ابوحمزه خراسانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo">جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی| {| class="wikitable ab...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - ' می داند' به ' می‌داند')
 
(۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!نام
!أبو حمزة الخراساني
!أبو حمزة الخراسانی
|-
|-
|نام‎های دیگر
|نام‎های دیگر
خط ۱۲: خط ۱۲:
</div>
</div>


'''أبو حمزة الخراساني''' از علمای [[اهل سنت]] و برجستگان [[تصوف]] در قرن سوم هجری است<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص250-252، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>. ابو عبدالرحمن سلمی درمورد او گفته که او یکی از مشایخ برجسته در امر فتوا و در عین حال متقی ترین ایشان بود. [[ابن عساکر]] نیز او را یکی از شیوخ معروف [[صوفیه]] و بسیار دیندار و با [[تقوا]] یاد کرده است<ref>تاريخ دمشق، ابن عساكر، ج66، ص54-157</ref>.أبو بكر بن العربي نیز او را تحت عنوان کبار العباد تمجید می کند <ref>[https://islamweb.net/ar/library/index.php?page=bookcontents&ID=1495&idfrom=0&idto=0&flag=1&bk_no=46&ayano=0&surano=0&bookhad=0 اسلام وب]</ref>. او اصالتا اهل نیشابور از محله ملک آباد بوده است. لب بعضی از تواریخ او را اهل [[دمشق]] و ساکن آنجا می داند.
'''أبوحمزة الخراسانی''' از علمای [[اهل سنت]] و برجستگان [[تصوف]] در قرن سوم هجری است<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص250-252، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>.  
او با مشایخ [[بغداد]] همچون [[جنید بغدادی]] ،[[ابوتراب نخشبی]] و [[ابو سعید خراز]] محشور بوده است. او در سال 290 هجری مطابق با سال 903 میلادی درگذشت<ref>تاريخ الإسلام، الذهبي، ج21، ص343-344</ref>.
=در کلام دیگران=
== ابوعبدالرحمن سلمی ==
ابوعبدالرحمن سلمی درمورد او گفته که او یکی از مشایخ برجسته در امر فتوا و در عین حال متقی‌ترین ایشان بود.  
== ابن عساکر ==
[[ابن عساکر]] نیز او را یکی از شیوخ معروف [[صوفیه]] و بسیار دین‌دار و با [[تقوا]] یاد کرده است<ref>تاریخ دمشق، ابن عساکر، ج66، ص54-157</ref>.
== أبوبکر عربی ==
أبوبکر بن العربی نیز او را تحت عنوان کبار العباد تمجید می‌کند <ref>[https://islamweb.net/ar/library/index.php?page=bookcontents&ID=1495&idfrom=0&idto=0&flag=1&bk_no=46&ayano=0&surano=0&bookhad=0 اسلام وب]</ref>. او اصالتا اهل نیشابور از محله ملک آباد بوده است. بعضی از تواریخ او را اهل [[دمشق]] و ساکن آنجا می‌داند.
او با مشایخ [[بغداد]] همچون [[جنید بغدادی]]، [[ابوتراب نخشبی]] و [[ابوسعید خراز]] محشور بوده است. او در سال 290 هجری مطابق با سال 903 میلادی درگذشت<ref>تاریخ الإسلام، الذهبی، ج21، ص343-344</ref>.


=گفتار=
=گفتار=
خط ۱۹: خط ۲۶:
هرکه خود را نصیحت کند شرافتمند خواهد بود و هرکسی که از توصیه به خود غافل شود خوار و ذلیل خواهد شد.
هرکه خود را نصیحت کند شرافتمند خواهد بود و هرکسی که از توصیه به خود غافل شود خوار و ذلیل خواهد شد.


هرکه را خداوند متعال با نگاهی ترحم آمیز بیان کند ، این نگاه او را در خانه افراد خوشبخت فرود می آورد و او را در ظاهر و باطن به صداقت آراسته است.
هرکه مشمول توجه خاص حضرت باری تعالی گردد به منزل و جایگاه اهل سعادت درخواهد آمد و او را در ظاهر و باطن به صداقت و راستی آراسته می‌کند.


هرکس یاد مرگ را احساس کند ، خدا هر بازمانده ای را دوست دارد و از هر موجود فجیعی از او متنفر است.
هرکس یاد مرگ را درک کرد حب الهی در او باقی و از فنا پذیران تنفر نمی‌گیرد.


کسی که خدا را می شناسد روز به روز از معاش خود دفاع می کند و روز به روز از معاش خود می گیرد.
عارف کسی است که هر آن مراقبه می‌کند در زندگی و روزی خود را هر روز و آن از خدا نمی‌گیرد.


صوفی از صفا از هر غده است ، بنابراین خاک اختلاف در هر صورت در آن باقی می ماند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%AD%D9%85%D8%B2%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86%D9%8A أبو حمزة الخراساني]</ref>.
صوفی از هر آلودگی پاک است و همیشه در پی رفع نواقص خویش است.<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%AD%D9%85%D8%B2%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86%D9%8A أبو حمزة الخراسانی]</ref>.


== پانویس ==
{{پانویس}}


=پانویس=
[[رده:تصوف]]
{{پانویس|2}}
 
[[رده: تصوف]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۶

حسن بصری
نام أبو حمزة الخراسانی
نام‎های دیگر کبار العباد
درگذشت 290ق

أبوحمزة الخراسانی از علمای اهل سنت و برجستگان تصوف در قرن سوم هجری است[۱].

در کلام دیگران

ابوعبدالرحمن سلمی

ابوعبدالرحمن سلمی درمورد او گفته که او یکی از مشایخ برجسته در امر فتوا و در عین حال متقی‌ترین ایشان بود.

ابن عساکر

ابن عساکر نیز او را یکی از شیوخ معروف صوفیه و بسیار دین‌دار و با تقوا یاد کرده است[۲].

أبوبکر عربی

أبوبکر بن العربی نیز او را تحت عنوان کبار العباد تمجید می‌کند [۳]. او اصالتا اهل نیشابور از محله ملک آباد بوده است. بعضی از تواریخ او را اهل دمشق و ساکن آنجا می‌داند. او با مشایخ بغداد همچون جنید بغدادی، ابوتراب نخشبی و ابوسعید خراز محشور بوده است. او در سال 290 هجری مطابق با سال 903 میلادی درگذشت[۴].

گفتار

هرکه خود را نصیحت کند شرافتمند خواهد بود و هرکسی که از توصیه به خود غافل شود خوار و ذلیل خواهد شد.

هرکه مشمول توجه خاص حضرت باری تعالی گردد به منزل و جایگاه اهل سعادت درخواهد آمد و او را در ظاهر و باطن به صداقت و راستی آراسته می‌کند.

هرکس یاد مرگ را درک کرد حب الهی در او باقی و از فنا پذیران تنفر نمی‌گیرد.

عارف کسی است که هر آن مراقبه می‌کند در زندگی و روزی خود را هر روز و آن از خدا نمی‌گیرد.

صوفی از هر آلودگی پاک است و همیشه در پی رفع نواقص خویش است.[۵].

پانویس

  1. طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص250-252، دار الکتب العلمیة، ط2003
  2. تاریخ دمشق، ابن عساکر، ج66، ص54-157
  3. اسلام وب
  4. تاریخ الإسلام، الذهبی، ج21، ص343-344
  5. أبو حمزة الخراسانی