ابوعلی دقاق نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'یاد آور' به 'یاد‌آور') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''أبو‌علی الدقاق''' او حسن بن علی بن محمد نیشابوری دارای اصالتی نیشابوری زاهد، عارف و شیخ [[صوفیه]] بود. او هم‌نشینی با أباالقاسم النصر آبادی و أبی‌القاسم القشیری را تجریه کرده است. قشیری با فاطمه<ref>سیر أعلام النبلاء ط الرسالة (18/ 228)</ref> دختر دقاق ازدواج کرد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%B9%D9%84%D9%8A_%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%82%D8%A7%D9%82_%D8%A7%D9%84%D9%86%D9%8A%D8%B3%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%B1%D9%8A#cite_note-4 أبو علی الدقاق النیسابوری]</ref>. | ||
=احوالات= | =احوالات= | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
و گفت: مردم در مورد فقر و ثروت صحبت کردند که هر دو خوب است است و به نظر من بهتر است مرد کفایت امور خود را بدهد تا مصون بماند<ref>طبقات الشافعیة الکبری: السبکی(هجر، ط:الثانیة 1413هـ) (صـ:4/ 331)</ref>. | و گفت: مردم در مورد فقر و ثروت صحبت کردند که هر دو خوب است است و به نظر من بهتر است مرد کفایت امور خود را بدهد تا مصون بماند<ref>طبقات الشافعیة الکبری: السبکی(هجر، ط:الثانیة 1413هـ) (صـ:4/ 331)</ref>. | ||
همانطور که خداوند می‌فرماید: (مرا یاد کن تا شما را یاد کنم) [بقره: 152] مرا تا زنده باشی به | همانطور که خداوند می‌فرماید: (مرا یاد کن تا شما را یاد کنم) [بقره: 152] مرا تا زنده باشی به یاد‌آور و من تو را به یاد می‌آورم در حالی که در زیر خاک مرده ایو خویشاوندان، دوستان و عزیزانت همگی تو را رها کرده‌اند. | ||
=وفات= | =وفات= | ||
وی در ذی الحجه در سال 405 هجری درگذشت<ref>تبیین کذب المفتری (226)</ref>و در سال 412 هجری نیز گفته شده است<ref>فی النجوم الزاهرة فی ملوک مصر والقاهرة (4/ 255)</ref>. | وی در ذی الحجه در سال 405 هجری درگذشت<ref>تبیین کذب المفتری (226)</ref>و در سال 412 هجری نیز گفته شده است<ref>فی النجوم الزاهرة فی ملوک مصر والقاهرة (4/ 255)</ref>. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده: صوفیه]] | [[رده:صوفیه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۹
أبو‌علی الدقاق او حسن بن علی بن محمد نیشابوری دارای اصالتی نیشابوری زاهد، عارف و شیخ صوفیه بود. او هم‌نشینی با أباالقاسم النصر آبادی و أبی‌القاسم القشیری را تجریه کرده است. قشیری با فاطمه[۱] دختر دقاق ازدواج کرد[۲].
احوالات
او به کار موعظه در باب معرفت مشغول بود همانطور که صاحب شذرات الذهب از الکواکب الدّریّة فی تراجم الصوفیة نقل می‌کند: او منبع جوشان علم، اهل مدارا و حلم، روشی پسندیده در زندگی و در طریقت پیرو جنید و اسراری را همچون سری سقطی در بر داشت. مذهب شافعی را از قفّال، حصری و دیگرانی فراگرفته بود. در اصول، فقه و ادبیات سرآمد بود. تا آن که در سفری او را یافتم او مشغول به کار بود و در عین حال وارد بر سلک تصوف شده بود[۳]. او پس از یادگیری ادبیات و اصول راهی مرو شد و از دانش الخضری فقه را فراگرفت و در آن سرآمد شد.
گفتار
هر کس بخاطر امور دنیوی خود را فروتن کند دو سوم دینش از بین می‌برد زیرا با زبان و ظاهر تسلیم او شده و اگر قلبا بر او فروتنی کند تمام دینش از بین می‌رود[۴].
و گفت: مردم در مورد فقر و ثروت صحبت کردند که هر دو خوب است است و به نظر من بهتر است مرد کفایت امور خود را بدهد تا مصون بماند[۵].
همانطور که خداوند می‌فرماید: (مرا یاد کن تا شما را یاد کنم) [بقره: 152] مرا تا زنده باشی به یاد‌آور و من تو را به یاد می‌آورم در حالی که در زیر خاک مرده ایو خویشاوندان، دوستان و عزیزانت همگی تو را رها کرده‌اند.
وفات
وی در ذی الحجه در سال 405 هجری درگذشت[۶]و در سال 412 هجری نیز گفته شده است[۷].