۸۷٬۹۳۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'آیت الله' به 'آیتالله') |
جز (جایگزینی متن - 'دانش آموزان' به 'دانشآموزان') |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
روحانیت در افغانستان دارای تشکیلات منسجم و سلسله مراتبی نبوده و نیست. اما مدارج علمی مانند [[ملا]]، [[مولوی]] و [[مفتی]] در میان علمای اهل سنت به ترتیب برای آنها تعریف گردیده است. با این حال، این عناوین بیانگر وجود یک نظم اجتماعی میان علما نیست. | روحانیت در افغانستان دارای تشکیلات منسجم و سلسله مراتبی نبوده و نیست. اما مدارج علمی مانند [[ملا]]، [[مولوی]] و [[مفتی]] در میان علمای اهل سنت به ترتیب برای آنها تعریف گردیده است. با این حال، این عناوین بیانگر وجود یک نظم اجتماعی میان علما نیست. | ||
علما و روحانیون تحصیلات خود را در مکتبخانهها شروع میکند و بعد وارد مدارس میگردند. اداره این مکتب خانهها به عهده ملاها است که در آن سواد اولیه مانند قرآن کریم، پنچ کتاب، بوستان سعدی و مقداری ادبیات عرب آموخته میشود. مدرسه مرحله بالاتری از تعلیم است که توسط مولویها اداره میگردد. در این مدارس، | علما و روحانیون تحصیلات خود را در مکتبخانهها شروع میکند و بعد وارد مدارس میگردند. اداره این مکتب خانهها به عهده ملاها است که در آن سواد اولیه مانند قرآن کریم، پنچ کتاب، بوستان سعدی و مقداری ادبیات عرب آموخته میشود. مدرسه مرحله بالاتری از تعلیم است که توسط مولویها اداره میگردد. در این مدارس، دانشآموزان اغلب ادبیات عرب، معانی، فقه، حدیث، تفسیر میخوانند. تنها در برخی مدارس کلام و فلسفه نیز تدریس میشدهاند. اکنون اما، هیچ نوع رابطهای میان مدارس دینی با فلسفه و کلام وجود ندارد. فقه به عنوان علم برتر در مدارس دینی میباشد. | ||
قبل از سال ۱۹۴۷ مدارس مهم و شناخته شدهای در افغانستان وجود نداشت. طلاب علوم دینی اهل سنت برای تحصیل به هند میرفتند. مدرسه دیوبند یکی از مدارس مورد علاقه طلاب اهل سنت کشور بود. مردم شمال کشور اما، به مدرسه «دیوان بیگی» [[بخارا]] میرفتند. بعد از تجزیه هند و شکل گیری کشور جدید به نام پاکستان ایالت [[خیبر پختونخواه]] کانون اصلی تحصیلات علمای اهل سنت افغانی قرار گرفت. در افغانستان مدارس بزرگی وجود نداشت که علما بتواند مدارج عالی علوم دینی را تکمیل نماید. اگر علمای سنی به هند و ایالت خیبر پختونخواه به پاکستان میرفتند. شیعیان افغان برای تکمیل مدارج عالی علوم دینی به نجف در عراق و قم در ایران مهاجرت میکردند. | قبل از سال ۱۹۴۷ مدارس مهم و شناخته شدهای در افغانستان وجود نداشت. طلاب علوم دینی اهل سنت برای تحصیل به هند میرفتند. مدرسه دیوبند یکی از مدارس مورد علاقه طلاب اهل سنت کشور بود. مردم شمال کشور اما، به مدرسه «دیوان بیگی» [[بخارا]] میرفتند. بعد از تجزیه هند و شکل گیری کشور جدید به نام پاکستان ایالت [[خیبر پختونخواه]] کانون اصلی تحصیلات علمای اهل سنت افغانی قرار گرفت. در افغانستان مدارس بزرگی وجود نداشت که علما بتواند مدارج عالی علوم دینی را تکمیل نماید. اگر علمای سنی به هند و ایالت خیبر پختونخواه به پاکستان میرفتند. شیعیان افغان برای تکمیل مدارج عالی علوم دینی به نجف در عراق و قم در ایران مهاجرت میکردند. | ||
خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
3- دارالقرآنها: دارالقرآنهای نور که در بخش آموزش قرآن، عقیده، یادگیری و حفظ احادیث، تعلیم آداب و احکام اسلامی و حفظ دعاهای مأثوره فعالیت دارند، با هدف آموزش مبادی اسلامی به نونهالان و نوجوانان عزیز تأسیس شدهاند. تعداد این دارالقرآنها به 9 شعبه رسیده که شعبه مرکزی آن در حوزه، و8 شعبه دیگر آن در سطح شهر و ولسوالیهای اطراف به صورت نهاری مشغول به فعالیت میباشند. مجموع محصلانی که در این بخش مشغول میباشند تعدادشان قریب به 700 نفر میباشد. | 3- دارالقرآنها: دارالقرآنهای نور که در بخش آموزش قرآن، عقیده، یادگیری و حفظ احادیث، تعلیم آداب و احکام اسلامی و حفظ دعاهای مأثوره فعالیت دارند، با هدف آموزش مبادی اسلامی به نونهالان و نوجوانان عزیز تأسیس شدهاند. تعداد این دارالقرآنها به 9 شعبه رسیده که شعبه مرکزی آن در حوزه، و8 شعبه دیگر آن در سطح شهر و ولسوالیهای اطراف به صورت نهاری مشغول به فعالیت میباشند. مجموع محصلانی که در این بخش مشغول میباشند تعدادشان قریب به 700 نفر میباشد. | ||
4- مدرسه پسرانه: این مدرسه با مجوز وزارت معارف جمهوری اسلامی افغانستان، زیر نظر حوزه علمیه دارالعلوم هرات تأسیس شده که | 4- مدرسه پسرانه: این مدرسه با مجوز وزارت معارف جمهوری اسلامی افغانستان، زیر نظر حوزه علمیه دارالعلوم هرات تأسیس شده که دانشآموزان ضمن یادگیری علوم جدید، علوم دینی را نیز فرامی گیرند. تعداد محصلین این بخش 127 بوده که به صورت روزانه از صنف 1 تا 8 مشغول به تحصیل میباشند و همه روزه با خدمات ترانسپورتی که حوزه در نظر گرفته، حمل و نقل آنها صورت میگیرد. | ||
5- مدرسه دخترانه: | 5- مدرسه دخترانه: |