ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره، (273 –353ق) ابواسحاق اصفهانی كوفی. حافظ و محدث شیعی. در سال 273هجری در اصفهان دیده به جهان گشود و در هفتم [[ماه رمضان]] 353هجری در سن هشتاد سالگی در كوفه زندگی را وداع گفت. پدرش [[محمدبن حمزه بن عماره]] از [[فقهاء]] و [[محدثین]] اصفهان بود كه گرایش [[سنی]] داشت. جد او «حمزه بن عماره بربری» از شیعیان [[كیسانیه]](كسانی كه روح [[پیامبر]] را در [[محمد بن حنفیه]] متجلی می‏دانند) بود كه در زمان [[امام باقر]] زندگی می‏كرد و یارانی در [[مدینه]] و [[كوفه]] گرد آورد و پس از آن مورد لعن آن حضرت قرار گرفت. وی خود در اصفهان پرورش یافت و پس از دوره مقدماتی به كوفه آمد و مسافرت‏‌هایی به [[بغداد]] و [[بصره]] داشت و چندان به فراگیری علوم حدیث و حفظ آنها اهتمام ورزید كه او را «حافظ» لقب داده‌‏اند. [[ابن عقده كوفی]](م333ق) كه خود در ضبط حدیث بی‌‏نظیر بود در باره او می‏گوید: «وی حافظ [[حدیث]] است و من برخی از احادیث [[اهل‌‏بیت]] را از او می‏‌شنوم و نظیر او را ندیده‏ام». از او كتاب یا رساله‌‏ای برجای نمانده است.

=شاگردلن=

از شاگردان شیعی او [[محمدبن بابویه]] معروف به [[شیخ صدوق]](م381ق) است كه به‏ صورت مكاتبه با او ارتباط داشته و برخی از راویات او را در [[كتاب خصال]] نقل كرده است.