شب قدر: تفاوت میان نسخه‌ها

|عبادت

|غسل، شب زنده‌داری، خواندن قرآن، نماز شب، اعتکاف

'''شب قدر''' یکی از شب‌های [[ماه رمضان]]، شبی که از هزار ماه برتر است. شب [[نزول قرآن]]، تقدیر امور، بخشش [[گناه|گناهان]] است. شب قدر بزرگترین سند [[امامت]] و تداوم آن در طول زمان است. بر اساس [[روایات]] در این شب، تقدیر یک ساله افراد مشخص می‌‌گردد. در تعالیم [[اسلام]] و در کلام [[ائمه معصومین(علیه السلام)|معصومین(علیه السلام)]]، یک شب خاص به عنوان شب قدر معرفی نشده، بلکه یکی از شب‌های نوزدهم، بیست و یکم و یا بیست و سوم ماه مبارک رمضان شب قدر دانسته شده است. در [[روایات]] به احیاء (شب زنده‌داری) شب‌های قدر سفارش زیادی شده و اعمالی برای این شب‌ها تعیین گردیده است.

در [[قرآن کریم]] آیه‌‏ای که به صراحت ‏بیان کند شب قدر چه شبی است دیده نمی‌شود. ولی از جمع‏‌بندی چند [[آیه]] از [[قرآن کریم]] می‌‌توان فهمید که شب قدر یکی از شب‏‌های ماه مبارک رمضان است. قرآن کریم از یک سو می‌‌فرماید: «انا انزلناه فی لیله مبارکه‏<ref>دخان / 3</ref>.» این آیه گویای این مطلب است که قرآن یکپارچه در یک شب مبارک [[نازل]] شده است و از سوی دیگر می‌‌فرماید: «شهررمضان الذی انزل فیه القرآن<ref>بقره / 185.</ref>‏.» و گویای این است که تمام قرآن در ماه رمضان نازل شده است. و در سوره قدر می‌‌فرماید: «انا انزلناه فی لیله القدر<ref>قدر/1.</ref>.» از مجموع این آیات استفاده می‌‌‌شود که قرآن کریم در یک شب مبارک در ماه رمضان که همان شب قدر است نازل شده است. پس شب قدر در ماه رمضان است. اما این که کدام یک از شب‏‌های ماه رمضان شب قدر است، در قرآن کریم چیزی برآن دلالت ندارد. و تنها از راه اخبار می‌‌توان آن شب را معین کرد.

در بعضی از روایات منقول از [[ائمه اطهار(علیه السلام)]] شب قدر مردد بین نوزدهم و بیست و یکم و بیست و سوم ماه رمضان است و در برخی دیگر از آنها مردد بین شب بیست و یکم و بیست و سوم و در روایات دیگری متعین در شب بیست و سوم است<ref>مجمع البیان، ج 10، ص‏519.</ref>. وعدم تعین یک شب به جهت تعظیم امر شب قدر بوده تا بندگان خدا با گناهان خود به آن اهانت نکنند.

پس از دیدگاه روایات ائمه [[اهل بیت(علیه السلام)]] شب قدر از شب‏‌های ماه رمضان و یکی از سه شب نوزدهم و بیست و یکم و بیست و سوم است. اما روایات منقول از طرق [[اهل سنت‏]] به طورعجیبی با هم اختلاف داشته و قابل جمع نیستند ولی معروف بین اهل سنت این است که شب بیست و هفتم ماه رمضان شب قدر است<ref>تفسیر الدرالمنثور، ج‏6.</ref> و در آن شب قرآن نازل شده است.

در این خصوص در تفسیر برهان از شیخ طوسی از ابوذر روایت‏ شده که گفت: به [[رسول خدا(صلی الله علیه)]] عرض کردم یا رسول الله آیا شب قدر شبی است که درعهد انبیاء بوده و امر به آنان نازل می‌‌شده و چون از دنیا می‌‌رفتند نزول امر درآن شب تعطیل می‌‌شده است؟ فرمود: «نه بلکه شب قدر تا قیامت هست<ref>تفسیر البرهان، ج‏4، ص‏488، ح‏26.</ref>. ‏»

از [[امام صادق(علیه السلام)]] سؤال شد: چگونه شب قدر از هزار ماه بهتر است؟ (با این که در آن هزار ماه درهر دوازده ماهش یک شب قدر است).

# از [[امام صادق(علیه السلام)]] در مورد روح سؤال شد. حضرت فرمودند: روح از جبرئیل بزرگتر است و جبرئیل از سنخ ملائکه است و روح ازآن سنخ نیست. مگر نمیبینی خدای تعالی فرموده: «تنزل الملئکه والروح‏» پس معلوم می‌‌شود روح غیر از ملائکه است<ref>تفسیر برهان، ج‏4، ص‏481، ح‏1.</ref>.