confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۳
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ترین' به 'ترین') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
|- | |- | ||
|تولد | |تولد | ||
|۱۱ جمادیالاول سال | |۱۱ [[جمادی الاول|جمادیالاول]] سال ۵۹۷ ق | ||
|- | |- | ||
|زادگاه | |زادگاه | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
|- | |- | ||
|محل زندگی | |محل زندگی | ||
| | |[[نیشابور]]• قلعه های اسماعیلیان • [[قم]]• [[خراسان]] • قزوین • آذربایجان • [[بغداد]] | ||
|- | |- | ||
|ملیت | |ملیت | ||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|- | |- | ||
|پیشه | |پیشه | ||
|فیلسوف • دانشمند • | |فیلسوف • دانشمند • منطقدان و متکلم | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
|- | |- | ||
|تاریخ وفات | |تاریخ وفات | ||
|۱۸ ذیالحجه | |۱۸ [[ذی الحجه|ذیالحجه]] ۶۷۲ ق | ||
|- | |- | ||
|محل دفن | |محل دفن | ||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''خواجه نصیرالدین طوسی''' فیلسوف، متکلّم، و ریاضیدان بزرگ ایرانی در قرن هفتم هجری است که کتب و رسالههای علمی متعددی در موضوعات گوناگون به رشته تحریر درآورد. خواجه نصیر طوسی را در علم همتای [[بوعلی سینا]] دانستهاند، چنانچه ابن سینا در طب سرآمد بود، خواجه نصیر نیز در ریاضیات سرآمد بوده است. | '''خواجه نصیرالدین طوسی''' فیلسوف، متکلّم، و ریاضیدان بزرگ ایرانی در قرن هفتم هجری است که کتب و رسالههای علمی متعددی در موضوعات گوناگون به رشته تحریر درآورد. خواجه نصیر طوسی را در علم همتای [[بوعلی سینا]] دانستهاند، چنانچه ابن سینا در طب سرآمد بود، خواجه نصیر نیز در ریاضیات سرآمد بوده است. | ||
خط ۵۸: | خط ۵۷: | ||
در تقویم رسمی کشور روز پنجم اسفندماه را به عنوان روز بزرگداشت خواجه نصیرالدین طوسی و روز مهندس نامگذاری نمودهاند. | در تقویم رسمی کشور روز پنجم اسفندماه را به عنوان روز بزرگداشت خواجه نصیرالدین طوسی و روز مهندس نامگذاری نمودهاند. | ||
=زادگاه و ولادت= | == زادگاه و ولادت == | ||
سرزمین طوس ناحیه ای از [[خراسان]] بزرگ است که خاستگاه دانشورانی بزرگ و تاریخ ساز بوده است. در جغرافیای قدیم [[ایران]]، طوس از شهرهای مختلفی چون نوقان، طابران و اردکان تشکیل شده بود و قبر مطهر [[حضرت علی بن موسی الرضا (ع)]] در حوالی شهر نوقان و در روستایی به نام سناباد قرار داشت که پس از توسعه آن، امروزه یکی از محله های شهر [[مشهد]] به شمار میآید. | سرزمین طوس ناحیه ای از [[خراسان]] بزرگ است که خاستگاه دانشورانی بزرگ و تاریخ ساز بوده است. در جغرافیای قدیم [[ایران]]، طوس از شهرهای مختلفی چون نوقان، طابران و اردکان تشکیل شده بود و قبر مطهر [[حضرت علی بن موسی الرضا (ع)]] در حوالی شهر نوقان و در روستایی به نام سناباد قرار داشت که پس از توسعه آن، امروزه یکی از محله های شهر [[مشهد]] به شمار میآید. | ||
خط ۶۶: | خط ۶۴: | ||
پدر با تفال به [[قرآن کریم]] نوزاد را که سومین فرزندش بود محمد نامید. او بعدها کنیهاش، ابوجعفر گشته، به القابی چون ((نصیرالدین))، محقق طوسی، استاد البشر و خواجه شهرت یافت. | پدر با تفال به [[قرآن کریم]] نوزاد را که سومین فرزندش بود محمد نامید. او بعدها کنیهاش، ابوجعفر گشته، به القابی چون ((نصیرالدین))، محقق طوسی، استاد البشر و خواجه شهرت یافت. | ||
=تحصیلات= | == تحصیلات == | ||
خواجه نصیر به تحصیل دانش علاقه زیادی داشت. وی در شهر طوس و در ایام کودکی، علوم دینی و علوم عملی ([[اخلاق]]، [[قرآن]]، [[صرف]] و [[نحو]] و [[فقه]]) را زیر نظر پدرش و منطق و حکمت را نزد دایی خود آموخت. <ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ تفکر اندیشه اجتماعی در اسلام، ص۱۳۹-۱۴۰، تهران، سمت، ۱۳۸۷، چاپ هفتم</ref> | خواجه نصیر به تحصیل دانش علاقه زیادی داشت. وی در شهر طوس و در ایام کودکی، علوم دینی و علوم عملی ([[اخلاق]]، [[قرآن]]، [[صرف]] و [[نحو]] و [[فقه]]) را زیر نظر پدرش و منطق و حکمت را نزد دایی خود آموخت. <ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ تفکر اندیشه اجتماعی در اسلام، ص۱۳۹-۱۴۰، تهران، سمت، ۱۳۸۷، چاپ هفتم</ref> | ||
و با راهنمایی پدر در محضر «کمالالدین محمد حاسب» که از دانشوران نامی در ریاضیات بود، به تحصیل پرداخت. او در شهر طوس و به دست استادش «نصیرالدین عبدالله بن حمزه» لباس عالمان دین را بر تن کرد و از طرف استادش به «نصیرالدین» لقب گرفت. | و با راهنمایی پدر در محضر «کمالالدین محمد حاسب» که از دانشوران نامی در ریاضیات بود، به تحصیل پرداخت. او در شهر طوس و به دست استادش «نصیرالدین عبدالله بن حمزه» لباس عالمان دین را بر تن کرد و از طرف استادش به «نصیرالدین» لقب گرفت. | ||
خط ۷۷: | خط ۷۴: | ||
آنگونه که نوشتهاند خواجه مدت زمانی از «علامه حلی» فقه و علامه نیز در مقابل، درس حکمت نزد خواجه آموخته است. «کمالالدین موصلی» ساکن شهر موصل (عراق) از دیگر دانشمندانی بود که علم نجوم و ریاضی به خواجه آموخت و بدینترتیب محقق طوسی دوران تحصیل را پشت سر نهاده، پس از سالها دوری از وطن و خانواده، به طوس بازگشت. <ref>سبحانی، جعفر، موسوعه طبقات فقها، ج۷، ص۲۴۳</ref> | آنگونه که نوشتهاند خواجه مدت زمانی از «علامه حلی» فقه و علامه نیز در مقابل، درس حکمت نزد خواجه آموخته است. «کمالالدین موصلی» ساکن شهر موصل (عراق) از دیگر دانشمندانی بود که علم نجوم و ریاضی به خواجه آموخت و بدینترتیب محقق طوسی دوران تحصیل را پشت سر نهاده، پس از سالها دوری از وطن و خانواده، به طوس بازگشت. <ref>سبحانی، جعفر، موسوعه طبقات فقها، ج۷، ص۲۴۳</ref> | ||
=شاگردان مشهور= | == شاگردان مشهور == | ||
# | # | ||
# [[علامه حلی]] فقیه و متکلم بزرگ شیعی (متوفی ۷۲۶ق)، حکمت را نزد خواجه طوسی فراگرفت <ref> مدرسی رضوی، احوال و آثار خواجه نصیرالدین، ۱۳۵۴ش، ص۲۳۸</ref> و شرح کتاب تجرید الاعتقاد خواجه نصیر را با عنوان کشف المراد نوشت. این کتاب از مشهورترین شرحهای تجرید است. <ref>صدرایی خویی، کتابشناسی تجرید الاعتقاد، ۱۳۸۲ش، ص۳۵</ref> | # [[علامه حلی]] فقیه و متکلم بزرگ شیعی (متوفی ۷۲۶ق)، حکمت را نزد خواجه طوسی فراگرفت <ref> مدرسی رضوی، احوال و آثار خواجه نصیرالدین، ۱۳۵۴ش، ص۲۳۸</ref> و شرح کتاب تجرید الاعتقاد خواجه نصیر را با عنوان کشف المراد نوشت. این کتاب از مشهورترین شرحهای تجرید است. <ref>صدرایی خویی، کتابشناسی تجرید الاعتقاد، ۱۳۸۲ش، ص۳۵</ref> | ||
خط ۹۲: | خط ۸۸: | ||
# عمادالدین حربوی معروف به ابن الخوّام (۶۴۳ـ۷۲۸ ق)، در حساب و طب سرآمد زمان خود بوده و کتابهای «فوائد بهائیه فی قواعد حسابیه» و «مقدمهای در طب» از او بر جای مانده است. <ref>مدرسی رضوی، احوال و آثار خواجه نصیرالدین، ۱۳۵۴ش، ص۲۵۷تا۲۶۱</ref> | # عمادالدین حربوی معروف به ابن الخوّام (۶۴۳ـ۷۲۸ ق)، در حساب و طب سرآمد زمان خود بوده و کتابهای «فوائد بهائیه فی قواعد حسابیه» و «مقدمهای در طب» از او بر جای مانده است. <ref>مدرسی رضوی، احوال و آثار خواجه نصیرالدین، ۱۳۵۴ش، ص۲۵۷تا۲۶۱</ref> | ||
=آثار= | == آثار == | ||
کتابها و رسالههای علمی خواجه نصیرالدین طوسی در موضوعات گوناگون را بیش از ۱۸۴ عنوان دانستهاند. <ref> فرحات، اندیشههای فلسفی و کلامی خواجه نصیرالدین طوسی، ۱۳۸۹ش، ص۷۱</ref> برخی محققان معتقدند که با توجه به زندگی اجباری وی در قلعههای [[اسماعیلیان]]، بسیاری از کتابهای او در وضعیت بد معیشتی نوشته شده است. خواجه نصیر، در مقدمه شرح اشارات، از رنج فراوان و غم روزافزونش هنگام تألیف کتاب نوشته است. <ref>نصیرالدین طوسی، شرح اشارات، ج۲، ص۱۴۶</ref> | کتابها و رسالههای علمی خواجه نصیرالدین طوسی در موضوعات گوناگون را بیش از ۱۸۴ عنوان دانستهاند. <ref> فرحات، اندیشههای فلسفی و کلامی خواجه نصیرالدین طوسی، ۱۳۸۹ش، ص۷۱</ref> برخی محققان معتقدند که با توجه به زندگی اجباری وی در قلعههای [[اسماعیلیان]]، بسیاری از کتابهای او در وضعیت بد معیشتی نوشته شده است. خواجه نصیر، در مقدمه شرح اشارات، از رنج فراوان و غم روزافزونش هنگام تألیف کتاب نوشته است. <ref>نصیرالدین طوسی، شرح اشارات، ج۲، ص۱۴۶</ref> | ||
== برخی از آثار او == | === برخی از آثار او === | ||
# تجرید الاعتقاد: این کتاب از زمان تألیف تاکنون از کتابهایی است که در [[حوزههای علمیه]] شیعه در حوزه کلام تدریس میشود. <ref>علامه حلی، کشف المراد، ۱۴۱۳ق، مقدمه مصحح، ص۵</ref> خواجه نصیر در این کتاب کلام را با [[فلسفه]] آمیخته و مسائل کلامی را بهروش فلسفی حل کرده است. <ref>نصیرالدین طوسی، تجرید الاعتقاد، ۱۴۰۷ق، مقدمه محقق، ص۷۱</ref> | # تجرید الاعتقاد: این کتاب از زمان تألیف تاکنون از کتابهایی است که در [[حوزههای علمیه]] شیعه در حوزه کلام تدریس میشود. <ref>علامه حلی، کشف المراد، ۱۴۱۳ق، مقدمه مصحح، ص۵</ref> خواجه نصیر در این کتاب کلام را با [[فلسفه]] آمیخته و مسائل کلامی را بهروش فلسفی حل کرده است. <ref>نصیرالدین طوسی، تجرید الاعتقاد، ۱۴۰۷ق، مقدمه محقق، ص۷۱</ref> | ||
# | # | ||
خط ۱۱۵: | خط ۱۰۹: | ||
# | # | ||
=درگذشت= | == درگذشت == | ||
خواجه نصیر در حالی در ۱۸ [[ذی الحجه]] سال ۶۷۲ق درگذشت که برای سامان دادن به امور اوقاف و دانشمندان، در [[بغداد]] به سر میبرد. او بنا به وصیت خود در [[حرم کاظمین]] دفن شد. <ref> نعمة، فلاسفة الشیعة: حیاتهم و آراؤهم، ۱۹۸۷م، ص۵۳۱؛ امین، اعیان الشیعة، ۱۹۸۶م، ج۹، ص۴۱۸؛ البته ابن کثیر در البدایة و النهایة روز وفات او را دوازدهم ذی الحجه نوشته است (البدایة و النهایة، ۱۹۹۷م، ج۱۷، ص۵۱۴)</ref> او همچنین [[وصیت]] کرده بود که روی قبرش اشارهای به ویژگیهای علمیاش نشود و فقط عبارت «و کَلبُهُم باسِطٌ ذِراعَیهِ بِالوَصید» و سگشان بر آستانه [غار] دو دست خود را دراز کرده [بود]. <ref>سوره کهف، آیه ۱۸</ref> بر روی سنگ قبرش نوشته شود. <ref>عزیزی، فضائل و سیره چهارده معصوم(ع) در آثار استاد علامه حسن زاده آملی، ۱۳۸۱ش، ص۴۰۲</ref> | خواجه نصیر در حالی در ۱۸ [[ذی الحجه]] سال ۶۷۲ق درگذشت که برای سامان دادن به امور اوقاف و دانشمندان، در [[بغداد]] به سر میبرد. او بنا به وصیت خود در [[حرم کاظمین]] دفن شد. <ref> نعمة، فلاسفة الشیعة: حیاتهم و آراؤهم، ۱۹۸۷م، ص۵۳۱؛ امین، اعیان الشیعة، ۱۹۸۶م، ج۹، ص۴۱۸؛ البته ابن کثیر در البدایة و النهایة روز وفات او را دوازدهم ذی الحجه نوشته است (البدایة و النهایة، ۱۹۹۷م، ج۱۷، ص۵۱۴)</ref> او همچنین [[وصیت]] کرده بود که روی قبرش اشارهای به ویژگیهای علمیاش نشود و فقط عبارت «و کَلبُهُم باسِطٌ ذِراعَیهِ بِالوَصید» و سگشان بر آستانه [غار] دو دست خود را دراز کرده [بود]. <ref>سوره کهف، آیه ۱۸</ref> بر روی سنگ قبرش نوشته شود. <ref>عزیزی، فضائل و سیره چهارده معصوم(ع) در آثار استاد علامه حسن زاده آملی، ۱۳۸۱ش، ص۴۰۲</ref> | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
{{پانویس|3}} | {{پانویس|3}} | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:ایران]] | [[رده:ایران]] |