confirmed، مدیران
۳۳٬۵۶۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''جنگ نهروان''' در سال 38 هجری اتفاق افتاد. طرف جنگ یاران دیرینه [[امام علی(علیه السلام)]] بودند که از شدّت [[عبادت]] | '''جنگ نهروان''' در سال 38 هجری اتفاق افتاد. طرف جنگ یاران دیرینه [[علی بن ابی طالب|امام علی(علیه السلام)]] بودند که از شدّت [[عبادت]] پیشانیهایشان پینه بسته بود و آهنگ [[تلاوت قرآن]] آنان در همه جا می پیچید، جنگ با این گروه دشوارتر از آن دو دسته بود، ولی امام علی(علیه السلام) پس از ماه ها صبر و شکیبایی و ایراد سخنرانی و اعزام شخصیّت های مؤثر، از اصلاح آنان مأیوس شد و چون آنان قیام مسلّحانه کردند به نبرد با آنان پرداخت و به تعبیر خود چشم فتنه را از کاسه درآورد. همین گروه بودند که مسئله [[حکمیت|حکمیت]] را مطرح کردند و در نهایت، [[بیعت]] خود را شکسته و دشمنی خویش را با [[علی بن ابی طالب|حضرت علی(علیه السلام)]] آشکار نمودند و در صحرای حروراء جنگی را بر علیه او برپا کردند و چون محل جنگ حروراء نام داشت این گروه بنام <big>حروریَّة</big> معروف شدند. رئیس این جمعیت [[حرقوص بن زهیر السّعدی]] ملقب به <sub>ذی الثدیّة</sub> است. حضرت امیر(علیه السلام) ابتدا به سوی آنها رفت و آنها را موعظه نمود و از آنها خواست که به بیعت خود بازگردند ولی آنها جواب حضرت را با تیر دادند و آن حضرت نیز به جنگ با ایشان برخاست. | ||
== جنگ نهروان == | == جنگ نهروان == | ||
[[مارقین]] یا خوارج در جنگ صفین، گروهی ابتدا امام(علیه السلام) را به ترک جنگ و پذیرش حکمیت وادار کردند، سپس خود از این کار پشیمان شدند و به مخالفت با حضرت علی پرداختند. حضرت علی(علیه السلام) این گروه را «مارقین» نامید و در سه مرحله با آنان مخالفت ورزید. | [[مارقین]] یا خوارج در جنگ صفین، گروهی ابتدا امام(علیه السلام) را به ترک جنگ و پذیرش حکمیت وادار کردند، سپس خود از این کار پشیمان شدند و به مخالفت با حضرت علی پرداختند. حضرت علی(علیه السلام) این گروه را «مارقین» نامید و در سه مرحله با آنان مخالفت ورزید. | ||
# پذیرش اصل حکمیت. امام آن را خدعه و نیرنگ می‌دانست، ولی اینان آن را بر امام تحمیل کردند. | |||
# انتخاب ابوموسی به عنوان حَکَم. امام با او مخالف بود و به حیله‌ی اشعث و خوارج بر علی(علیه السلام) تحمیل شد. | |||
# شکستن عهد و پیمان. امام بعد از حکمیت فرمود که باید به عهد خود وفادار باشیم، ولی آنان مخالفت کردند. | |||
پس از این وقایع، این گروه با تشکیل دسته های نظامی مستقل به [[ترور]]، ایجاد ناامنی و مقابله با حکومت مرکزی دست یازیدند. حُرقوص بن زهیر ریشه ی خوارج به زمان [[حضرت محمد (ص)|رسول خدا(صلی الله علیه)]] می‌رسد. [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(صلی الله علیه)]] بعد از [[جنگ حنین]]، غنایم را تقسیم کرد و برای تألیف قلوب [[مشرکان]] به ایشان سهم بیشتری عنایت نمود. این عمل ناراحتی برخی را به دنبال داشت. از جمله «حرقوص بن زهیر» به پیامبر گفت: «عدالت کن!». | |||
پس از این وقایع، این گروه با تشکیل دسته های نظامی مستقل به [[ترور]]، ایجاد ناامنی و مقابله با حکومت مرکزی دست یازیدند. حُرقوص بن زهیر ریشه ی خوارج به زمان [[رسول خدا(صلی الله علیه)]] می‌رسد. [[پیامبر(صلی الله علیه)]] بعد از [[جنگ حنین]]، غنایم را تقسیم کرد و برای تألیف قلوب [[مشرکان]] به ایشان سهم بیشتری عنایت نمود. این عمل ناراحتی برخی را به دنبال داشت. از جمله «حرقوص بن زهیر» به پیامبر گفت: «عدالت کن!». | |||
گفته ی بی ادبانه ی او، جمعی را ناراحت کرد. پیامبر به او فرمود: وای بر تو! اگر [[عدالت]] در نزد من نباشد، در کجا خواهد بود؟ عمر پیشنهاد داد که گردنش را بزنند، اما پیامبر مانع شد و از آینده ی خطرناک او خبر داد و فرمود: | گفته ی بی ادبانه ی او، جمعی را ناراحت کرد. پیامبر به او فرمود: وای بر تو! اگر [[عدالت]] در نزد من نباشد، در کجا خواهد بود؟ عمر پیشنهاد داد که گردنش را بزنند، اما پیامبر مانع شد و از آینده ی خطرناک او خبر داد و فرمود: | ||
| خط ۷۰: | خط ۶۸: | ||
سؤال کردند: «آن شخص چه کسی بود؟» حضرت فرمود: «[[شیطان]] و نفس اماره آنان را با آرزوها فریب داد و گناهان را در نزد ایشان زیبا و دل پسند جلوه گر نمود و به ایشان وعده ی پیروزی داد». <ref>ـ همان، ج 2، ص 407</ref> | سؤال کردند: «آن شخص چه کسی بود؟» حضرت فرمود: «[[شیطان]] و نفس اماره آنان را با آرزوها فریب داد و گناهان را در نزد ایشان زیبا و دل پسند جلوه گر نمود و به ایشان وعده ی پیروزی داد». <ref>ـ همان، ج 2، ص 407</ref> | ||
برج بن مسهر طایی، عمران بن حطاء و عبدالله بن کوّاء از دیگر نقش آفرینان جریان خوارج به شمار می روند. [[عبدالرحمان بن ملجم مرادی]] و [[شهادت]] [[علی بن ابی‌طالب(علیه السلام)]] بعد از جنگ نهروان، تعداد اندکی از خوارج باقی ماندند و توانستند خود را از مهلکه برهانند. اینان بعدها در ملاقات هایی که با یکدیگر داشتند به این نتیجه رسیدند که عامل نابسامانی و آشوب ها در بین [[امت اسلامی]]، [[معاویه بن ابی سفیان]]، [[عمروبن عاص]] و علی بن ابی‌طالب هستند و راه حل آن را در ترور و قتل این سه نفر دانستند. «عبدالرحمان بن ملجم مرادی» مأمور شد که حضرت علی(علیه السلام) را به قتل برساند و برای اجرای همین مأموریت وارد کوفه شد. | برج بن مسهر طایی، عمران بن حطاء و عبدالله بن کوّاء از دیگر نقش آفرینان جریان خوارج به شمار می روند. [[ابن ملجم |عبدالرحمان بن ملجم مرادی]] و [[شهادت]] [[علی بن ابی طالب|علی بن ابی‌طالب(علیه السلام)]] بعد از جنگ نهروان، تعداد اندکی از خوارج باقی ماندند و توانستند خود را از مهلکه برهانند. اینان بعدها در ملاقات هایی که با یکدیگر داشتند به این نتیجه رسیدند که عامل نابسامانی و آشوب ها در بین [[امت اسلامی]]، [[معاویه بن ابی سفیان]]، [[عمروبن عاص]] و علی بن ابی‌طالب هستند و راه حل آن را در ترور و قتل این سه نفر دانستند. «عبدالرحمان بن ملجم مرادی» مأمور شد که حضرت علی(علیه السلام) را به قتل برساند و برای اجرای همین مأموریت وارد کوفه شد. | ||
در یک دسته‌بندی، عوامل شهادت حضرت علی بن ابی‌طالب(علیه السلام) به دست خوارج را می‌توان این گونه بیان کرد: | در یک دسته‌بندی، عوامل شهادت حضرت علی بن ابی‌طالب(علیه السلام) به دست خوارج را می‌توان این گونه بیان کرد: | ||
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۴: | ||
سپاه امام علی (علیه السلام) بیش از ۶۸ هزار تن را شامل می شد و این از آن روی بود که امام(علیه السلام) برای جنگ با شامیان آماده شده بود نه برای نبردِ با خوارج. | سپاه امام علی (علیه السلام) بیش از ۶۸ هزار تن را شامل می شد و این از آن روی بود که امام(علیه السلام) برای جنگ با شامیان آماده شده بود نه برای نبردِ با خوارج. | ||
سپاه خوارج هم مشتمل بر چهار هزار یا دو هزار و هشتصد تن بود | سپاه خوارج هم مشتمل بر چهار هزار یا دو هزار و هشتصد تن بود. | ||
== فرماندهان سپاه امام == | == فرماندهان سپاه امام == | ||