حواریین

حواریین‏ در اصطلاح دینی و علمای رجال جماعتی از اصحاب خاص امامان علیهم السلام هستند. در بعضی از آثار دینی با همین عبارت از ایشان مدح شده است.

وجه تسمیه

تعریف زیر مربوط به یاران خاص حضرت عیسی ‌علیه‌السلام است و در ادامه چون این اصطلاح شامل یاران خاص امامان نیز شده است استفاده مشترک از آن ایرادی ندارد. «حواریون» جمع «حواری» است و «حواری» به معنی آرد سفید سبوس گرفته است. نانی که چند بار سبوس آردش گرفته شده باشد را حواری گویند و به مناسبت همین معنا یار برگزیده و خالص در محبت خویش را نیز «حواری» گویند. از امام رضا ‌علیه‌السلام در وجه تسمیه آنها به «حواریون» نقل شده است که آنان با وعظ و ارشاد هم خود و هم مردم را از گناه خالص گردانیده بودند.

مصادیق

کشی در «رجال» خود با پنج واسطه از حضرت موسی بن جعفر (ع) روایت کرده که در روز قیامت منادی ندا می ‏کند که کجایند حواریین محمد بن عبدالله (ص) که به عهد آن حضرت در گذشتند و اصلا نقض پیمان نکردند، پس سلمان و مقداد و ابوذر بر می‏ خیزند بار دوم مانند همان ندا درباره حضرت علی (ع) می ‏رسد. پس محمد بن ابی بکر و میثم تمار و اویس قرنی و عمرو بن حمق خزاعی بر می خیزند.سپس همان ندا درباره حضرت امام حسن مجتبی (ع) می ‏رسد پس سفیان بن ابی لیلی و حذیفه بن اسید غفاری برمی خیزند. دیگر بار همان ندا درباره حسین بن علی (ع) می‏ رسد در این ندا، حواریین آن حضرت یعنی تمام شهدای کربلا بر می خیزند. در ندای حواریین، حضرت علی بن حسین (ع)، جبیر بن مطعم و یحیی بن ام الطویل و ابو خالد کابلی و سعید بن مسیب بر می خیزند. حواریین حضرت باقر (ع)، عبدالله بن‏ شریک عامری و زرارة بن اعین و برید بن معاویه و محمد بن مسلم و لیث بن بختری هستند که با ندای منادی برمی خیزند. در ندای حواریین حضرت امام جعفر صادق (ع)، عبدالله بن شریک عامری و عبدالله بن ابی یعفور و عامر بن عبدالله بن خداعه و حجر بن زائده و حمران بن اعین برمی خیزند. سپس حواریین سایر ائمه فرا خوانده می‌شوند. این اشخاص در روز قیامت و صحرای محشر اول سابقین و اول مقربین هستند.