پیر سلطان ابدال: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از شکست شاه اسماعیل صفوی از سلطان سلیم اول در جنگ چالدران، فشار [[دولت عثمانی]] بر [[علویان]] آناتولی افزایش یافت، و این عمل آنان را به هواخواهیِ بیشتر از دولت [[صفویه]] سوق داد، لیکن از آن پس، به جای تبلیغات آشکار، به فعالیتهای مخفیانه گراییدند. علویان آناتولی که نجات خود را در استیلای دولت صفوی بر آناتولی می‌دانستند، در زمان شاه طهماسب، به فعالیتهای انقلابی خود سرعت بخشیدند، تا آنجا که رفت و آمد درویشان بین [[ایران]] و آناتولی بیشتر شد و وضع موجود، بویژه در مناطقی چون سیواس، چورُم، ارزنجان، توقاد و شمال و شرق آناتولی، به صورت خطری جدی حکومت عثمانی را نگران کرد. در چنین اوضاعی بود که بسیاری از شاعران دوره گردِ علوی، به قصد تحریک و آماده کردن مردم برای قیام، با «ساز» (آلتِ موسیقی سیمی) خود در مناطق یاد شده سفرهای تبلیغاتی می کردند، و پیرسلطان ابدال یکی از فعالترین آنان بود. حکومت عثمانی، به صورت مخفی و آشکار، «دَده»های (پیرها یا مشایخ) برجسته علوی و مبلغان را زیر نظر می گرفت و آنان را بشدت مجازات می کرد. پیرسلطان ابدال نیز چندین بار بازداشت و محاکمه شده بود و عاقبت، به دلیل تندرویهایش در ۹۹۶، به دستور خضر پاشا، والی سیواس، بازداشت، و در اجرای فرمانی از [[استانبول]]، به دار آویخته شد.