۴٬۹۳۳
ویرایش
جز
تمیزکاری
جز (جایگزینی متن - ']]↵<references />' به ']]') |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
=سازمان خدیجه کبری= | =سازمان خدیجه کبری= | ||
سازمان خدیجه کبری برای کاهش مشکلات زنان در سال ۲۰۰۴ توسط مریم درانی ایجاد شد. سازمانی غیردولتی برای توانمندسازی زنان که ۲۴۰ عضو دارد. برگزاری صنوف مختلفی چون سواد پایه یا فعالیت‌های دیگری چون خیاطی، قالیبافی، گلسازی و آرایشگری و همچنان ایجاد نخستین نمایشگاه‌های صنایع دستی زنان در قندهار از کارهای این سازمان بوده‌است. این سازمان به خانوارها قرضه‌های کوتاه مدت و بدون بهره برای ساختن سرپناه یا راه‌اندازی کار می‌دهد. این سازمان هفت سال بعد در سال (۲۰۱۱) کار رادیویی به نام میرمن را آغاز کرد که به موضوعات زنان و مشکلات آنان مثل ازدواج‌های اجباری و رسوماتی می‌پردازد که مروج خشونت و تضییع حقوق زنان است. دو سال بعد یعنی سال ۲۰۱۳ نخستین انترنیت کیفی رایگان را برای دختران در افغانستان ایجاد نمود، در اینترنت کیفی ملالی میوندی دختران می‌توانند بدون کدام ممانعت از طرف فامیل‌هایشان همه روزه بخاطر مطالعه سایت‌های علمی و خبری، به حل سوالات، مشکلات در دروس مکتب و دانشگاه توسط فیلم‌های آموزشی در یوتوب و همچنان با استفاده از شبکه‌های اجتماعی فیس بوک و اسکایپ با سایر دختران در ولایت مختلف افغانستان و خارج از افغانستان در ارتباط شده و این اقدام باعث تبادلات ایده‌ها و نظریات بین زنان می‌شود. این سازمان همچنان شبکه‌ای سازمان یافته از زنان را در قندهار به نام «شبکه دادخواهی زنان قندهار» به راه انداخت تا به دادخواهی و دفاع از حقوق زنان بپردازد. این سازمان در سال ۲۰۱۴ نخستین انستیتوت تعلیمات عصری را که توسط زنان رهبری می‌شود بنام خانه تعلیم را ایجاد نمود این انستیتوی دارای صنوف | سازمان خدیجه کبری برای کاهش مشکلات زنان در سال ۲۰۰۴ توسط مریم درانی ایجاد شد. سازمانی غیردولتی برای توانمندسازی زنان که ۲۴۰ عضو دارد. برگزاری صنوف مختلفی چون سواد پایه یا فعالیت‌های دیگری چون خیاطی، قالیبافی، گلسازی و آرایشگری و همچنان ایجاد نخستین نمایشگاه‌های صنایع دستی زنان در قندهار از کارهای این سازمان بوده‌است. این سازمان به خانوارها قرضه‌های کوتاه مدت و بدون بهره برای ساختن سرپناه یا راه‌اندازی کار می‌دهد. این سازمان هفت سال بعد در سال (۲۰۱۱) کار رادیویی به نام میرمن را آغاز کرد که به موضوعات زنان و مشکلات آنان مثل ازدواج‌های اجباری و رسوماتی می‌پردازد که مروج خشونت و تضییع حقوق زنان است. دو سال بعد یعنی سال ۲۰۱۳ نخستین انترنیت کیفی رایگان را برای دختران در افغانستان ایجاد نمود، در اینترنت کیفی ملالی میوندی دختران می‌توانند بدون کدام ممانعت از طرف فامیل‌هایشان همه روزه بخاطر مطالعه سایت‌های علمی و خبری، به حل سوالات، مشکلات در دروس مکتب و دانشگاه توسط فیلم‌های آموزشی در یوتوب و همچنان با استفاده از شبکه‌های اجتماعی فیس بوک و اسکایپ با سایر دختران در ولایت مختلف افغانستان و خارج از افغانستان در ارتباط شده و این اقدام باعث تبادلات ایده‌ها و نظریات بین زنان می‌شود. این سازمان همچنان شبکه‌ای سازمان یافته از زنان را در قندهار به نام «شبکه دادخواهی زنان قندهار» به راه انداخت تا به دادخواهی و دفاع از حقوق زنان بپردازد. این سازمان در سال ۲۰۱۴ نخستین انستیتوت تعلیمات عصری را که توسط زنان رهبری می‌شود بنام خانه تعلیم را ایجاد نمود این انستیتوی دارای صنوف کامپیوتر، زبان انگلیسی، مدیریت، حسابداری، رهبری، خبرنگاری و غیره می‌باشد که دختران را در بخش تعلیمات عصری آموزش و تربیه می‌سازد. این سازمان همچنان در سال ۲۰۱۵ نخستین کتابخانه مخصوص زنان را در حوزه جنوب افغانستان ولایت قندهار ایجاد نمود، این کتابخانه داری بیش از ۴۵۰۰ جلد کتاب در عرصه‌های مختلف می‌باشد که به دختران زمینه مطالعه کتاب را در کتابخانه یا امانت گرفتن کتاب و مطالعه ان در بیرون از کتابخانه را مهیا می‌سازد. مریم درانی بنیان‌گذار این سازمان، چندین جایزه جهانی حقوق بشر و صلح را دریافت کرد. | ||
=شبکه زنان افغان= | =شبکه زنان افغان= | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
=زنان جوان برای تغییر= | =زنان جوان برای تغییر= | ||
یک مؤسسه غیرانتفاعی در کابل افغانستان است. این انجمن از ده‌ها عضو داوطلب زن و مرد تشکیل شده‌است. اعضای «زنان جوان برای تغییر» به ایدئال‌های توانمند سازی زنان، و بهبود زندگی‌شان توسط مشارک اقتصادی و اجتماعی، توانمندی سیاسی، آگاهی و دادخواهی متعهد هستند و برای افغانستانی عاری از تبعیض مبارزه می‌کنند.این مؤسسه در میان جوانان این کشور کاملاً شناخته شده‌است و مبارزه علیه خشونت خانوادگی، بالا بردن آگاهی نسبت به حقوق زنان، بالا بردنِ مشارکت زنان در جامعه، و توانمندسازی زنان و دختران در افغانستان را پی‌گیری می‌کند.از فعالیت‌های اخیر این مؤسسه باز کردن کافی‌نت سحرگل در کابل بود. | یک مؤسسه غیرانتفاعی در کابل افغانستان است. این انجمن از ده‌ها عضو داوطلب زن و مرد تشکیل شده‌است. اعضای «زنان جوان برای تغییر» به ایدئال‌های توانمند سازی زنان، و بهبود زندگی‌شان توسط مشارک اقتصادی و اجتماعی، توانمندی سیاسی، آگاهی و دادخواهی متعهد هستند و برای افغانستانی عاری از تبعیض مبارزه می‌کنند. این مؤسسه در میان جوانان این کشور کاملاً شناخته شده‌است و مبارزه علیه خشونت خانوادگی، بالا بردن آگاهی نسبت به حقوق زنان، بالا بردنِ مشارکت زنان در جامعه، و توانمندسازی زنان و دختران در افغانستان را پی‌گیری می‌کند. از فعالیت‌های اخیر این مؤسسه باز کردن کافی‌نت سحرگل در کابل بود. | ||
=مؤسسه شهدا= | =مؤسسه شهدا= | ||
یکی از سازمان‌های غیردولتی، غیرانتفاعی و غیرسیاسی در افغانستان است که به هدف کمک به سلامت شهروندان افغان و به‌خصوص زنان و کودکان در سال ۱۳۶۸ توسط سیما سمر ایجاد شد. این مؤسسه در حال حاضر مشغول فعالیت در ۹ ولایت افغانستان می‌باشد و در شرایط سخت دورهٔ طالبان نیز به کار خود ادامه داد.این مؤسسه قدیمی‌ترین سازمان غیردولتی در منطقه و بزرگ‌ترین ان‌جی‌اوی اداره شده توسط زنان (woman-led) است.دکتر سیما سمر بنیان‌گذار این مؤسسه، چندین جایزه [[حقوق بشر]] و صلح دربافت کرده و نامزد دریافت جایزه صلح نوبل بوده‌است. | یکی از سازمان‌های غیردولتی، غیرانتفاعی و غیرسیاسی در افغانستان است که به هدف کمک به سلامت شهروندان افغان و به‌خصوص زنان و کودکان در سال ۱۳۶۸ توسط سیما سمر ایجاد شد. این مؤسسه در حال حاضر مشغول فعالیت در ۹ ولایت افغانستان می‌باشد و در شرایط سخت دورهٔ طالبان نیز به کار خود ادامه داد. این مؤسسه قدیمی‌ترین سازمان غیردولتی در منطقه و بزرگ‌ترین ان‌جی‌اوی اداره شده توسط زنان (woman-led) است. دکتر سیما سمر بنیان‌گذار این مؤسسه، چندین جایزه [[حقوق بشر]] و صلح دربافت کرده و نامزد دریافت جایزه صلح نوبل بوده‌است. | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
[[رده:جهان اسلام]] | [[رده:جهان اسلام]] | ||
[[رده:افغانستان]] | [[رده:افغانستان]] | ||