ابوالجارود همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[آقا بزرگ تهرانی|آقابزرگ تهرانی]] که مؤلفی متأخر است گفته ابوالجارود از اصحاب [[امامان زین العابدین]]، باقرالعلوم و جعفر صادق بوده است. هر چند که دیگر مؤلفان کهن [[امامیه]] تنها به نقل روایت ابوالجارود از امام باقر و [[امام صادق]] اشاره کرده اند. در اینکه محضر زین العابدین را درک کرده باشد تردید وجود دارد. و اکثر روایاتی که وی از زین العابدین نقل کرده است به واسطه فرزند ایشان عبدالله بوده است. تنها یک روایت مستقیم از زین العابدین نقل کرده است که خوئی معتقد است احتمالا جا افتادگی وجود دارد<ref>نیز نک‌ : خوئی، 7/163</ref>.

اکثر منابع مانند رجال [[طوسی]] و [[صحیح بخاری]] وی را با نام زیاد بن منذر ذکر کرد اند، خوارزمی و شهرستانی وی را با نام زیاد بن ابی زیاد ذکر کرده اند<ref>نک‌ : خوارزمی، 29؛ شهرستانی، 1/140</ref>. کنیه اش را ابوالنجم<ref>ابن ندیم، 226</ref>، و لقبش را عبدی<ref>مسعودی، 3/208</ref> و ثقفی<ref>نک‌ : بخاری، همانجا؛ مسلم، 96؛ ابن حبان، 1/306</ref> و نسبش را حوفی<ref>طوسی‌، همانجا؛ ابن‌داوود حلّی‌، ص‌ 246</ref>، حرقی و خارقی نوشته‌اند<ref>ابن‌ داوودحلّی‌، همانجا</ref>.

در کتب رجال امامیه نیز با لعن و ذم  او همراه است. ابن غضائری معتقد است که امامیه احادیث او را مکروه داشته ولی به روایت‌هایی که از قول محمد بن بکر ارحبی نقل کرده اعتماد کرده اند. ابن قولویه در کامل الزیارات از او حدیث نقل کرده است. [[شیخ مفید]] احادیث فقهی را از وی آورده. و خوئی فهرست روایاتی که در کتب اربعه امامیه از وی نقل شده است را آورده است<ref>خوئی، 21/349-351</ref>.