ابراهيم بن اسحاق بن فضل بن ابی سهل نوبختی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهیم بن اسحاق بن فضل بن ابی سهل نوبختی، (قبل240ق – قبل311ق) ابواسحاق. از متکلمان نیمه نخست سده چهارم هجری و مؤلف [[كتاب فص الیاقوت|کتاب فص الیاقوت]] از کتاب‏‌های پایه در [[علم كلام|علم کلام]]. شواهد موجود نشان می‌دهد که وی در [[بغداد]] تولد یافت و در همان‌جا تحصیل نمود و محل وفات او نیز در بغداد بوده است، زیرا بغداد مرکز علم و دانش بود و پدربزرگش «فضل» و پس از آن پدرش «اسحاق» کلیددار [[دار الحكمه رشیدیه|دار‌الحکمه رشیدیه]] در بغداد بودند. همچنین می‌توان حدس زد که وی چند سالی پیش از 240هجری تولد یافته است، زیرا برادرش «علی بن اسحاق» تا عصر امام هادی یعنی تا سال 254هجری حیات داشته است، و وی در آن زمان، فردی بالغ و رشید بوده است.  

در برخی از منابع از او با نام «اسماعیل نوبختی» یاد شده است. [[علامه تهرانی]] ضمن انتقاد از این اشتباه، نام او را «ابراهیم نوبختی» معرفی می‏‌کند. [[علامه حلی]] نیز در شرح کتاب یاقوت، از او با نام «ابراهیم» یاد می‌‏کند.