اسرافیل: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

'''اسرافیل'''، نام فرشته‌ای از ملائکه مقرب که بیشترین شهرت او به دمیدن در صور به هنگام برپایی [[قیامت]] است. نام او را به صورت «اسرافین»، «سرافیل» و «سرافین» هم نوشته‌اند. برخی هم با قرار دادن نام اسرافیل در کنار [[جبرئیل]] و [[میکائیل]]، این نام را ترکیبی با ریشه عبرانی، مرکب از اسراف یا سراف به معنی «بنده» و ایل به معنی «خداوند» دانسته‌اند.

اسرافیل، نام فرشته‌ای از ملائکه مقرب که بیشترین شهرت او به دمیدن در صور به هنگام برپایی قیامت است. نام او را به صورت «اسرافین»، «سرافیل» و «سرافین» هم نوشته‌اند. برخی هم با قرار دادن نام اسرافیل در کنار [[جبرئیل]] و [[میکائیل]]، این نام را ترکیبی با ریشه عبرانی، مرکب از اسراف یا سراف به معنی «بنده» و ایل به معنی «[[خداوند]]» دانسته‌اند. طبق روایاتی از [[پیغمبر اکرم (ص)|پیغمبر اکرم‌صلی الله علیه وآله وسلم]] و [[امام سجاد(ع)|امام سجادعلیه السلام]]، از نام اسرافیل به «عبدالله» تعبیر شده است و از دیگر نام‌ها و القاب اسرافیل می‌توان به عبدالرحمان، عبدالخالق و ابوالمناقح اشاره کرد.

از حیث ریشه شخصیت، از اسرافیل به طور مستقیم در [[قرآن کریم]] یادی نشده است و سخن از این فرشته، تنها در روایات دیده می‌شود. یکی از سرچشمه‌های اساسی در‌این‌باره، روایتی نقل شده از زبان [[عایشه]] درباره دعای [[حضرت محمد (ص)|پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم]] پیش یا پس از [[نماز]] است که به دو گونه متفاوت ضبط شده است: در گونه نخست که روایت [[عکرمه بن عمار]] با دو واسطه از عایشه است، چنین آمده که پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم در افتتاح [[نماز شب]]، همواره دعایی را می‌خواند که سرآغاز آن عبارت «اللهم رب جبرائیل و میکائیل و اسرافیل...» بوده است. در گونه دوم که روایت جسره از عایشه است، در پاسخ سؤال یک زن یهودی درباره [[عذاب قبر]]، چنین آمده است که پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم در سال‌های پایانی از عمر خود، پس از انجام هر [[نماز]] بر ذکر «رب جبرئیل و میکائیل و اسرافیل» مداومت داشته، پس از این عبارات از آتش [[جهنم]] و عذاب قبر [[استعاذه]] می‌کرد.  

در [[روایات]]، اغلب اسرافیل فرشته‌ای با چهار بال و گاهی بیشتر، با پیکری بسیار بزرگ وصف شده است که پاهایش در قعر زمین هفتم جای گرفته و عرش برشانه‌اش قرار دارد. در کنار این عظمت، در روایات به این نکته اشاره شده که اسرافیل همواره در برابر بزرگی خداوند، خود را بسیار حقیر می‌داند و از جلال او، خود را با بالی از بال‌هایش می‌پوشاند؛ تا آنجا که اسرافیل به عنوان اسوه «حیاء اجلال» مطرح شده است. همچنین در اخبار آمده است که اسرافیل ناچیزی عظمت خود را در مقابل عظمت خداوند، به حق دریافت و اولین کس بود که ذکر «سبحان ربی الاعلی و بحمده» را بر زبان آورد. طبق بعضی از روایات نامشهور، خداوند انسان را در چهره، مانند اسرافیل آفریده است. برخی از پیشینیان هم معتقد بودند که اسرافیل، آوازی بسیار خوشی دارد. [[اوزاعی]]، عالم نامدار [[شام]]، شنیده بود که زیبایی آواز تسبیح اسرافیل، اهل آسمان را از عبادت بازداشته و به گوش سپردن به تسبیح او واداشته است. همچنین در روایات، او را [[مؤذن]] اهل آسمان نامیده‌اند.  

به هنگام سخن از ملائکه مقرب، نام اسرافیل به عنوان فرشته سوم می‌آید؛ چه آن زمان که نام او در کنار جبرئیل و میکائیل به عنوان [[فرشته]] برگزیده برده شده و چه آن وقتی که با یادکردی از ملک الموت [[عزرائیل]]، از فرشته سخن آمده است.

اگرچه در مقام شهرت، جبرئیل اولین و میکائیل دومین فرشته صاحب نام نزد [[مسلمانان]] هستند، اما گاهی در برخی روایات، اسرافیل بلندپایه تر از آن دو دانسته شده است. از جمله این روایات، سخنانی به نقل از [[تابعین]] چون [[حسن بصری]] و [[وهب بن منبه]]، به نقل از پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم است که در آنها اسرافیل نزدیکترین فرشته به بارگاه الهی معرفی شده است. برای نمونه در روایتی جبرئیل را، در قرب، هم پای اسرافیل آورده‌اند. همچنین در حدیثی نبوی، جبرئیل و میکائیل یاران دست راست و چپ اسرافیل شمرده شده‌اند و گاه سخن از آن است که اسرافیل در مواردی میان آن دو داوری کرده است.

به هر صورت، جایگاه اسرافیل به عنوان انتقال دهنده اوامر الهی از لوح محفوظ به دیگر کارگزاران، گاهی او را به عنوان «امین خداوند بین خود و خلق» و «سفیر اعلی» خوانده‌اند که پیام خداوند را به دیگر بندگان، از ملائکه و [[انبیا]] می‌رساند. از همین رو در روایات از میانجی‌گری اسرافیل در رساندن وحی سخن آمده است؛ انتقال وحی از خداوند به اسرافیل با واسطه لوح، با واسطه لوح از قلم، یا با واسطه فرشته‌ای از «روحانیین» و همچنین انتقال آن از اسرافیل به جبرئیل بدون واسطه یا با میانجی‌گری میکائیل. همین منزلت اسرافیل در قرب به خداوند، گاهی او را به عنوان «حاجب» خداوند معرفی کرده است.  

به هنگام بیان وظیفه، هر یک از فرشتگان چهارگانه، بنابر آنچه نزد مسلمانان شهرت دارد، جبرئیل آورنده وحی، میکائیل موکل رزق و باران، اسرافیل دمنده در صور و عزرائیل فرشته مرگ است. در [[قرآن کریم]]، بدون یادی از نام این «دمنده»، از دمیدن در صور هنگام به سرآمدن زندگی آفریدگان و بر پا شدن قیامت، خبر داده شده است. در یک مورد (زمر/8) در کنار دمیدن اول در صور که پایان بخش جهان نخستین است، از دمیدن دیگری در صور یاد شده که موجب زنده شدن و برخاستن مردگان است. در بعضی از [[احادیث نبوی]]، از این دمنده با عنوان «صاحب الصور» یا «صاحب القرن» (قرن: بوقی از شاخ یاد شده) و بعضا بر تطبیق آن با اسرافیل تأکید شده است.  

تفصیل جریان دمیدن در صور و برپایی قیامت، در روایات وارد شده و یکی از بلندترین روایات در این مورد، نقل اسماعیل بن رافع، قصاص مدینه از [[ابوهریره]] و او از پیغمبر اسلا مصلی الله علیه وآله وسلم است. در بعضی از روایات آمده است که در زمان امر خداوند به نفخ در صور، اسرافیل بر «صخره [[بیت المقدس]]» می‌ایستد و در صور می‌دمد، و به همین دلیل است که باب از در «قبه الصخره»، «باب اسرافیل» و «باب الصور» نام گرفته‌اند. در مقام مقایسه باید به روایاتی اشاره کرد که به هنگام سخن از داستان ذوالقرنین و آمدن او به سرزمین ظلمات، از دیدار او با «صاحب الصور» یاد کرده‌اند که در آنجا به انتظار امر خداوند بر دمیدن در صور ایستاده بود.  

در روایاتی که از مرگ فرشتگان چهارگانه پس از مرگ تمام مخلوقات جهان سخن می‌گویند، الهام گرفته از قرآن کریم، غالبا گفت و گو از آن است که ملک الموت پس از گرفتن جان فرشته دیگر، خود از سوی خداوند قبض روح می‌شود و این اسرافیل است که جانش پس از جبرئیل و میکائیل گرفته می‌شود. حتی در روایتی نقل شده که اسرافیل آخرین فرشته‌ای است که از سوی خداوند مرگ را درمی یابد. وقتی که زمان آن می‌رسد تا مردگان از نو جان بگیرند و [[رستاخیز]] برپا شود، در روایات نخست از زنده شدن اسرافیل و آنگاه جبرئیل و میکائیل سخن آمده است، چراکه اسرافیل است که به فرمان خداوند نفخه دوم را برای زنده کردن مردگان می‌دمد.  

بر اساس پاره‌ای از روایات، اسرافیل اولین فرشته‌ای بود که فرمان خداوند را اطاعت کرد و بر [[آدم]] [[سجده]] کرد. در روایتی غیرمشهور آمده است که در جریان مؤاخات فرشته با پیامبرعلیه السلام، اسرافیل با [[حضرت آدم|آدم علیه السلام]]، میکائیل با [[ابراهیم |ابراهیم علیه السلام]] و جبرئیل با پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم پیمان برادری بستند.  

درباره حضرت [[امیرالمومنین]] [[امام علی علیه السلام]] در برخی روایات چنین آمده است که او در [[جنگ بدر]]، شب هنگام برای طلب آب بیرون رفت و جبرئیل و میکائیل و اسرافیل به کمک او شتافتند؛ و در روایتی دیگر آمده که فرشتگانی در [[جنگ خیبر]]، امام علی علیه السلام را یاری رساندند که از آن میان اسرافیل پشت سر او بود. در روایاتی هم آمده است که در آخرالزمان، اسرافیل همراه دیگر فرشتگان به یاری سپاه مسلمانان خواهد آمد؛ و گاهی به صراحت از یاری رساندن او به [[امام مهدی|حضرت صاحب الامرعجل الله فرجه الشریف]] سخن آمده است.  

[https://rasekhoon.net/article/show/204768/%D8%A7%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D9%81%DB%8C%D9%84-%DA%A9%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D9%88-%D9%88%D8%B8%D8%A7%DB%8C%D9%81%D8%B4-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA برگرفته از سایت اسرافیل کیست و وظایفش چیست؟ - راسخونhttps://rasekhoon.net]