عبدالکریم بن عبدالرحیم القادری: تفاوت میان نسخه‌ها

او مردی مسلمان از نژاد عرب، نوه ولی الدین قادری و عبدالقادر گیلانی است، در [[بغداد]] به دنیا آمد و در آنجا بزرگ شد و اصالتاً اهل شهر بغداد عراق است. جایی که پدربزرگش زین الدین قادری با لشکرکشی سلطان سلیمان عثمانی در سال 1048 هجری قمری / 1638 میلادی به بغداد آمد و به حکومت دولت صفویه در عراق پایان داد.

و پدربزرگش پس از پایان جنگ در بغداد ساکن شد. عبدالکریم تحصیلات اولیه خود را در مکتب خانه های بغداد به پایان رساند، سپس مشغول به تحصیل تصوف از شیوخ زمان خود شد و از شیوخ معروف قادریه در بغداد شد. مجلس علمی‌ داشت که در منزل خود واقع در محل (باب الشیخ) تشکیل می داد و بزرگان کشور و علما در آن رفت و آمد داشتند.

با همسرش حجه «معروفه بنت عثمان القدریه» همراه شد و او را با خود به [[حج]] برد و سرنوشت آن بود که در [[مدینه]] از دنیا رفت<ref>البغدادیون أخبارهم ومجالسهم - إبراهیم عبدالغنی الدروبی - مطبعة الرابطة - بغداد - 1958م - مجالس آل الكیلانی - من صفحة 5 لغایة صفحة 23</ref>. او سفرهای علمی به چندین کشور شرق و غرب، [[استانبول]]، [[دمشق]]، [[دهلی]]، کابل، [[قاهره]]، مکه، مدینه داشت. او علاقه عمیقی به بهاءالدین الرواس داشت<ref>كتاب: نزهة المشتاق فی علماء العراق، محمد بن عبدالغفور البغدادی، مخطوط، فی مكتبة المتحف العراقی برقم9420 ،ورقة 76</ref>.

عبدالکریم پس از خود یک پسر به نام احمد الحجیه افندی بر جای گذاشت که از او سه نوه به نام های جاسم، خمیس و یاسین دارند.