حرم حسین بن علی (سیدالشهدا): تفاوت میان نسخه‌ها

حرم حسین بن علی (سیدالشهدا) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۹

۹۰ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hoosinrasooli

confirmed، مدیران

۳۷٬۲۲۲

ویرایش

@@ خط ۳۶: / خط ۳۶: @@
 کربلا نام‌های متعددی در تاریخ داشته که از آن جمله می‌توان به «الطف» اشاره کرد که به معنی «لطیف‌ترین» است. این نام به این دلیل برای کربلا انتخاب شده که این سرزمین در حاشیه‌ [[رودخانه‌ علقمه]] که شعبه‌ای از [[فرات]] بوده است، مستقر بود و آب کربلا نیز از این شعبه تامین می‌شد.
-یکی دیگر از نام‌های کربلا «کور بابل» بوده است و معنای آن به زبان عربی یعنی مجموعه‌ای از روستاهای بابلی. بسیاری از پژوهشگران معتقدند که کربلا به سان مادر بسیاری از روستاهایی بود که در حد فاصل [[شام]] و فرات قرار داشته‌اند و نیز مادر تمدن‌های [[بین‌النهرین]] بوده که مرکز عبادت در آن زمان نیز تلقی می‌شد.
+یکی دیگر از نام‌های کربلا «کور بابل» بوده است و معنای آن به زبان عربی یعنی مجموعه‌ای از روستاهای بابلی. بسیاری از پژوهش‌گران معتقدند که کربلا به سان مادر بسیاری از روستاهایی بود که در حد فاصل [[شام]] و فرات قرار داشته‌اند و نیز مادر تمدن‌های [[بین‌النهرین]] بوده که مرکز عبادت در آن زمان نیز تلقی می‌شد.
 از دیگر نام‌های ثبت شده‌ کربلا در تاریخ، نینوا، شفیه، عقر، نواویس، عین‌التمر و ام‌القری است. اما این سرزمین از زمانی شهرت تاریخی خود را به دست آورد که امام حسین و خاندان و [[صحابه]] وی در سال 61 هجری قمری مصادف با 680 میلادی در این سرزمین به شهادت رسیدند.
@@ خط ۴۳: / خط ۴۳: @@
 پس از دفن جسم مطهر امام حسین توسط قوم بنی‌اسد و گذاشتن علامت و نشانه‌ای ساده بر قبر شریف سید الشهداء، بارگاه آن‌حضرت برای نخستین بار در همان دوران [[بنی‌امیه]] بنا گردید. [[سید بن طاووس]] به نقل از [[حسین بن ابی‌حمزه]] می‏نویسد: در اواخر زمان بنی‌امیه سقفی بر روی آن ساخته شد و برای آن دری نیز بنا گردید. وی می‏گوید: در اواخر حکومت بنی‌‌امیه بود که روزی من به قصد [[زیارت]] قبر امام حسین به راه افتادم، همین‌که نزدیک درِ حائر رسیدم، مردی را مشاهده کردم که می‌گفت: چنانچه می‌خواهی حسین را زیارت کنی، از درِ حائر وارد شو. من نیز از همان در وارد بارگاه شدم<ref> سید ابن طاووس، رضی الدین علی، الاقبال بالاعمال الحسنه، ج 2، ص 568، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دوم، 1409ق.</ref>.
-گزارشی دیگر بیان‌گر آن است که بارگاه امام علیه السلام پیش از سال 128 هجری بنا گردید؛ چراکه [[امام صادق‌]] خطاب به [[جابر جعفی]] فرمود: چنانچه قصد زیارت قبر حسین را داشتی از در نزدیک حائر وارد شو و بر وی درود فرست. با توجه به این‌که، وفات جابر در سال 128 هجری اتفاق افتاد<ref> علامه حلی، حسن بن یوسف‏، رجال العلامه الحلی‏، ص 35، نجف اشرف، دار الذخائر، چاپ دوم، 1411ق.</ref>، می‌توان گفت حرم امامعلیه السلام نیز قبل از این زمان بنا شده است. گفتنی است با مرگ [[مروان بن محمد]] در سال 132 هجری، حکومت بنی‌امیه منقرض شد<ref>طبری، أبو جعفر محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 7، ص 437،  بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق.</ref>.
+گزارشی دیگر بیان‌گر آن است که بارگاه امام علیه السلام پیش از سال 128 هجری بنا گردید؛ چراکه [[امام جعفر صادق|امام صادق‌]] خطاب به [[جابر جعفی]] فرمود: چنان‌چه قصد زیارت قبر حسین را داشتی از در نزدیک حائر وارد شو و بر وی درود فرست. با توجه به این‌که، وفات جابر در سال 128 هجری اتفاق افتاد<ref> علامه حلی، حسن بن یوسف‏، رجال العلامه الحلی‏، ص 35، نجف اشرف، دار الذخائر، چاپ دوم، 1411ق.</ref>، می‌توان گفت حرم امام علیه السلام نیز قبل از این زمان بنا شده است. گفتنی است با مرگ [[مروان بن محمد]] در سال 132 هجری، حکومت بنی‌امیه منقرض شد<ref>طبری، أبو جعفر محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 7، ص 437،  بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق.</ref>.
 =بخش‌های مختلف حرم=
@@ خط ۶۷: / خط ۶۷: @@
 ==مزار اباالفضل العباس==
-مزار [[حضرت ابوالفضل]] نیز با چند صد متر فاصله نسبت به دیگر مزارها قرار دارد و بر اساس [[روایات]]، در زمان [[ائمه]] نیز دارای سایبان و سقیفه‌ای<ref>از ریشه‌ی «سقف» به معنای هر مکانی که دارای سقف باشد. ر. ک: ازهری، محمد بن احمد، تهذیب اللغه، ج 8، ص 314، بیروت، دار احیاء التراث العربی‏، چاپ اول، 1421ق.</ref> بود و علاوه بر آن، این سایبان دارای در ورودی نیز بوده است.
+مزار [[حضرت ابوالفضل (ع)|حضرت ابوالفضل]] نیز با چند صد متر فاصله نسبت به دیگر مزارها قرار دارد و بر اساس [[روایات]]، در زمان [[ائمه]] نیز دارای سایبان و سقیفه‌ای<ref>از ریشه‌ی «سقف» به معنای هر مکانی که دارای سقف باشد. ر. ک: ازهری، محمد بن احمد، تهذیب اللغه، ج 8، ص 314، بیروت، دار احیاء التراث العربی‏، چاپ اول، 1421ق.</ref> بود و علاوه بر آن، این سایبان دارای در ورودی نیز بوده است.
 امام صادق فرمود: «إِذَا أَرَدْتَ زِیارَهَ قَبْرِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَلِی ع وَ هُوَ عَلَی شَطِّ الْفُرَاتِ بِحِذَاءِ الْحَائِرِ [الْحَیرِ] فَقِفْ عَلَی بَابِ السَّقِیفَهِ …»<ref>کامل الزیارات،  ص 256</ref>؛
@@ خط ۷۶: / خط ۷۶: @@
 گویا در اطراف این مزارها [[مسجد]] نیز وجود داشت؛ زیرا توصیه به خواندن [[نماز تحیت]] در مسجدی در آن حوالی شده است<ref> المزار الکبیر، ص 416.</ref>.
-به هر حال، آنچه در دوران [[حکومت بنی‌امیه]] و ابتدای [[حکومت بنی‌عباس]] وجود داشت، در نهایت تنها مزارها و اتاق‌های نسبتا ساده‌ای بود که بعدها گسترش یافت.
+به هر حال، آنچه در دوران [[بنی امیه|حکومت بنی‌امیه]] و ابتدای [[حکومت بنی‌عباس]] وجود داشت، در نهایت تنها مزارها و اتاق‌های نسبتا ساده‌ای بود که بعدها گسترش یافت.
 =تخریب و بازسازی حرم=
@@ خط ۸۳: / خط ۸۳: @@
 '''تخریب توسط هارون الرشید'''
-حرم و قبه‌ی حسینی از زمان بنی‌امیه تا بنی ‌عباس به همان حال باقی ماند، برخی منابع متأخر گزارش کرده‌اند که [[هارون الرشید]] این بارگاه ‌را تخریب کرده و درخت سدری که در کنار آن بود را نیز از بین برد و زائری که به زیارت قبر امام می‌رفت را می‌کشت. وی همچنین [[اسلم]] را که [[یهودی]] الاصل بود و بعدها [[اسلام]] آورده بود را برای ممنوعیت زیارت منطقه مأمور کرد<ref>کرکی حائری‏، سید محمد، تسلیه المجالس و زینه المجالس‏، ج 2، ص 473 – 474، قم، مؤسسه المعارف الإسلامیه، چاپ اوّل‏، 1418ق.</ref>.
+حرم و قبه‌ی حسینی از زمان بنی‌امیه تا بنی ‌عباس به همان حال باقی ماند، برخی منابع متأخر گزارش کرده‌اند که [[هارون الرشید]] این بارگاه ‌را تخریب کرده و درخت سدری که در کنار آن بود را نیز از بین برد و زائری که به زیارت قبر امام می‌رفت را می‌کشت. وی هم‌چنین [[اسلم]] را که [[یهودی]] الاصل بود و بعدها [[اسلام]] آورده بود را برای ممنوعیت زیارت منطقه مأمور کرد<ref>کرکی حائری‏، سید محمد، تسلیه المجالس و زینه المجالس‏، ج 2، ص 473 – 474، قم، مؤسسه المعارف الإسلامیه، چاپ اوّل‏، 1418ق.</ref>.
 =بازسازی حرم توسط مأمون عباسی=
@@ خط ۹۵: / خط ۹۵: @@
 =بازسازی توسط منتصر=
-پس از قتل متوکل، فرزندش [[منتصر]] به حکومت رسید. وی بر خلاف پدر نسبت به خاندان ابوطالب با عطوفت و مهربانی و نیکی رفتار کرد و اموال بسیاری را میان آنان توزیع نمود و در دوران او بود که قبور شهدا تجدید گردید. همچنین وی مردم را به زیارت قبر امام علی و امام حسین تشویق می‌کرد<ref>ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج 7، ص 116، بیروت، دار صادر، 1385ق.</ref>.
+پس از قتل متوکل، فرزندش [[منتصر]] به حکومت رسید. وی بر خلاف پدر نسبت به خاندان ابوطالب با عطوفت و مهربانی و نیکی رفتار کرد و اموال بسیاری را میان آنان توزیع نمود و در دوران او بود که قبور شهدا تجدید گردید. هم‌چنین وی مردم را به زیارت قبر امام علی و امام حسین تشویق می‌کرد<ref>ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج 7، ص 116، بیروت، دار صادر، 1385ق.</ref>.
 بعد از آن‌که حسن و محمد فرزندان زید شروع به دعوت کردند، محمد دستور داد تا حرم امام علی و امام حسین تعمیر و بر بنای آن اضافه شود<ref> تسلیه المجالس و زینه المجالس‏، ج 2، ص 474.</ref>. این تعمیرات ما بین سال‌های 279 تا 289 هجری انجام گردید<ref> اعیان الشیعه، ج 1، ص 628</ref>.
 =بازسازی توسط عضدالدوله=
-یکی دیگر از کسانی که در تجدید بنای آرامگاه امام حسین کوشید، [[عضدالدوله]] فنا خسرو بن بویه دیلمی بود. وی [[امیرالمؤمنین]] و امام حسین را به شدت مورد تعظیم و تکریم قرار داد و در نوسازی بارگاه آن دو بزرگوار و تعیین اوقاف برای آنها سخت کوشید و همه ساله به زیارت آنها می‌رفت. سرانجام پس از پنج‌ سال که حکومت عراق را به دست داشت به سال 372 از دنیا رفت و در زمان او بود که رواقی به دست عمران بن شاهین معروف به رواق عمران، در حائر حسینی ساخته شد<ref> همان.</ref>.
+یکی دیگر از کسانی که در تجدید بنای آرامگاه امام حسین کوشید، [[عضدالدوله]] فنا خسرو بن بویه دیلمی بود. وی [[امیرالمؤمنین]] و امام حسین را به شدت مورد تعظیم و تکریم قرار داد و در نوسازی بارگاه آن دو بزرگوار و تعیین اوقاف برای آنها سخت کوشید و همه ساله به زیارت آن‌ها می‌رفت. سرانجام پس از پنج‌ سال که حکومت عراق را به دست داشت به سال 372 از دنیا رفت و در زمان او بود که رواقی به دست عمران بن شاهین معروف به رواق عمران، در حائر حسینی ساخته شد<ref> همان.</ref>.
 در [[ربیع الاول]] سال 407 قمری در بارگاه امام حسین و رواق‌‌های آن به دنبال افتادن دو شمع بزرگ، آتش‏‌سوزی رخ داد<ref> ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج 9، ص 295.</ref>. بعد از آن بود که وزیر سلطان الدوله دیلمی به تعمیر و نوسازی بارگاه حسینی پرداخت. وی در سال 460 هجری از دنیا رفت<ref> اعیان الشیعه، ج 1، ص 628.</ref>.