احمد علاوی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '=پانویس=↵{{پانویس|۱}}↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
احمد العلوی در سال 1351 هجری قمری وفات یافت و در محل عبادت خود در مستغانم به خاک سپرده شد و ضریحی بر آن برای زیارت زائرین از سراسر جهان بنا نهادند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%88%D9%8A أحمد العلاوی]</ref>. | احمد العلوی در سال 1351 هجری قمری وفات یافت و در محل عبادت خود در مستغانم به خاک سپرده شد و ضریحی بر آن برای زیارت زائرین از سراسر جهان بنا نهادند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%88%D9%8A أحمد العلاوی]</ref>. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده: صوفیه]] | [[رده: صوفیه]] | ||
نسخهٔ ۱۹ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۳
أحمد بن مصطفی العلاوی المستغانمی که سلسله صوفیه علاویه متعلق به اوست و پرچمدار جهاد با استعمار فرانسه (1291 ه.ق. - 1351 ق) بود.
تولد و تربیت
احمد علوی در سال 1291 هجری قمری در شهر مستغانم الجزایر به دنیا آمد.
شیخ احمد علوی علم را از علمای زمان خود گرفت تا اینکه متبحر شد. سپس با استاد بزرگ زمانش محمد بن حبیب البوزیدی والشاذلی الدرقاوی ملاقات کرد و او را تربیت کردند. در آن راه ریاضت‌های صوفیانه را نیز ادامه داد تا اینکه در علم و ادب از همتایان خود پیشی گرفت و با عزم و اراده خالصانه در سال 1909م طریقه علاویه را تاسیس نمود.
فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی
آنچه احمد علوی را نگران کرد اجرای برنامه‌های استعماری فرانسه در مورد مردم الجزایر بود. با اندیشه ای نافذ به مواجه با اوضاع پرداخت و به مسئولیتی که خداوند بر دوش او نهاده بود پی برد و با این امر مقابله کرد. خطر قریب الوقوع استعمار را با آموزش پیروان خود و اعزام آنها به سراسر الجزایر و تبلیغ مبلغان و تدوین آثار علمی و برگزاری سمینارهای علمی و تاسیس روزنامه البلاغ اعلام و با آن به مبارزه فرهنگی پرداخت و هنگامی که فرانسه خطر این روزنامه را برای برنامه‌های خود در الجزایر جدی دید دستور به تعطیلی آن داد. سپس روزنامه المرشد را تأسیس کرد و جانشین او شیخ عدة بن تونس روزنامه لسان الدین را تأسیس کرد و به راستی عاملی جهت بازگشت مردم به دین خود شد و به رهنمودهای آن پایبند شده و اقدامات شیخ را مورد ستایش قرار می‌دادند تا اینکه پس از چند سال پیروانی میلیونی کسب نمود.
فعالیت او محدود به الجزایر نبود، بلکه به تمام نقاط اروپا و جاهای دیگر گسترش یافت و اقدامات او در بریتانیا، هلند، فرانسه، حبشه، حجاز، فلسطین، سوریه و مغرب گسترش یافت تا اینکه به مجدد تصوف در قرن چهاردهم هجری قمری بدل شد.
تالیفات
او چه در سطح علمایی که به تربیت شاگردان پرداخت و چه در سطح آثار علمی کتاب‌ها و مقالات او در روزنامه‌ها جمع آوری شده مجموعا حدود شانزده اثر از ایشان به دست آمده که ثروت علمی چشمگیری از خود به جای گذاشته است که عبارتند از:
القول المعروف فی الرد علی من أنکر التصوف.
مفتاح الشهود فی مظاهر الوجود.
المواد الغیثیة الناشئة عن الحکم الغوثیة.
الناصر معروف فی الذب عن مجد التصوف.
القول المقبول فیما تتوصل إلیه العقول.
البحر المسجور فی تفسیر القرآن بمحض النور.
مبادئ التأیید.
الرسالة العلویة.
الأنموذج الفرید المشیر لخالص التوحید.
دوحة الأسرار فی معنی الصلاة علی النبی المختار.
المنح القدوسیة بشرح المرشد المعین علی طریقة الصوفیة.
دیوان شعر.
الألفیة فی الفقه المالکی.
الأبحاث العلویة فی الفلسفة الإسلامیة.
مناهل العرفان فی تفسیر البسملة وسور من القرآن.
لباب العلم فی تفسیر سورة النجم.
نور الإثمد.
مفتاح علوم السر فی تفسیر سورة والعصر.
درگذشت
احمد العلوی در سال 1351 هجری قمری وفات یافت و در محل عبادت خود در مستغانم به خاک سپرده شد و ضریحی بر آن برای زیارت زائرین از سراسر جهان بنا نهادند[۱].