نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۰

نام	بنْدَار بن الْحُسَیْن بن مُحَمَّد بن الْمُهلب الشیرازی
نام‎های دیگر	أبا الْحُسَیْن
درگذشت	353ق

بنْدَار بن الْحُسَیْن بن مُحَمَّد بن الْمُهلب الشیرازی که کنیه‌اش أباالْحُسَیْن بود. او یکی از علمای برجسته اهل سنت صوفی قرن چهارم هجری است^[۱]. ذهبی او را با عبارت «القدوة شیخ الصوفیة» می‌ستاید ^[۲].ابوعبدالرحمن سلمی در مورد او می‌گوید: او عالم به اصول و زبان گویایی در بیان حقایق داشت. همانطور که ابوبکر شبلی نیز او را جلیل قدر دانسته و او را اکرام می‌نماید. خطیب بغدادی او را اهل فضل و از ممتازین در علم و معرفت معرفی می‌کند.^[۳]

او از اهالی شیراز بود و شاگردی ابوبکر شبلی و شاگردی إبراهیم بن عبدالصمد الهاشمی در حدیث و بین او و أبی عبدالله بن خَفِیف مباحثاتی در موضوعات مختلف وجود داشت او خدمتگزار ابوالحسن اشعری بود. او اهل زهد و انفاق بود و مشتاق کسب معرفت او در 353 بدرود حیات گفت و أَبُو زرْعَة الطَّبَرِیّ مغسل او بوده است.

گفتار

صوفی کسی است که خداوند او را برای خود برگزیده است پس او را تهذیب کرده و از خود به او گفتاو را به اسرار الهی تعلیم می‌دهد و او را از دنیا و مشغولیت‌های آن دور می‌سازد و مرد رحمت خدا واقع می‌شود، کوفی، یعنی خداوند او را پاداش و کفایت داد، و جوزی یعنی خداوند او را جزای خیر می‌دهد. پس فعل خداوند متعال به نام او ظاهر است و مصلح با تداوم آرزوی خود و در تربیت انسانی عنایت کرده و با زهد به او عنایت می‌کند. پس نام او با رفتار و عمل او مشخص می‌شود.

صوفیه در یگانگی و در جمله و در اختلاف الفاظ و رسیدن به آن و دیدن و تعریف آن اتفاق نظر دارند و هر یک سزاوار نامی است که بر او می‌آید. از حالتی که او را توصیف می‌کنند، پس از آن که بر وحدانیت گفتار توافق کردند، در زمره مجتهد، زاهد، عابد، خوف، مطلوب، غنی، فقیر، آرزومند، مشتاق، صبور، قانع، وابسته، محب، بی پروا، نامیده، سالک، طالب و آرزومند نامیده می‌شوند.^[۴]

پانویس

↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص349-352، دار الكتب العلمیة، ط2003
↑ سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج16، ص108-109
↑ المجموعة الوطنیة للتقنیة
↑ بندار بن الحسین

[1] طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص349-352، دار الكتب العلمیة، ط2003

[2] سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج16، ص108-109

[3] المجموعة الوطنیة للتقنیة

[4] بندار بن الحسین

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
 !نام
-!بنْدَار بن الْحُسَيْن بن مُحَمَّد بن الْمُهلب الشيرازي
+!بنْدَار بن الْحُسَیْن بن مُحَمَّد بن الْمُهلب الشیرازی
 |-
 |نام‎های دیگر
-|أبا الْحُسَيْن
+|أبا الْحُسَیْن
 |-
 |درگذشت
@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 </div>
-'''بنْدَار بن الْحُسَيْن بن مُحَمَّد بن الْمُهلب الشيرازي''' که کنیه اش أبا الْحُسَيْن بوداو یکی از علمای برجسته [[اهل سنت]] [[صوفی]] قرن چهارم هجری است<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص349-352، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>. ذهبی او را با عبارت «القدوة شيخ الصوفية» می ستاید <ref>سير أعلام النبلاء، الذهبي، ج16، ص108-109</ref>.[[ابوعبدالرحمان سلمی|ابو عبد الرحمن سلمی]] در مورد او میگوید: او عالم به اصول و زبان گویایی در بیان حقایق داشت. همانطور که ابوبکر شبلی نیز او را جلیل قدر دانسته و او را اکرام می نماید.خطیب بغدادی او را اهل فضل و از ممتازین در علم و معرفت معرفی می کند<ref>[http://www.al-eman.com/%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%AA%D8%A8/%D8%B7%D8%A8%D9%82%D8%A7%D8%AA%20%D8%A7%D9%84%D8%B4%D8%A7%D9%81%D8%B9%D9%8A%D8%A9%20%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A8%D8%B1%D9%89%20**/163%20%D8%A8%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1%20%D8%A8%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86%20%D8%A8%D9%86%20%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%20%D8%A8%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%87%D9%84%D8%A8%20%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D8%B2%D9%89%20%D8%A3%D8%A8%D9%88%20%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D8%B5%D9%88%D9%81%D9%89%20/i220&d122149&c&p1 المجموعة الوطنية للتقنية]او از اهالی شیراز بود و شاگردی ابوبکر شبلی و شاگردی إبراهيم بن عبد الصمد الهاشمي در [[حدیث]] و بین او و أبي عبد الله بن خَفِيف مباحثاتی در موضوعات مختلف وجود داشت او خدمتگزار [[ابوالحسن اشعری]] بود. او اهل [[زهد]] و [[انفاق]] بود و مشتاق کسب معرفت او در 353 بدرود حیات گفت و أَبُو زرْعَة الطَّبَرِيّ مغسل او بوده است.
+'''بنْدَار بن الْحُسَیْن بن مُحَمَّد بن الْمُهلب الشیرازی''' که کنیه‌اش أباالْحُسَیْن بود. او یکی از علمای برجسته [[اهل سنت]] [[صوفی]] قرن چهارم هجری است<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص349-352، دار الكتب العلمیة، ط2003</ref>. ذهبی او را با عبارت «القدوة شیخ الصوفیة» می‌ستاید <ref>سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج16، ص108-109</ref>.[[ابوعبدالرحمان سلمی|ابوعبدالرحمن سلمی]] در مورد او می‌گوید: او عالم به اصول و زبان گویایی در بیان حقایق داشت. همانطور که ابوبکر شبلی نیز او را جلیل قدر دانسته و او را اکرام می‌نماید. خطیب بغدادی او را اهل فضل و از ممتازین در علم و معرفت معرفی می‌کند.<ref>
+[http://www.al-eman.com/%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%AA%D8%A8/%D8%B7%D8%A8%D9%82%D8%A7%D8%AA%20%D8%A7%D9%84%D8%B4%D8%A7%D9%81%D8%B9%D9%8A%D8%A9%20%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A8%D8%B1%D9%89%20**/163%20%D8%A8%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1%20%D8%A8%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86%20%D8%A8%D9%86%20%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%20%D8%A8%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%87%D9%84%D8%A8%20%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D8%B2%D9%89%20%D8%A3%D8%A8%D9%88%20%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D8%B5%D9%88%D9%81%D9%89%20/i220&d122149&c&p1 المجموعة الوطنیة للتقنیة]
+</ref>
+او از اهالی شیراز بود و شاگردی ابوبکر شبلی و شاگردی إبراهیم بن عبدالصمد الهاشمی در [[حدیث]] و بین او و أبی عبدالله بن خَفِیف مباحثاتی در موضوعات مختلف وجود داشت او خدمتگزار [[ابوالحسن اشعری]] بود. او اهل [[زهد]] و [[انفاق]] بود و مشتاق کسب معرفت او در 353 بدرود حیات گفت و أَبُو زرْعَة الطَّبَرِیّ مغسل او بوده است.
 =گفتار=
+صوفی کسی است که خداوند او را برای خود برگزیده است پس او را تهذیب کرده و از خود به او گفتاو را به اسرار الهی تعلیم می‌دهد و او را از دنیا و مشغولیت‌های آن دور می‌سازد و مرد رحمت خدا واقع می‌شود، کوفی، یعنی خداوند او را پاداش و کفایت داد، و جوزی یعنی خداوند او را جزای خیر می‌دهد.
+پس فعل خداوند متعال به نام او ظاهر است و مصلح با تداوم آرزوی خود و در تربیت انسانی عنایت کرده و با زهد به او عنایت می‌کند. پس نام او با رفتار و عمل او مشخص می‌شود.
-صوفی کسی است که خداوند او را برای خود برگزیده است پس او را تهذیب کرده و از خود به او گفتاو را به اسرار الهی تعلیم می دهد
+[[صوفیه]] در یگانگی و در جمله و در اختلاف الفاظ و رسیدن به آن و دیدن و تعریف آن اتفاق نظر دارند و هر یک سزاوار نامی است که بر او می‌آید.
-و او را از دنیا و مشغولیت های آن دور می سازدو مرد رحمت خدا واقع می شود، کوفی، یعنی خداوند او را پاداش  و کفایت داد، و جوزی یعنی خداوند او را جزای خیر می دهد.
+از حالتی که او را توصیف می‌کنند، پس از آن که بر وحدانیت گفتار توافق کردند، در زمره مجتهد، زاهد، عابد، خوف، مطلوب، غنی، فقیر، آرزومند، مشتاق، صبور، قانع، وابسته، محب، بی پروا، نامیده، سالک، طالب و آرزومند نامیده می‌شوند.<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1_%D8%A8%D9%86_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86#cite_note-%D8%B4%D8%A7%D9%81%D8%B9%D9%8A-3 بندار بن الحسین] </ref>
-پس فعل خداوند متعال به نام او ظاهر است و مصلح با تداوم آرزوی خود و در تربیت انسانی عنایت کرده و با زهد به او عنایت می کند. ، پس نام او با رفتار و عمل او مشخص می شود.
-[[صوفیه]] در یگانگی و در جمله و در اختلاف الفاظ و رسیدن به آن و دیدن و تعریف آن اتفاق نظر دارند و هر یک سزاوار نامی است که بر او می آید.
-از حالتی که او را توصیف می کنند، پس از آن که بر وحدانیت گفتار توافق کردند، در زمره مجتهد، زاهد، عابد، خوف، مطلوب، غنی، فقیر، آرزومند، مشتاق، صبور، قانع، وابسته، محب، بی پروا، نامیده، سالک، طالب و آرزومند نامیده می شوند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1_%D8%A8%D9%86_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86#cite_note-%D8%B4%D8%A7%D9%81%D8%B9%D9%8A-3 بندار بن الحسين]</ref>.
-=پانویس=
+== پانویس ==
-{{پانویس|2}}
+{{پانویس}}
-[[رده: تصوف]]
+[[رده:تصوف]]