۸۷٬۸۱۰
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' می شد' به ' می‌شد'
جز (جایگزینی متن - 'دادگاه ها' به 'دادگاه‌ها') |
جز (جایگزینی متن - ' می شد' به ' می‌شد') |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
=فعالیت های سیاسی اجتماعی= | =فعالیت های سیاسی اجتماعی= | ||
در ماه محرم سال 1322 ه. ق / آوریل 1904 م. مجله "خوشبختی بزرگ" را تأسیس کرد که اولین مجله عربی است که در تونس منتشر | در ماه محرم سال 1322 ه. ق / آوریل 1904 م. مجله "خوشبختی بزرگ" را تأسیس کرد که اولین مجله عربی است که در تونس منتشر می‌شد و این مجله است که هر 15 روز یکبار منتشر می‌شد و شیخ بیشتر مقالات آن را خود می نوشت در 1324 هجری قمری 1905 م والی شهر بنزرت شد و شروع به تدریس در مسجد بزرگ بنزرت کرد. ولی بعد از مدت کوتاهی استعفا داد و به تونس بازگشت و شروع به تدریس در جامع زیتونه کرد. او یکی از بانیان اصلی تشکیل جمعیت زیتونیه بود. | ||
شیخ عازم الجزایر شد و به دیدار خانواده خود رفت سپس به تونس بازگشت و در دانشگاه تونس به تدریس پرداخت. این دوره مصادف بود با تسلط [[فرانسه]] بر تونس و در سال 1329 ه. ق از او خواستند تا مسئولیت دادگاه‌ها را برعهده بگیرد، اما او به دلیل روحیه ضد استعماری خود به شدت امتناع ورزید و به دشمنی با غرب، به ویژه فرانسه متهم شد. شیخ احساس کرد که زندگی و آزادی او در تونس به خطر افتاده است، بنابراین به بهانه دیداربا دایی اش به استانبول سفر کرد. و از آنجا به [[مصر]] و سپس [[دمشق]] رفت که به مدت 3 سال از 1913 - 1916 میلادی در آنجا اقامت گزید ولی در این دوره توسط جمال پاشا فرماندار عثمانی در [[شام]] مورد آزار و اذیت و زندانی قرار گرفت. بعد از آزادی به استانبول بازگشت و وقتی شنید که شرایط در [[تونس]] آرام شده است از طریق ناپل [[ایتالیا]] به آنجا بازگشت اما متوجه شد که موضوع پیچیده تر است بنابراین تصمیم به مهاجرت دائمی گرفت و دمشق را به عنوان خانه دوم خود انتخاب کرد وی در طول سفر خود از [[مصر]] عبور کرد و با بزرگان آن سامان مانند شیخ طاهر الجزائری، محمد رشید رضا و شیخ محب الدین الخطیب دیدار کرد.<ref>[https://www.hindawi.org/contributors/28079706/ سایت الهنداوی]</ref>. | شیخ عازم الجزایر شد و به دیدار خانواده خود رفت سپس به تونس بازگشت و در دانشگاه تونس به تدریس پرداخت. این دوره مصادف بود با تسلط [[فرانسه]] بر تونس و در سال 1329 ه. ق از او خواستند تا مسئولیت دادگاه‌ها را برعهده بگیرد، اما او به دلیل روحیه ضد استعماری خود به شدت امتناع ورزید و به دشمنی با غرب، به ویژه فرانسه متهم شد. شیخ احساس کرد که زندگی و آزادی او در تونس به خطر افتاده است، بنابراین به بهانه دیداربا دایی اش به استانبول سفر کرد. و از آنجا به [[مصر]] و سپس [[دمشق]] رفت که به مدت 3 سال از 1913 - 1916 میلادی در آنجا اقامت گزید ولی در این دوره توسط جمال پاشا فرماندار عثمانی در [[شام]] مورد آزار و اذیت و زندانی قرار گرفت. بعد از آزادی به استانبول بازگشت و وقتی شنید که شرایط در [[تونس]] آرام شده است از طریق ناپل [[ایتالیا]] به آنجا بازگشت اما متوجه شد که موضوع پیچیده تر است بنابراین تصمیم به مهاجرت دائمی گرفت و دمشق را به عنوان خانه دوم خود انتخاب کرد وی در طول سفر خود از [[مصر]] عبور کرد و با بزرگان آن سامان مانند شیخ طاهر الجزائری، محمد رشید رضا و شیخ محب الدین الخطیب دیدار کرد.<ref>[https://www.hindawi.org/contributors/28079706/ سایت الهنداوی]</ref>. | ||