شرف الدین المرسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
جز (جایگزینی متن - ' کرده اند' به ' کرده‌اند') |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''شرف الدِّیْنِ | '''شرف الدِّیْنِ أَبُوعَبْدِاللهِ مُحَمَّدُ بنُ عَبْدِاللهِ بنِ مُحَمَّدِ بنِ أَبِی الفَضْلِ السُّلَمِیّ المُرْسِیّ الأَنْدَلُسِیّ''' یکی از علمای بزرگ [[اهل سنت]] و اهل [[تصوف]] در قرن هفتم هجری بود. او عالم در علومی همچون ادبیات، نحو، [[تفسیر]] و [[حدیث]] بود. ذهبی در مورد او چنین می‌گوید: «امام، عالم برجسته، الگوی اهل فن، امامی حاذق، فهیم، با ایمان، و از برجسته‌ترین علما و دارای معارف فراوان وآثار مفید بود."<ref>سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج16، ص458-461، 1427هـ-2006م، دار‌الحدیث، القاهرة</ref> | ||
=زندگی= | =زندگی= | ||
او نابینا بود. در اوایل سال 570 هجری قمری برابر با 1174 میلادی در مرسیه [[اندلس]] به دنیا آمد و بعد از اندلس نقل مکان کرد و از [[خراسان]] و [[بغداد]] دیدن نمود و مدتی را نیز در حلب و [[دمشق]] اقامت گزید. سپس به [[حج]] رفت و دوباره به دمشق بازگشت. او در [[مدینه]] نیز زندگی کرد، سپس در سال 624 هجری قمری به [[مصر]] رفت. | او نابینا بود. در اوایل سال 570 هجری قمری برابر با 1174 میلادی در مرسیه [[اندلس]] به دنیا آمد و بعد از اندلس نقل مکان کرد و از [[خراسان]] و [[بغداد]] دیدن نمود و مدتی را نیز در حلب و [[دمشق]] اقامت گزید. سپس به [[حج]] رفت و دوباره به دمشق بازگشت. او در [[مدینه]] نیز زندگی کرد، سپس در سال 624 هجری قمری به [[مصر]] رفت. | ||
او نزد محدث ابی محمد بن عبیدالله حجری در سال 590 هجری تلمذ نمود و از عبدالمنعم بن فرسی و از منصور الفراوی نیز کسب علم نمود. او از المویدطوسی، زینب الشعریه، عبدالمعز بن محمد هروی و چند نفر دیگر نیز | او نزد محدث ابی محمد بن عبیدالله حجری در سال 590 هجری تلمذ نمود و از عبدالمنعم بن فرسی و از منصور الفراوی نیز کسب علم نمود. او از المویدطوسی، زینب الشعریه، عبدالمعز بن محمد هروی و چند نفر دیگر نیز بهره‌مندشد و در بغداد نیز از اصحاب قاضی المرستان بود. ابن النجار، المحب الطبری، الدمیاطی، القاضی الحنبلی از او نقل روایت کرده‌اند. | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
او شاگردان فراوانی از میان علما و فضلا داشت که از آن میان | او شاگردان فراوانی از میان علما و فضلا داشت که از آن میان می‌توان به منصور المشدالی اشاره کرد. | ||
=آثار= | =آثار= | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
التفسیر الکبیر، در بیش از بیست جزء تحت عنوان "ری الظمآن". | التفسیر الکبیر، در بیش از بیست جزء تحت عنوان "ری الظمآن". | ||
التفسیر الأوسط، در ده جزء. | التفسیر الأوسط، در ده جزء. | ||
التفسیر الصغیر، در | التفسیر الصغیر، در بخش‌های سه گانه. | ||
الکافی، در نحو. | الکافی، در نحو. | ||
الإملاء | الإملاء علی المفصل که به بررسی و نقد هفتاد مورد رسیده است<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D8%B1%D9%81_%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%8A%D9%86_%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B1%D8%B3%D9%8A#cite_note-%D8%A7%D9%84%D8%A3%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-2 شرف الدین المرسی]</ref>. | ||
=درگذشت= | =درگذشت= | ||
مرسی در ماه ربیع الاول سال 655 هجری قمری برابر با 1257 میلادی در منطقه العریش در راه دمشق درگذشت و در تل الزعقة به خاک سپرده شد<ref>الأعلام، | مرسی در ماه ربیع الاول سال 655 هجری قمری برابر با 1257 میلادی در منطقه العریش در راه دمشق درگذشت و در تل الزعقة به خاک سپرده شد<ref>الأعلام، الزرکلی، ج6، ص233</ref>. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده: تصوف]] | [[رده:تصوف]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۷
| نام | شرف الدِّیْنِ أَبُو عَبْدِ اللهِ مُحَمَّدُ بنُ عَبْدِ اللهِ بنِ مُحَمَّدِ بنِ أَبِی الفَضْلِ السُّلَمِیّ المُرْسِیّ الأَنْدَلُسِیّ |
|---|---|
| نامهای دیگر | شرف الدین المرسی |
| درگذشت | 655ق |
شرف الدِّیْنِ أَبُوعَبْدِاللهِ مُحَمَّدُ بنُ عَبْدِاللهِ بنِ مُحَمَّدِ بنِ أَبِی الفَضْلِ السُّلَمِیّ المُرْسِیّ الأَنْدَلُسِیّ یکی از علمای بزرگ اهل سنت و اهل تصوف در قرن هفتم هجری بود. او عالم در علومی همچون ادبیات، نحو، تفسیر و حدیث بود. ذهبی در مورد او چنین می‌گوید: «امام، عالم برجسته، الگوی اهل فن، امامی حاذق، فهیم، با ایمان، و از برجسته‌ترین علما و دارای معارف فراوان وآثار مفید بود."[۱]
زندگی
او نابینا بود. در اوایل سال 570 هجری قمری برابر با 1174 میلادی در مرسیه اندلس به دنیا آمد و بعد از اندلس نقل مکان کرد و از خراسان و بغداد دیدن نمود و مدتی را نیز در حلب و دمشق اقامت گزید. سپس به حج رفت و دوباره به دمشق بازگشت. او در مدینه نیز زندگی کرد، سپس در سال 624 هجری قمری به مصر رفت. او نزد محدث ابی محمد بن عبیدالله حجری در سال 590 هجری تلمذ نمود و از عبدالمنعم بن فرسی و از منصور الفراوی نیز کسب علم نمود. او از المویدطوسی، زینب الشعریه، عبدالمعز بن محمد هروی و چند نفر دیگر نیز بهره‌مندشد و در بغداد نیز از اصحاب قاضی المرستان بود. ابن النجار، المحب الطبری، الدمیاطی، القاضی الحنبلی از او نقل روایت کرده‌اند.
شاگردان
او شاگردان فراوانی از میان علما و فضلا داشت که از آن میان می‌توان به منصور المشدالی اشاره کرد.
آثار
التفسیر الکبیر، در بیش از بیست جزء تحت عنوان "ری الظمآن". التفسیر الأوسط، در ده جزء. التفسیر الصغیر، در بخش‌های سه گانه. الکافی، در نحو. الإملاء علی المفصل که به بررسی و نقد هفتاد مورد رسیده است[۲].
درگذشت
مرسی در ماه ربیع الاول سال 655 هجری قمری برابر با 1257 میلادی در منطقه العریش در راه دمشق درگذشت و در تل الزعقة به خاک سپرده شد[۳].
پانویس
- ↑ سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج16، ص458-461، 1427هـ-2006م، دار‌الحدیث، القاهرة
- ↑ شرف الدین المرسی
- ↑ الأعلام، الزرکلی، ج6، ص233