دیوبندیه حیاتی و مماتی: تفاوت میان نسخه‌ها

دین عبارت است از توسل. دینی که توسل ندارد، دین نیست. دعایی که در آن توسل نباشد، دعا نیست. مسلمانی که این تفکر را ندارد، مسلمان نیست. «ای اهل ایمان، از خدا بترسید و به سوی او وسیله جویید و در راه او جهاد کنید، باشد که رستگار شوید.»<ref>مائده/35</ref> یک وسیله همین توسل است، گرچه معنای این آیه کریمه گسترده است. حالا این که عده ای گمراه آمده اند در جامعه ما به عنوان موحد بی توحید و مشرک آمده اند اصول اسلام را پایمال کرده‌اند، توسل را نفی کرده‌اند، ارزش‌های دینی را نفی کرده‌اند، اینها را رها کنید. ترک کردن این ارزش‌های دینی، بی راهه رفتن است، گمراهی است. خداوند متعال به همه ما توفیق بدهد که ما به عروة الوثقی که قرآن فرموده، تمسک کنیم. ریسمان محکم الهی که قرآن است، دین است، سنت پیامبر است، راهی که اصحاب و اهل بیت پیامبر رفتند، جز این راه، راه نجات و کامیابی نیست. این بی راهان نامقلد به قول خودشان سلفی گمراهند. سلف کیست؟ پیغمبر سلفی نیست؟! یعنی سلف صالح ما پیغمبر نیستند؟! سلف صالح ما صحابه نیستند؟! سلف صالح ما اهل بیت پیامبر نیستند؟! ائمه دین نیستند که امروز ما هر یکی خودمان مجتهد شده ایم؟!