زبان عربی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
=زبانهای سامی = | =زبانهای سامی = | ||
عربي : دربارة جايگاه زبان عربي در ميان زبانهاي سامي غربي اختلاف‌نظر وجود دارد . عده‌اي آن را عضوي از شاخة شمال غربي و عده‌اي ديگر آن را عوضي از شاخة جنوب شرقي مي‌دانند، اما شواهدي در دست است كه نشان مي‌دهد عربي ويژگيهاي مشتركي با سامي شمال غربي و سامي جنوبي دارد ؛ از اينرو ، برخي ترجيح مي‌دهند آن را سامي مركزي يا سامي مركزي ـ جنوبي بنامند . زبان عربي داراي دو گويش اصلي است : 1. گويش شرقي در عربستان سعودي ، يمن ، كويت ، عمان ، امارات متحدة عربي ، عراق ، سوريه ، لبنان ، فلسطين ، اردن ، مصر ، سودان ، چاد ، نيجريه و نيز در ميان عده‌اي در افغانستان و ازبكستان ؛ 2. گويش غربي در ليبي ، تونس ، الجزاير ، مراكش و موريتاني . مالتي را نيز گونه‌اي از گويش غربي مي‌دانند ، اما برخي از ويژگيهاي گويش شرقي نيز در آن ديده مي‌شود. عده‌اي از زبان‌شناسان مالتي را زباني جداگانه ، اما هم خانواده با عربي ، به شمار مي‌آورند . اين زبان بسيار تحت تأثير زبانهاي اروپايي ، به خصوص ايتاليايي ، بوده است. | |||
از آنجا كه عربي زبان ديني مسلمانان است ، هزاران واژه از اين زبان به زبانهاي ايراني (مانند فارسي ، كردي ، پشتو) ، تركي ، هندي (نيز اردو ، بنگالي) و افريقايي (مانند هوسا و سواحلي) راه يافته است. تأثير زبان عربي را در فارسي مي‌توان در نظام آوايي و ساختار دستوري نيز مشاهده كرد. | |||
پيش از ورود اسلام به ايران تيره‌هايي از قبيلة بني تميم در خوزستان مي‌زيستند، اما پس از اسلام سيل قبايل عرب به سوي ايران سرازير شد و تيره‌هايي از آنان در مناطق مختلف ايران سكني گزيدند . آنان به تدريج زبان مادري خود را از ياد برند ، به گونه‌اي كه اكنون بازماندگانشان در استانهاي آذربايجان ، اصفهان ، خراسان ، قم ، كردستان و لرستان به يكي از زبانهاي تركي آذري ، فارسي يا كردي سخن مي‌گويند. با وجود اين ، تا چندي پيش در استان خراسان در حوالي سرخس ، تربت حيدريه ، قاين ، و به خصوص در دهستانهاي عربخانه ، نهارجانات و نهبندان در نزديكي بيرجند ، روستاهاي عرب زبان نيز يافت مي‌شد. | |||
اكنون اكثر عرب زبانان ايران در استان خوزستان و حاشية سواحل جنوبي ايران مسكن دارند . عزيزي بني طرف ، 160 قبيله و عشيرة عرب خوزستان را نام برده ، و معرفي كرده است. عربي خوزستاني را بايد گونه‌اي از گويش شرقي زبان عربي به شمار آورد. نمونه‌اي از تأثير زبان فارسي در عربي خوزستاني وجود آواي «چ» در آن است (مثلاً : عساچره به جاي عساكره ، عچرش به جاي عجرش). | |||
خط عربي ، چنانكه پيش از اين در بخش مربوط به زبانهاي ايراني گفته شد ، برگرفته از خط نبطي است كه خود صورتي تحول يافته از خط آرامي بوده است . | |||
نسخهٔ ۲۷ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۲۷
زبان عربی زبان اول جهان اسلام می باشد.
تاریخ
تاریخ زبان عربی را در یک روش می‌توان به قبل و بعد از اسلام تقسیم کرد. در زمان‌های قبل از اسلام زبان عربی به دو شاخه عربی جنوبی و عربی شمالی تقسیم می‌گردید. عربی جنوبی در اطراف یمن کنونی صحبت می‌شد و تحت تاثیر ارتباط با مصریان باستان و تمدن فنیقی قرار گرفته بود. این زبان با ظهور اسلام کم‌کم به دست فراموشی سپرده‌شد و به جای آن زبان عربی شمالی که مبنای عربی امروزی است در سراسر عربستان غلبه پیدا کرد. این زبان را اکنون عربی کلاسیک نیز می‌نامند.برگرفته از شبکه مترجمین ایران
زبانهای سامی
عربي : دربارة جايگاه زبان عربي در ميان زبانهاي سامي غربي اختلاف‌نظر وجود دارد . عده‌اي آن را عضوي از شاخة شمال غربي و عده‌اي ديگر آن را عوضي از شاخة جنوب شرقي مي‌دانند، اما شواهدي در دست است كه نشان مي‌دهد عربي ويژگيهاي مشتركي با سامي شمال غربي و سامي جنوبي دارد ؛ از اينرو ، برخي ترجيح مي‌دهند آن را سامي مركزي يا سامي مركزي ـ جنوبي بنامند . زبان عربي داراي دو گويش اصلي است : 1. گويش شرقي در عربستان سعودي ، يمن ، كويت ، عمان ، امارات متحدة عربي ، عراق ، سوريه ، لبنان ، فلسطين ، اردن ، مصر ، سودان ، چاد ، نيجريه و نيز در ميان عده‌اي در افغانستان و ازبكستان ؛ 2. گويش غربي در ليبي ، تونس ، الجزاير ، مراكش و موريتاني . مالتي را نيز گونه‌اي از گويش غربي مي‌دانند ، اما برخي از ويژگيهاي گويش شرقي نيز در آن ديده مي‌شود. عده‌اي از زبان‌شناسان مالتي را زباني جداگانه ، اما هم خانواده با عربي ، به شمار مي‌آورند . اين زبان بسيار تحت تأثير زبانهاي اروپايي ، به خصوص ايتاليايي ، بوده است.
از آنجا كه عربي زبان ديني مسلمانان است ، هزاران واژه از اين زبان به زبانهاي ايراني (مانند فارسي ، كردي ، پشتو) ، تركي ، هندي (نيز اردو ، بنگالي) و افريقايي (مانند هوسا و سواحلي) راه يافته است. تأثير زبان عربي را در فارسي مي‌توان در نظام آوايي و ساختار دستوري نيز مشاهده كرد.
پيش از ورود اسلام به ايران تيره‌هايي از قبيلة بني تميم در خوزستان مي‌زيستند، اما پس از اسلام سيل قبايل عرب به سوي ايران سرازير شد و تيره‌هايي از آنان در مناطق مختلف ايران سكني گزيدند . آنان به تدريج زبان مادري خود را از ياد برند ، به گونه‌اي كه اكنون بازماندگانشان در استانهاي آذربايجان ، اصفهان ، خراسان ، قم ، كردستان و لرستان به يكي از زبانهاي تركي آذري ، فارسي يا كردي سخن مي‌گويند. با وجود اين ، تا چندي پيش در استان خراسان در حوالي سرخس ، تربت حيدريه ، قاين ، و به خصوص در دهستانهاي عربخانه ، نهارجانات و نهبندان در نزديكي بيرجند ، روستاهاي عرب زبان نيز يافت مي‌شد.
اكنون اكثر عرب زبانان ايران در استان خوزستان و حاشية سواحل جنوبي ايران مسكن دارند . عزيزي بني طرف ، 160 قبيله و عشيرة عرب خوزستان را نام برده ، و معرفي كرده است. عربي خوزستاني را بايد گونه‌اي از گويش شرقي زبان عربي به شمار آورد. نمونه‌اي از تأثير زبان فارسي در عربي خوزستاني وجود آواي «چ» در آن است (مثلاً : عساچره به جاي عساكره ، عچرش به جاي عجرش).
خط عربي ، چنانكه پيش از اين در بخش مربوط به زبانهاي ايراني گفته شد ، برگرفته از خط نبطي است كه خود صورتي تحول يافته از خط آرامي بوده است .