوی الحداد''' (متولد در سال 1634 میلادی) یک محقق اسلامی اهل کشور [[یمن]] که تمام عمر خود را در شهر [[طارم]] در درۀ [[حضرموت]] [[یمن]] گذراند و در آنجا درگذشت. وی پیرو عقیده [[اهل‌سنت]] [[اشعری]] بود در حالی که در [[فقه]] [[اسلامی]] از [[مسلمانان]] [[اهل‌سنت]] مکتب [[شافعی]] بود.  در بین [[اهل‌سنت]] به‌ویژه در میان [[صوفیان]] به‌عنوان مرجع شناخته می‌شد. در این سال‌های اخیر کتاب‌هایش مورد توجه قرار گرفتند و در جهان به زبان انگلیسی چاپ و منتشر شدند.<br>
 
== نسب ==
نسب وی به شرح زیر ثبت شده است: او عبدالله بن علوی، بن محمد، بن احمد، بن عبدالله، بن محمد، بن علوی، بن احمد حداد، بن ابوبکر، بن احمد، بن محمد، بن عبدالله، بن احمد، بن عبدالرحمان، بن علوی عامل الفقیه، بن محمد صاحب میربت، بن علی خلیقسام، بن علوی الثانی، بن محمد صاحب السومعه، بن علوی الاول، بن عبیدالله، بن احمد مهاجر، بن عیسی رومی، بن محمد النقیب، بن علی العریضی، بن [[جعفر صادق]]، بن [[امام محمد باقر (ع)|محمد باقر]]، بن [[زین‌العابدین|علی زین‌العابدین]]، بن [[حسین (ع)|حسین]]، بن [[علی بن ابی‌طالب]] و [[فاطمه]] الزهرا بنت [[محمد(ص)]].<br>
==زندگی‌نامه==
==زندگی‌نامه==
'''حبیب عبدالله''' یکشنبه شب پنجم [[ماه صفر المظفر]] 1044 هجری قمری (1634 میلادی) در الصبیر روستایی در حومه طارم در [[حضرموت]] به دنیا آمد. پدرش علوی بن محمد الحداد بود. مادرش سلما بنت ایدروس بن احمد الحبشی بود.
'''حبیب عبدالله''' یکشنبه شب پنجم [[ماه صفر المظفر]] 1044 هجری قمری (1634 میلادی) در الصبیر روستایی در حومه طارم در [[حضرموت]] به دنیا آمد. پدرش علوی بن محمد الحداد بود. مادرش سلما بنت ایدروس بن احمد الحبشی بود.
اولین شخصی که نام‌ خانوادگی حداد (آهنگر) را به دست آورد، جد امام سید حداد، سید احمد بن ابوبکر بود. سید، که در قرن نهم هجری زندگی می‌کرد، اغلب در مغازه آهن‌فروشی در طارم می‌نشست، از این رو او را احمد الحداد(احمد آهنگر) می‌نامیدند.<br>


نسب
=== نابینایی ===
بیماری آبله باعث نابینایی دائمی او قبل از پنج سالگی شد. این امر بر شخصیت یا دانش وی در حفظ کل [[قرآن]] تاثیر نداشت. او می‌گوید: "در کودکی من هرگز مانند کسی رفتار نمی‌کردم که نمی‌دید، نه در راه رفتن و نه در بازی." از کودکی او به‌عنوان یک عالم دینی تربیت شد بگونه‌ای که در کودکی به عبادت و ریاضت معنوی پرداخته بود. او همچنین راه زاهدانه را انتخاب کرد. در این زمینه نقل می‌کند:"در ابتدا ، من مدت زیادی را صرف غذای درشت و پوشیدن لباس‌های خشن کردم."


نسب وی به شرح زیر ثبت شده است: او عبدالله بن علوی، بن محمد، بن احمد، بن عبدالله، بن محمد، بن علوی، بن احمد حداد، بن ابوبکر، بن احمد، بن محمد، بن عبدالله، بن احمد، بن عبدالرحمان، بن علوی عامل الفقیه، بن محمد صاحب میربت، بن علی خلیقسام، بن علوی الثانی، بن محمد صاحب السومعه، بن علوی الاول، بن عبیدالله، بن احمد مهاجر، بن عیسی رومی، بن محمد النقیب، بن علی العریضی، بن [[جعفر صادق]]، بن [[امام محمد باقر (ع)|محمد باقر]]، بن [[زین‌العابدین|علی زین‌العابدین]]، بن [[حسین (ع)|حسین]]، بن [[علی بن ابی‌طالب]] و [[فاطمه]] الزهرا بنت [[محمد(ص)]].
ایشان در نوجوانی قبل از 17 سالگی در دره‌های بیابانی اطراف طارم یک چهارم جزء از [[قرآن]] را به تنهایی قرائت می‌کرد. گاهی اوقات این کار را با یکی از دوستانش انجام می‌داد. در [[ماه رمضان]] 1061 هجری قمری (1650 م. م.) در حالی که هنوز در 17 سالگی بود وارد خلوا (خلوت معنوی) در زاویه ای از مسجد مسجد الوجیره در طارم شد. او همچنین در همین سال ازدواج کرد. او روزها وقت خود را در خلوا می گذراند و سپس شب را به منزل خانواده همسرش می‌رفت. در شب خادم او را به مساجد مختلف در طارم می برد جایی که گزارش شده است که او تا 700 رکعت در شب نماز می خواند.
 
اولین شخصی که نام خانوادگی حداد (آهنگر) را به دست آورد، جد امام سید حداد، سید احمد بن ابوبکر بود. سید، که در قرن نهم هجری زندگی می‌کرد، اغلب در مغازه آهن فروشی در طارم می نشست، از این رو او را احمد الحداد (احمد آهنگر) می نامیدند.
 
حبیب عبدالله قدی بلند و پوستی روشن داشت. آبله باعث نابینایی دائمی او قبل از پنج سالگی شد. به نظر نمی‌رسد که این امر در حفظ کل [[قرآن]] و یا حتی نگاه او تاثیری بر شخصیت یا دانش وی داشته باشد زیرا هیچ گونه زخمی بر چهره او باقی نمانده بود. او گواهی می‌دهد: "در کودکی من هرگز مانند کسی رفتار نمی‌کردم که نمی‌دید، نه در راه رفتن و نه در بازی." از کودکی او به عنوان یک عالم دینی تربیت شد که در کودکی به عبادت و مبارزه معنوی شدید پرداخته بود. او همچنین راه زاهدانه را انتخاب کرد. "در ابتدا ، من مدت زیادی را صرف غذای درشت و پوشیدن لباس های خشن کردم."
 
امام حداد در جوانی قبل از 17 سالگی در دره های بیابانی اطراف طارم یک چهارم جوز (قسمتی) از تمرین قرآن را به تنهایی قرائت می‌کرد. گاهی اوقات این کار را با یکی از دوستانش انجام می داد. در ماه رمضان 1061 هجری قمری (1650 م. م.) در حالی که هنوز در 17 سالگی بود وارد خلوا (خلوت معنوی) در زاویه ای از مسجد مسجد الوجیره در طارم شد. او همچنین در همین سال ازدواج کرد. او روزها وقت خود را در خلوا می گذراند و سپس شب را به منزل خانواده همسرش می‌رفت. در شب خادم او را به مساجد مختلف در طارم می برد جایی که گزارش شده است که او تا 700 رکعت در شب نماز می خواند.


از جمله مستعارهای امام حداد محور دعوت و هدایت معنوی بود (القطب و داوطی وال ایرشاد). وی همچنین به آهنگر قلب (حدادالقلوب) معروف بود. معنای احتمالی این امر این است که آنها یک قطعه فلزی زنگ زده یا خورده را برداشته و آن را به یک قطعه فلزی خوش شکل تبدیل می‌کنند.
از جمله مستعارهای امام حداد محور دعوت و هدایت معنوی بود (القطب و داوطی وال ایرشاد). وی همچنین به آهنگر قلب (حدادالقلوب) معروف بود. معنای احتمالی این امر این است که آنها یک قطعه فلزی زنگ زده یا خورده را برداشته و آن را به یک قطعه فلزی خوش شکل تبدیل می‌کنند.
خط ۳۸: خط ۳۷:


از امام حداد شش پسر به یادگار ماند. اولین پسر وی زین‌العابدین بود، پسر دوم حسن بود که در سال 1188 هجری قمری در طارم درگذشت، سومین فرزند سلیم بود، چهارمی محمد بود، و پنجمین پسر علوی در مکه درگذشت. 1153 هجری قمری و فرزندانش در طارم زندگی می‌کنند و آخرین آن حسین است که در طارم طاهون در 1136 هجری قمری درگذشت در حالی که فرزندانش در گجرات زندگی می‌کردند.
از امام حداد شش پسر به یادگار ماند. اولین پسر وی زین‌العابدین بود، پسر دوم حسن بود که در سال 1188 هجری قمری در طارم درگذشت، سومین فرزند سلیم بود، چهارمی محمد بود، و پنجمین پسر علوی در مکه درگذشت. 1153 هجری قمری و فرزندانش در طارم زندگی می‌کنند و آخرین آن حسین است که در طارم طاهون در 1136 هجری قمری درگذشت در حالی که فرزندانش در گجرات زندگی می‌کردند.


=تحصیلات=
=تحصیلات=