احمد بن عروس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (تمیزکاری) |
جز (جایگزینی متن - 'بزرگترین' به 'بزرگترین') |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
=زندگی= | =زندگی= | ||
مادرش از اهالی مصراته و سالمه نام داشت. بعد از درگذشت شوهر سه پسر از خود به جای گذاشت که | مادرش از اهالی مصراته و سالمه نام داشت. بعد از درگذشت شوهر سه پسر از خود به جای گذاشت که بزرگترین آنها [[ابوبکر]] و سپس عبدالمغیث و کوچکترین آنها احمد (که ابن عروس است). پس از آن مادرش با مرد دیگری [[ازدواج]] کرد و به دلیل سن کم احمد او را بدون برادرانش با خود برد. از این رو لقب ابن عروس (به معنای پسر عروس) به او داده شد. او به خانقاه محرز در تونس رفت و آمد داشت، سپس به شهر باجه نقل مکان کرد و از آنجا به [[مغرب]] رفته و در شهر فاس و سپس در [[مراکش]] اقامت گزید و در آنجا تعالیم تصوف و مرابطیه را فراگرفت. سپس به شهر تونس بازگشت و در کارگاهی قدیمی برای عبادت و زهد اقامت گزید و به کار نجاری و بنایی پرداخت و در عین حال به تربیت کودکان نیز مشغول بود. اگرچه برخی سرائر را به اشتباه سریره دانسته‌اند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%84%D8%B6%D9%88%D8%A1_%D8%A7%D9%84%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%B9 الضوء اللامع]</ref>.حفظ اعتبار تاریخی زندگی او تا حد قابل توجهی مرهون شاگردش شیخ عمرالراشدی جزایری است که وی را با کتاب کاملی تحت عنوان ابتسام الغروس ووشی الطروس فی مناقب ابن عروس که در آن شرح حال و فضایل او را ذکر کرده است<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D8%B1%D9%88%D8%B3#cite_note-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D8%AE%D8%A7%D9%88%D9%8A-1 أحمد بن عروس]</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۹
| نام | أبوالعباس أحمد بن عبدالله بن أبی‌بکر الهواری |
|---|---|
| نامهای دیگر | أحمد بن عروس، سیدی بن عروس، أبی الصرائر، أحمد أبی الصرائر و ولی صالح |
| درگذشت | 868ق |
أحمد بن عروس او أبوالعباس أحمد بن عبدالله بن أبی‌بکر الهواری معروف به سیدی بن عروس و أبی الصرائر و أحمد أبی الصرائر و ولی صالح عالم دینی اهل تونس است که طریقه صوفیه عروسیه به او منتسب است. او در سال 778 هجری در تونس متولد و در سال 868 هجری مطابق با 21 اکتبر 1463 میلادی بدرود حیات گفت.
زندگی
مادرش از اهالی مصراته و سالمه نام داشت. بعد از درگذشت شوهر سه پسر از خود به جای گذاشت که بزرگترین آنها ابوبکر و سپس عبدالمغیث و کوچکترین آنها احمد (که ابن عروس است). پس از آن مادرش با مرد دیگری ازدواج کرد و به دلیل سن کم احمد او را بدون برادرانش با خود برد. از این رو لقب ابن عروس (به معنای پسر عروس) به او داده شد. او به خانقاه محرز در تونس رفت و آمد داشت، سپس به شهر باجه نقل مکان کرد و از آنجا به مغرب رفته و در شهر فاس و سپس در مراکش اقامت گزید و در آنجا تعالیم تصوف و مرابطیه را فراگرفت. سپس به شهر تونس بازگشت و در کارگاهی قدیمی برای عبادت و زهد اقامت گزید و به کار نجاری و بنایی پرداخت و در عین حال به تربیت کودکان نیز مشغول بود. اگرچه برخی سرائر را به اشتباه سریره دانسته‌اند[۱].حفظ اعتبار تاریخی زندگی او تا حد قابل توجهی مرهون شاگردش شیخ عمرالراشدی جزایری است که وی را با کتاب کاملی تحت عنوان ابتسام الغروس ووشی الطروس فی مناقب ابن عروس که در آن شرح حال و فضایل او را ذکر کرده است[۲].