confirmed، مدیران
۳۳٬۴۶۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' سالها' به ' سالها') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|۲ محرم | |۲ [[ماه محرم الحرام|محرم]] ۱۲۹۶ ق | ||
|- | |- | ||
|زادگاه | |زادگاه | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
|- | |- | ||
|پیشه | |پیشه | ||
|مرجع تقلید | |[[مرجع تقلید]] | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|[[آخوند خراسانی]] • شیخ حسن تویسرکانى • آیت‌الله سید محمد طباطبائى فشارکى • حاج آقا رضا همدانى | |[[آخوند خراسانی]] • شیخ حسن تویسرکانى • آیت‌الله سید محمد طباطبائى فشارکى • [[حاج آقا رضا همدانی|حاج آقا رضا همدانى]] | ||
|- | |- | ||
|شاگردان | |شاگردان | ||
|ابوالقاسم خوئی • [[علامه طباطبائی]] • محمدرضا مظفر • سید محمد حجت کوه کمره ای • محمدتقی بهجت | |ابوالقاسم خوئی • [[علامه طباطبائی]] • محمدرضا مظفر • سید محمد حجت کوه کمره ای • [[محمد تقی بهجت|محمدتقی بهجت]] | ||
|- | |- | ||
|آثار | |آثار | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''آیت‌الله محمدحسین غروی اصفهانی''' (۱۳۶۱-۱۲۹۶ ق) معروف به <big>کمپانی</big>، از عرفا و علمای بزرگ [[شیعه]] در قرن ۱۴ هجری و از شاگردان [[آخوند خراسانی]] بود. مکتب علامه غروی را چه در [[علم اصول]] و [[فقه]] و چه در [[حکمت]] و [[فلسفه]] باید از مکتب‌های بسیار پربرکت شیعه به حساب آورد. عالمان بزرگی چون [[علامه طباطبایی]] و [[آیت‌الله بهجت]] از شاگردان بودند هستند. | '''آیت‌الله محمدحسین غروی اصفهانی''' (۱۳۶۱-۱۲۹۶ ق) معروف به <big>کمپانی</big>، از عرفا و علمای بزرگ [[شیعه]] در قرن ۱۴ هجری و از شاگردان [[آخوند خراسانی]] بود. مکتب علامه غروی را چه در [[علم اصول]] و [[فقه]] و چه در [[حکمت]] و [[فلسفه]] باید از مکتب‌های بسیار پربرکت شیعه به حساب آورد. عالمان بزرگی چون [[علامه طباطبایی]] و [[آیت‌الله بهجت]] از شاگردان بودند هستند. | ||
=تولد= | == تولد == | ||
اقبال خوش معین التجار، بیش از همه آنگاه به اوج رسید که از لطف خدا، او صاحب پسری سالم و کامل گشت. | اقبال خوش معین التجار، بیش از همه آنگاه به اوج رسید که از لطف خدا، او صاحب پسری سالم و کامل گشت. | ||
روز دوم محرم سال 1296 ق. آسمان کاظمین هم مانند دیگر شهرهای [[مسلمان]] نشین، بوی [[کربلا]] و عطر عشق و [[عاشورا]] می‌داد. همزمانی این تولد مبارک با ماه حماسه‌های همیشه جاوید حسینی، سبب شد که کودک [[کاظمین]] و مولود [[محرم]] ((محمد حسین)) نامیده شود. | روز دوم محرم سال 1296 ق. آسمان کاظمین هم مانند دیگر شهرهای [[مسلمان]] نشین، بوی [[کربلا]] و عطر عشق و [[عاشورا]] می‌داد. همزمانی این تولد مبارک با ماه حماسه‌های همیشه جاوید حسینی، سبب شد که کودک [[کاظمین]] و مولود [[محرم]] ((محمد حسین)) نامیده شود. | ||
=حدیث اشتیاق= | == حدیث اشتیاق == | ||
حاج محمد حسن معین التجار تنها همان یک پسر را داشت و دلخوش بود که وی می‌تواند پس از مرگش راه او را در جهان تجارت دنبال کند. اما پسرش محمد حسین در سر سودایی دیگر و فکری فراتر از فکر پدر داشت. جوان پر جنب و جوش کاظمین تنها آرزویش این بود که پدرش اجازه دهد تا راه کمال طلبی و دانشجویی پیش گیرد. | حاج محمد حسن معین التجار تنها همان یک پسر را داشت و دلخوش بود که وی می‌تواند پس از مرگش راه او را در جهان تجارت دنبال کند. اما پسرش محمد حسین در سر سودایی دیگر و فکری فراتر از فکر پدر داشت. جوان پر جنب و جوش کاظمین تنها آرزویش این بود که پدرش اجازه دهد تا راه کمال طلبی و دانشجویی پیش گیرد. | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۰: | ||
از آن روز زندگانی محقق غروی آغازی دیگر داشت که خشنودی پدر را نیز همراه داشت با خیالی آسوده راه نجف اشرف در پیش گرفت تا روح تشنه اش را از چشمه‌های جوشان علم و حکمت و عرفان [[علوی]] سیراب سازد. | از آن روز زندگانی محقق غروی آغازی دیگر داشت که خشنودی پدر را نیز همراه داشت با خیالی آسوده راه نجف اشرف در پیش گرفت تا روح تشنه اش را از چشمه‌های جوشان علم و حکمت و عرفان [[علوی]] سیراب سازد. | ||
=اساتید= | == اساتید == | ||
کودک کاظمین هنوز در فصل بهاران زندگی بود. تازه در باغ خرم حیات، نونهالی سرسبز بود که توانست هنر ظریف خط و خوشنویسی را - آن هم در انواع گوناگون آن - یاد گیرد. از آنجا که آن روزها هم چون روزگاران گذشته، صنعت خط از هنرهای بدیع و چشمگیر بود، مهارت محمد حسین، آن هم در دوران کودکی وی را در میان آشنایان زبانزد ساخت. پدر هم که به استعداد درخشان فرزندش پی برده بود، با تمام توان وسایل تحصیل و ترقی او را در [[حوزه علمیه نجف]] فراهم ساخت تا این استعداد زلال و جوشان هر چه بهتر و بیشتر شکوفا گردد. | کودک کاظمین هنوز در فصل بهاران زندگی بود. تازه در باغ خرم حیات، نونهالی سرسبز بود که توانست هنر ظریف خط و خوشنویسی را - آن هم در انواع گوناگون آن - یاد گیرد. از آنجا که آن روزها هم چون روزگاران گذشته، صنعت خط از هنرهای بدیع و چشمگیر بود، مهارت محمد حسین، آن هم در دوران کودکی وی را در میان آشنایان زبانزد ساخت. پدر هم که به استعداد درخشان فرزندش پی برده بود، با تمام توان وسایل تحصیل و ترقی او را در [[حوزه علمیه نجف]] فراهم ساخت تا این استعداد زلال و جوشان هر چه بهتر و بیشتر شکوفا گردد. | ||
محمد حسین در دهه دوم زندگی (در سال 1314 یا1315 ق) بود که پا به حوزه بزرگ نجف نهاد و چیزی نگذشت که مراحل کمال را در دروس مقدماتی یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت و بزودی در حلقه درس بزرگترین اساتید حوزه آن روز شرکت جست. استادان او در مرحله سطح و خارج، به ترتیبی که در تاریخ و کتاب‌های تراجم نوشته‌اند، عبارت بودند از: | محمد حسین در دهه دوم زندگی (در سال 1314 یا1315 ق) بود که پا به حوزه بزرگ نجف نهاد و چیزی نگذشت که مراحل کمال را در دروس مقدماتی یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت و بزودی در حلقه درس بزرگترین اساتید حوزه آن روز شرکت جست. استادان او در مرحله سطح و خارج، به ترتیبی که در تاریخ و کتاب‌های تراجم نوشته‌اند، عبارت بودند از: | ||
# [[شیخ حسن تویسرکانی]] (متوفای 1320 ق.) محمد حسین غروی، پیش از همه، پله‌های نخست ترقی و تعالی را به پیروی از او پیمود، درس تلاش و [[تقوا]] را از او یاد گرفت و بیست و چهار بهار از عمرش می‌گذشت که استادش تویسرکانی رحلت کرد. | |||
محمد حسین غروی، پیش از همه، پله‌های نخست ترقی و تعالی را به پیروی از او پیمود، درس تلاش و [[تقوا]] را از او یاد گرفت و بیست و چهار بهار از عمرش می‌گذشت که استادش تویسرکانی رحلت کرد. | # | ||
# [[آیة الله سید محمد طباطبایی فشارکی]] (1253 - 1316 ق.) محقق غروی نتوانست بیش از دو سال از محضر پرفیض این استاد خلیق و بزرگوار بهره‌مند گردد. آیة الله فشارکی تا سال 1312 ق. در [[سامرا]] سکونت داشت. | |||
# | |||
محقق غروی نتوانست بیش از دو سال از محضر پرفیض این استاد خلیق و بزرگوار بهره‌مند گردد. آیة الله فشارکی تا سال 1312 ق. در [[سامرا]] سکونت داشت. | # [[حاج آقا رضا همدانی]] (1250 - 1322 ق.) حضور در درس و بحث آیة الله همدانی که بیشتر با اثر بزرگش کتاب مصباح الفقیه شناخته می‌شود، چندان طولی نکشید و محقق غروی بیست و ششمین سال از زندگانی را سپری می‌ساخت که این استاد بزرگوارش هم به دیار باقی شتافت. | ||
# | |||
# [[آیة الله آخوند خراسانی]] (1255 - 1329 ق.) آقا محمد حسین جوانی بیست ساله بود که به حوزه درس آخوند خراسانی راه یافت و تا آخر عمر آخوند، که سیزده سال پس از آن به درازا کشید به طور مرتب در حلقه درس [[اصول]] آخوند شرکت جست و در همین سالها بود که بیشترین بخش از شرحش بر کفایة الاصول را نگاشت. او از شاگردان طراز اول آخوند بود و تا ایشان زنده بود به احترام او از تدریس مستقل و متشکل اجتناب می‌کرد و روزی که آخوند در گذشت آقا محمد حسین مردی بزرگ سرشناس شده بود و در حالی که تنها سی و سه سال از عمرش می‌گذشت پس از وفات آخوند در جای وی نشست و از مدرسان بنام و پرآوازه نجف گشت. | |||
حضور در درس و بحث آیة الله همدانی که بیشتر با اثر بزرگش کتاب مصباح الفقیه شناخته می‌شود، چندان طولی نکشید و محقق غروی بیست و ششمین سال از زندگانی را سپری می‌ساخت که این استاد بزرگوارش هم به دیار باقی شتافت. | |||
آقا محمد حسین جوانی بیست ساله بود که به حوزه درس آخوند خراسانی راه یافت و تا آخر عمر آخوند، که سیزده سال پس از آن به درازا کشید به طور مرتب در حلقه درس [[اصول]] آخوند شرکت جست و در همین سالها بود که بیشترین بخش از شرحش بر کفایة الاصول را نگاشت. او از شاگردان طراز اول آخوند بود و تا ایشان زنده بود به احترام او از تدریس مستقل و متشکل اجتناب می‌کرد و روزی که آخوند در گذشت آقا محمد حسین مردی بزرگ سرشناس شده بود و در حالی که تنها سی و سه سال از عمرش می‌گذشت پس از وفات آخوند در جای وی نشست و از مدرسان بنام و پرآوازه نجف گشت. | |||
محقق غروی در نزد این چهار استاد بزرگوارش بیشتر علم فقه و اصول خواند. اما استادان وی در حکمت و فلسفه عبارتنداز: | محقق غروی در نزد این چهار استاد بزرگوارش بیشتر علم فقه و اصول خواند. اما استادان وی در حکمت و فلسفه عبارتنداز: | ||
# حکیم محمد باقر اصطهباناتی شیرازی (متوفای 1326 ق.) | |||
حکیم اصطهباناتی تنها تا سال 1319 ق. در نجف بود و آقا محمد حسین در حدود چهار یا پنج سال از محضر این استاد فرزانه، استفاده کرده است. | # حکیم اصطهباناتی تنها تا سال 1319 ق. در نجف بود و آقا محمد حسین در حدود چهار یا پنج سال از محضر این استاد فرزانه، استفاده کرده است. | ||
# | |||
# شیخ احمد شیرازی (متوفای 1322 ق.) | |||
# | |||
=برخی از آثار و تالیفات= | == برخی از آثار و تالیفات == | ||
مهم‌ترین امتیازی که در آثار وی دیده می‌شود، استدلالی و ابتکاری‌بودن آن‌هاست که حکایت از ژرف‌نگری و دقت‌نظر او دارد. | مهم‌ترین امتیازی که در آثار وی دیده می‌شود، استدلالی و ابتکاری‌بودن آن‌هاست که حکایت از ژرف‌نگری و دقت‌نظر او دارد. | ||
== اصول == | === اصول === | ||
* الاجتهاد و التقلید و العداله | * الاجتهاد و التقلید و العداله | ||
* الاصول علی النهج الحدیث | * الاصول علی النهج الحدیث | ||
| خط ۹۹: | خط ۸۹: | ||
* نهایةالدرایه فی شرح الکفایه در چهار جلد که از مهم‌ترین آثار او در اصول فقه و در شرح کفایةالاصول آخوند خراسانی است. تلاش وی برای تغییر در باب‌های علم اصول با مرگ او ناتمام ماند. | * نهایةالدرایه فی شرح الکفایه در چهار جلد که از مهم‌ترین آثار او در اصول فقه و در شرح کفایةالاصول آخوند خراسانی است. تلاش وی برای تغییر در باب‌های علم اصول با مرگ او ناتمام ماند. | ||
== فقه == | === فقه === | ||
* کتاب الاجاره و الجماعه و المسافر | * کتاب الاجاره و الجماعه و المسافر | ||
* حاشیه کتاب المکاسب: معروف‌ترین اثر فقهی وی است که پس از گذشت دو سال از وفاتش، در دو جلد بزرگ به قطع رحلی منتشر شد. | * حاشیه کتاب المکاسب: معروف‌ترین اثر فقهی وی است که پس از گذشت دو سال از وفاتش، در دو جلد بزرگ به قطع رحلی منتشر شد. | ||
| خط ۱۰۸: | خط ۹۷: | ||
* ذخیره العباد؛ توضیح المسائل فارسی | * ذخیره العباد؛ توضیح المسائل فارسی | ||
== فلسفه و حکمت == | === فلسفه و حکمت === | ||
* تحفةالحکیم: منظومه‌ای است حدود هزار بیت به عربی در فلسفه و به سبک منظومة ملاهادی سبزواری در حکمت متعالیه. میرزا مهدی آشتیانی تا مبحث وجود ذهنی و محمدباقر ساعدی بر همة آن شرح نوشته است. | * تحفةالحکیم: منظومه‌ای است حدود هزار بیت به عربی در فلسفه و به سبک منظومة ملاهادی سبزواری در حکمت متعالیه. میرزا مهدی آشتیانی تا مبحث وجود ذهنی و محمدباقر ساعدی بر همة آن شرح نوشته است. | ||
* | * | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۱۰۳: | ||
* حاشیه بر اسفار ملاصدرا | * حاشیه بر اسفار ملاصدرا | ||
=شاگردان= | == شاگردان == | ||
وی شاگردان بسیاری در زمینه‌های مختلف تربیت کرد که هرکدام استادی برای خویش شدند. چند تن از شاگردان برگزیده و خصوصی عرفان ایشان که مدتی طولانی در درس عرفان وی حضور داشتند، عبارت‌اند از: [[علامه سیدمحمدحسین طباطبایی]]، [[سیدمحمدهادی میلانی]]، [[سیدابوالقاسم خویی]]، میرزا یوسف ایروانی، امام زنجانی واعتماد رشتی. | وی شاگردان بسیاری در زمینه‌های مختلف تربیت کرد که هرکدام استادی برای خویش شدند. چند تن از شاگردان برگزیده و خصوصی عرفان ایشان که مدتی طولانی در درس عرفان وی حضور داشتند، عبارت‌اند از: [[علامه سیدمحمدحسین طباطبایی]]، [[سیدمحمدهادی میلانی]]، [[سیدابوالقاسم خویی]]، میرزا یوسف ایروانی، امام زنجانی واعتماد رشتی. | ||
=وفات= | == وفات == | ||
وی سرانجام در پنجم ذیحجة ۱۳۶۱ ق. (۲۳ آذر ۱۳۲۱ ش) یک هفته پس از وفات آقاضیاء عراقی، در نجف از دنیا رفت و در حرم [[امام علی (ع)]] به خاک سپرده شد | وی سرانجام در پنجم ذیحجة ۱۳۶۱ ق. (۲۳ آذر ۱۳۲۱ ش) یک هفته پس از وفات آقاضیاء عراقی، در نجف از دنیا رفت و در حرم [[امام علی (ع)]] به خاک سپرده شد | ||