شفا: تفاوت میان نسخه‌ها

شفا در استعمالات عرب به خصوص در زبان [[شریعت]] به معنای درمان بیماری جسمانی و درمان بیماری­‌های روحانی است و منحصر در مسائل جسمی و مادی محض نمی­‌باشد. [[قرآن کریم]] می­‌فرمایند: يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ شفا لِما فِي الصُّدُورِ وَ هُدیً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنين<ref>سوره یونس، آیه 57.</ref>. قرآن نیز شفا را به صدور نسبت می‌دهد و این به این معناست که مسئله شفا منحصر در امور مادی نیست. همچنین در نهج‌البلاغه آمده است: وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ لَيْسَ عَلَی أَحَدٍ بَعْدَ الْقُرْآنِ مِنْ فَاقَةٍ وَ لَا لِأَحَدٍ قَبْلَ الْقُرْآنِ مِنْ غِنًی فَاسْتَشْفُوهُ مِنْ أَدْوَائِكُمْ وَ اسْتَعِينُوا بِهِ عَلَی لَأْوَائِكُمْ فَإِنَّ فِيهِ شفا مِنْ أَكْبَرِ الدَّاءِ وَ هُوَ الْكُفْرُ وَ النِّفَاقُ وَ الْغَيُّ وَ الضَّلَالُ فَاسْأَلُوا اللَّهَ بِهِ وَ تَوَجَّهُوا إِلَيْهِ بِحُبِّهِ وَ لَا تَسْأَلُوا بِهِ خَلْقَه‏<ref> نهج‌البلاغه للصبحی صالح، صفحه 252.</ref>. در این فقره [[علی بن ابی طالب|حضرت علی علیه السلام]]، [[کفر]] و نفاق و ضلالت و گمراهی را بزرگترین بیماری دانستند و [[قرآن]] را شافی این بیماری­‌ها معرفی کردند.