قیام 19 دی: تفاوت میان نسخه‌ها

در خودِ حادثۀ نوزدهم دی هم درس‌هایی هست. بنده غالباً به بعضی از این حوادث، در این صحبت‌هایی که با مردم عزیز [[قم]] داشتم، یک اشاره‌ای کرده‌ام اما اگر کسی یک نگاه جامع بکند به این حادثه، [می‌فهمد] حادثۀ خیلی عجیبی است؛ این حادثه متضمن درس‌هایی است. قضیه این‌جوری شروع می‌شود؛ یک مقالۀ سخیفی به دستور خود دربار؛ یعنی به دستور آن بالابالایی‌های رژیم طاغوت ــ کار این وسطی‌ها و این پایینی‌ها نبود؛ از آن بالا ــ علیه [[امام خمینی (ره)|امام]] و متضمن اهانت به امام بزرگوار، که تبعید بود و در [[نجف]] بود، و تازه هم فرزندش به [[شهادت]] رسیده بود، چاپ می‌شود. مردم همدردی کردند با امام بزرگوار به‌ خاطر درگذشت این فرزند محترم و معزّز ــ [[سید مصطفی خمینی|حاج آقا مصطفی]] واقعاً آدم برجسته‌ای بود ــ اینها دیدند باید یک کاری بکنند، [ولی] بی‌عقلی کردند، به دست خودشان برای خودشان مشکل درست کردند و آمدند این مقاله را منتشر کردند. فَاَتاهُمُ اللهُ مِن حَیثُ لَم یحتَسِبوا؛ از جایی که گمان نمی‌کردند، سیلی را خوردند. خب حالا مقاله منتشر شد. معمولاً حدود ساعت دو بعدازظهر این روزنامه چاپ می‌شد.‌ تا از [[تهران]] برسد به [[قم]]، مثلاً‌ دو ساعت هم طول می‌کشید. این مالِ کِی است؟ روز هفدهم دی. به مجرد اینکه این روزنامه رسید به قم و مردم نگاه کردند دیدند یک چنین چیزی است، یک عده بیرون آمدند؛ یعنی شروع قضیه از هفدهم دی است. سریع عکس‌العمل نشان دادند، آمدند بیرون در خیابان، تعدادی از شماره‌های این روزنامه را گرفتند آتش زدند، اظهار نفرت کردند؛ این روزِ هفدهم است. صبح هجدهم نوبت طلبه‌هاست؛ درس و بحث را تعطیل کردند، آمدند در خیابان به صورت دسته‌جمعی به طرف منزل [[مراجع تقلید|مراجع]] [حرکت کردند]؛ تا شب حرکت [[طلاب]] طول کشید و بارها در این یک روز، درگیری و برخورد با نظامی‌های رژیم و مأمورین رژیم رخ داد. روز نوزدهم دی که روز اصلی حادثه است، مردم وارد میدان شدند؛ جوان‌ها آمدند، بازاری‌ها آمدند، مردم عادی آمدند، همه آمدند. دستگاه [[طاغوت]] برای سرکوب مردم همیشه آماده بود؛ آنها هم وارد میدان شدند، یک تعدادی را [[شهید]] کردند، تعداد زیادی را زخمی کردند، عدّه‌ای را کتک زدند، بالاخره حادثه آن روز با شهید شدن و مانند اینها تمام شد، اما [در واقع] تمام نشد، شروع شد؛ این شروع بود.