سوره صف: تفاوت میان نسخه‌ها

صف به معناى صف كشيدن و در صف كردن است. لازم و متعدى به‌كار مي‌رود و آن اين كه اشياء مانند انسان و غيره در يك رديف و خط مستوى قرار گيرند<ref>قاموس قرآن، ج 4، ص134.</ref>.

يادآورى [[ايمان]] و [[معاد]]؛

پيروزى نهايى اسلام بر [[اديان]] ديگر؛

بشارت [[مسيح(علیه السلام)]] در مورد [[پيامبر اسلام(صلی الله علیه)]]<ref>تفسير قرآن مهر، ج 20، ص: 337.</ref>.

«سوره صف»؛ سبب نام گذارى اين سوره به «صف»، آيۀ چهارم اين سوره است كه مى گويد خدا رزمندگانى را كه هم چون صفى محكم مى جنگند، دوست می‌دارد.

«سوره حواریون» و «سوره عیسی»؛ از آن جا كه در آيات ششم و چهاردهم اين سوره از [[عيسی(علیه السلام)]] و ياران او سخن گفته شده، اين سوره را «عيسى» و «حواريون» ناميده اند<ref>همان.</ref>.

سوره صف چهارده آیه دارد<ref>الكشف و البيان، ج 9، ص301.</ref>.

اساسى ترين هدف هاى سوره صف عبارت اند از:

# تشويق به ايمان و جهاد در راه خدا؛  

# نويد پيروزى مجاهدان و پيروزى نهايى اسلام بر اديان ديگر<ref>تفسير قرآن مهر، ج 20، ص340.</ref>.

سوره صف در حقيقت بر دو محور اساسى دور مى زند: يكى برترى [[اسلام]] بر تمام آئين‌هاى آسمانى، و تضمين بقاء و جاودانگى آن از سوى خداوند، و ديگر لزوم جهاد در طريق حفظ و پيشرفت اين آئين.

اما در يك نظر تفصيلى مى توان آن را به هفت بخش تقسيم كرد.

# شروع سوره با تسبيح [[خداوند]] عزيز و حكيم؛

# دعوت به هماهنگى گفتار و كردار و پرهيز از سخنان بى عمل؛  

# يادآورى از پيمان شكنى [[بنى اسرائيل]] و بشارت [[مسيح]] به ظهور اسلام؛  

# تضمين پيروزى اسلام بر همه اديان؛

# دعوت مؤثر به سوى جهاد و ذكر پاداشهاى دنيوى و اخروى مجاهدان راه حق؛  

# اشاره فشرده اى به زندگى حواريين مسيح و الهام از آنها؛  

# ولى محور اصلی مطالب سوره صف اسلام و جهاد است<ref>تفسير نمونه، ج 24، ص57.</ref>.

[[ابى‌بن‌كعب]] از [[پيامبر(صلی الله علیه)]] روايت نموده كه فرمود: «هر كس سوره عيسى(علیه السلام) را بخواند حضرت عيسى(علیه السلام) مادامى كه در دنيا است براى او صلوات و درود فرستاده و استغفار كند و در [[روز قيامت]] رفيق حضرت عيسى(علیه السلام) باشد».

[[ابوبصير]] از [[حضرت باقر(علیه السلام )]] روايت كرده كه هر كس سوره صف را بخواند و در [[نمازهاى واجب]] و [[نوافل]] به قرائت آن مداومت نمايد خداوند او را با فرشتگان و پيامبران مرسل هم‌ردیف و هم‌صف قرار خواهد داد<ref>ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج 24، ص388.</ref>.

سوره صف در مدينه بر پيامبر(صلی الله علیه) نازل شده است<ref>همان.</ref>.

قسمتى از سوره صف در سال ششم هجرى پس از [[صلح حديبيه]] و قسمتى در سال هشتم هجرى است و بعد از [[سوره احزاب]] نازل شده است<ref>حجةالتفاسير و بلاغ‌الإكسير، مقدمه اول، ص28.</ref>.

سوره صف از [[سور مفصلات]] می باشد<ref>التمهید في علوم القرآن، ج1، ص313.</ref>. [[ابن قتیبه]] می‌گوید: ... مفصلات سوره های کوچکی هستند که بعد از [[سور مثانی]] آمده اند اینکه چرا این سوره ها را مفصل نامیده اند به خاطر کوتاه بودن آنها و اینکه بسيار به واسطه بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ از يكديگر جدا شده‌اند<ref>جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>.

روايتى است كه از [[رسول خدا(صلی الله علیه)]] نقل شده كه فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جاى [[تورات]] و سوره هاى مئين را به جاى [[انجيل]] و سوره هاى مثانى را به جاى [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره هاى مفصّل فزونى بخشيد<ref>جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>.

این سوره از سور مسبحات است<ref>غرائب القرآن و رغائب الفرقان، ج 1، ص 34.</ref> و همچنین جزو سور ممتحنات نیز آمده است<ref>التمهید في علوم القرآن، ج1، ص.313</ref>.

در آيۀ ششم سوره صف از قول عيسى(علیه السلام) بشارت آمدن پيامبرى داده شده كه نام او احمد است<ref>تفسير قرآن مهر، ج 20، ص339.</ref>.