حاج احمد متوسلیان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[سمیر جعجع]] یکی از رهبران فالانژها پس از آزادی از زندان اعتراف کرد که گروگان‌های ایرانی به نیروهای وی تحویل داده شده و سپس توسط آنان کشته شده‌اند ولی مقامات ایرانی این ادعا را مشکوک دانسته‌اند.

[[حجت‌الاسلام موسی فخر روحانی]] که در زمان گروگانگیری مسوولیت سفارت ایران در لبنان را برعهده داشت، اظهار می‌کند که [[عماد مغنیه]] و گروهش دیوید اس. داج، رئیس [[دانشگاه آمریکایی بیروت]] را به تلافی گروگانگیری چهار دیپلمات ایرانی در لبنان گروگان گرفته بودند. وی همچنین داج را رئیس سیا در [[خاورمیانه]] معرفی می‌کند. منصور کوچک‌‌محسنی از پاسداران اعزامی به سوریه و لبنان نیز اشاره کرده‌است که دو جوان که، یکی شان شبیه عماد مغنیه بود، داج را که رئیس دانشگاهشان بود گروگان گرفتند تا با احمد متوسلیان مبادله شود.در آن زمان، قاسم میرزایی نیکو مسئول آزادی متوسلیان شد. قرار بر این بوده که دیوید دج عضو بلندپایه CIA در خاورمیانه را با متوسلیان و سایر گروگان‌ها مبادله کنند: «اطلاعات بسیار عمیقی داشت که از او استخراج شد تا اینکه یک روز درست زمانی که به نتیجه نزدیک شده بودیم همه برنامه‌ها خراب شد.» [[محسن رفیقدوست]] از طرف [[محسن رضائی]] مسئول گرفتن دیوید دج می‌شود و در نهایت او را می‌گیرند. نیکو می‌گوید که به محسن رضائی گفته‌است که «رفیق دوست در قبال این آدم به سمت گرفتن اسلحه می‌رود نه آزادی احمد و سایر گروگان ها! محسن رضایی نیز گفت که ما هم‌اکنون تحت فشاریم و به اسلحه نیاز داریم و باید با سوری‌ها هماهنگ باشیم.» در نهایت، بر پایه گفته‌های نیکو، در روز مورد نظر «محسن رفیق‌دوست و دیوید دُج به سمت یک میگ رفتند که هواپیما را هدایت می‌کردند و سوری‌ها نیز آمدند و آقای دُج را بردند و به جای آن، ۲۱ افسر سوری را آزاد کردند و یک مقدار سلاح نیز که ما می‌خواستیم به ما دادند و به این ترتیب دست ما کوتاه و خرما بر نخیل ماند.» نیکو می‌گوید که «هنوز نیز به محسن رضایی می‌گویم که تو باعث شدی احمد آزاد نشود و این مبادله صورت نگیرد.» نیکو همچنین می‌گوید که در زمان جنگ متوسلیان «انتقاد شدید نسبت به محسن (رضایی) داشت و اصلاً نمی‌توانست با او کار کند.»