عباس بن شیخ حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

|سال ۱۹۸۹ میلادی

|دین و مذهب

شیخ عباس (قسنطینه - الجزایر ۱۹۱۲-پاریس - ۱۹۸۹) بن اسماعیل بن دحمان بن علّاوه بن شیخ الحسین، دانشمند، نویسنده و فعال [[الجزایر|الجزایری]]، یکی از بزرگان و پیشروان اصلاحات مذهبی، اجتماعی و سیاسی در قرن بیستم بود<ref>"معلومات عن عباس بن الشيخ الحسين على موقع prabook.com"، prabook.com، مؤرشف من الأصل في 17 مارس 2022.</ref>. در بسیاری از مقام‌های بلند در نوسان بود و از اکثر آنها برای حفظ اصول خود استعفا داد تا اینکه در اوج دفاع از اسلام و دفاع از [[مسلمانان]] در [[فرانسه]] در برابر جهل، عدم تحمل و نژادپرستی در گذشت.

شیخ عباس در سال ۱۹۱۲ در شهر قسنطینه کشور الجزایر در زاویه یا گوشه‌ای به‌نام پدربزرگش که بنیان‌گذار آن زاویه شیخ حسین القشی در اواسط قرن ۱۹ بود و در نزدیکی شهر میله در ناحیه قسنطینه در شرق الجزایر بود، به دنیا آمد. این زاویه به شیوه صوفیه خاص که محدود در کار اجتماعی و تربیت معنوی بود، ملتزم و نسل به نسل، فرزندان و دانش‌آموزان خود را به [[دانشگاه زیتونه|دانشگاه‌ زیتونه]] در [[تونس]] و القروبین شهر فاس [[مراکش]] می‌فرستادند و ده‌ها دانشمند صالح را برای حفظ هویت عربی-اسلامی [[الجزایر]] در دوران تاریک [[استعمار]] ساخت.

 

* او با امام عبدالحمید بن بادیس همراه شد و تحت تأثیر رویکرد اصلاح‌طلبانه، ایده‌های ابتکاری و مبارزه‌اش با خرافات و فریب قرار گرفت زیرا این امور ارکان بقای تسلط فرانسه بودند.

او به عنوان اولین رئیس شورای عالی اسلامی تازه تشکیل شده الجزایر منصوب شد و پس از تلاش برای اصلاحاتی که مورد تأیید دولت الجزایر قرار نگرفت، استعفای کتبی از سمت خود ارائه کرد و خطاب به هواری بومدین رئیس‌جمهوری این کشور گفت: «من در میان مردم و حکومتی قار گرفته‌ام که مردم از من می خواهند شبیه عمر الفاروق باشم در حالی که حکومت به عمر الفاروق اعتقادی ندارد.»

او به عنوان سفیر الجزایر در اندونزی منصوب شد اما از رفتن به آنجا خودداری کرد زیرا معتقد بود نمی‌تواند به کشورش خدمت کند چرا که زبان اندونزیایی یا انگلیسی را نمی‌انست و ترجیح می داد به مدت ۱۳ سال در وطن و دور از هر شغل رسمی بماند و تنها به عنوان خطیب جمعه در مسجد بزرگ الجزایر خدمت کند.

[[رده: شخصیت‌ها]]

[[رده: الجزایر]]