۸۶٬۰۹۳
ویرایش
جز (تمیزکاری) |
جز (جایگزینی متن - ' اگر چه' به ' اگرچه') |
||
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
در طول جنگ جهانی اول عبدالبهاء همچنان به ادارۀ امور بهائیان و تبلیغ و صدور رسالهها و الواح مشغول بود. پس از جنگ، به سبب اهمیت حیفا، عبدالبهاء آنجا را پایگاه بهائیت و فعالیتهای خود قرارداد. <ref>صبحی مهتدی، فضلالله، خاطرات زندگی و تاریخ بابیگری و بهائیگری، ج۱، ص۱۶۴، تهران، ۱۳۵۴ش.</ref> وی همانجا بود تا در ۱۳۰۰ش/۱۹۲۱م در ۷۷ سالگی در حیفا درگذشت. <ref>شوقی ربانی، قرن بدیع، ج۳، ص۳۲۰، ترجمۀ نصرالله مودت.</ref><ref>عبدالحسین آیتی، کشف الحیل، ج۱، ص۲۵۷، تهران، ۱۳۱۳ش.</ref><ref>آیین جهانی بهائی، ۱۴ (نک: ما).</ref> | در طول جنگ جهانی اول عبدالبهاء همچنان به ادارۀ امور بهائیان و تبلیغ و صدور رسالهها و الواح مشغول بود. پس از جنگ، به سبب اهمیت حیفا، عبدالبهاء آنجا را پایگاه بهائیت و فعالیتهای خود قرارداد. <ref>صبحی مهتدی، فضلالله، خاطرات زندگی و تاریخ بابیگری و بهائیگری، ج۱، ص۱۶۴، تهران، ۱۳۵۴ش.</ref> وی همانجا بود تا در ۱۳۰۰ش/۱۹۲۱م در ۷۷ سالگی در حیفا درگذشت. <ref>شوقی ربانی، قرن بدیع، ج۳، ص۳۲۰، ترجمۀ نصرالله مودت.</ref><ref>عبدالحسین آیتی، کشف الحیل، ج۱، ص۲۵۷، تهران، ۱۳۱۳ش.</ref><ref>آیین جهانی بهائی، ۱۴ (نک: ما).</ref> | ||
عبدالبهاء نیز، به رغم تصریح بهاء در کتاب اقدس، مدعی بود که به وی وحی میشود. بهائیان پیرو او هم وی را نبی و مظهر الاهی میدانستند. <ref>براون ادوارد، مقدمه بر نقطة الکاف (نک: هم، کاشانی).</ref><ref>ERE، ج۲، ص۳۰۴.</ref> کوششهای عبدالبهاء برای تبلیغ و توسعۀ بهائیت، با اتکاء بر علم و اطلاعش بر تاریخ اقوام و اتخاذ سیاستهای خاص، این گروه را که تا پیش از او اهمیت و موقعیتی نداشتند، تا حدی شهرت بخشید. <ref>محمد مهدی زعیمالدوله تبریزی، مفتاح بابالابواب، ج۱، ص۲۲۹، ترجمۀ حسن فرید گلپایگانی، تبریز، ۱۳۳۵ش.</ref><ref>محمد مهدی زعیمالدوله تبریزی، مفتاح بابالابواب، ج۱، ص۲۹۹، ترجمۀ حسن فرید گلپایگانی، تبریز، ۱۳۳۵ش.</ref> سفرهای او به اروپا و آمریکا، و تشکیل یا سازماندهی مجامع بهائی در این کشورها <ref>محمود زرقانی، بدایعالآثار، ج۱، ص۴۶، بمبئی، ۱۳۳۲ق/۱۹۱۴م.</ref> و تأسیس محافل و نهادهای بهائی در ایران، مصر و عراق و سرزمینهای آسیای میانه و هند، <ref>شوقی ربانی، قرن بدیع، ج۳، ص۲۶۹-۲۹۱، ترجمۀ نصرالله مودت.</ref> برای تحقق همان اهداف بود. به علاوه کوششهایی هم برای دستهبندی و عرضۀ نشریات فرقه بهطور نظام یافته نشان داد. <ref>Chamberlain، S، ج۱، ص۲۵، Abdul Baha on divine Philosophy، Boston، ۱۹۱۸.</ref> او نیز مانند بهاء، مبلغ دین و زبان جهانی ـ زبان اسپرانتو ـ برای «تسریع دایرۀ حسن تفاهم بین شرق و غرب»، و وحدت ادیان، وحدت عالم انسانی، و «صلح اکبر» بود. <ref>اسلمنت، ج ا، بهاءالله و عصر جدید، ج۱، ص۱۳۴-۱۳۵، ترجمۀ فارسی، حیفا، ۱۹۳۲م.</ref><ref>اسلمنت، ج ا، بهاءالله و عصر جدید، ج۱، ص۱۸۲، ترجمۀ فارسی، حیفا، ۱۹۳۲م.</ref><ref>اسلمنت، ج ا، بهاءالله و عصر جدید، ج۱، ص۱۹۰-۱۹۱، ترجمۀ فارسی، حیفا، ۱۹۳۲م.</ref><ref>عباس عبدالبهاء، خطب عبدالبهاء فی اوروبا و | عبدالبهاء نیز، به رغم تصریح بهاء در کتاب اقدس، مدعی بود که به وی وحی میشود. بهائیان پیرو او هم وی را نبی و مظهر الاهی میدانستند. <ref>براون ادوارد، مقدمه بر نقطة الکاف (نک: هم، کاشانی).</ref><ref>ERE، ج۲، ص۳۰۴.</ref> کوششهای عبدالبهاء برای تبلیغ و توسعۀ بهائیت، با اتکاء بر علم و اطلاعش بر تاریخ اقوام و اتخاذ سیاستهای خاص، این گروه را که تا پیش از او اهمیت و موقعیتی نداشتند، تا حدی شهرت بخشید. <ref>محمد مهدی زعیمالدوله تبریزی، مفتاح بابالابواب، ج۱، ص۲۲۹، ترجمۀ حسن فرید گلپایگانی، تبریز، ۱۳۳۵ش.</ref><ref>محمد مهدی زعیمالدوله تبریزی، مفتاح بابالابواب، ج۱، ص۲۹۹، ترجمۀ حسن فرید گلپایگانی، تبریز، ۱۳۳۵ش.</ref> سفرهای او به اروپا و آمریکا، و تشکیل یا سازماندهی مجامع بهائی در این کشورها <ref>محمود زرقانی، بدایعالآثار، ج۱، ص۴۶، بمبئی، ۱۳۳۲ق/۱۹۱۴م.</ref> و تأسیس محافل و نهادهای بهائی در ایران، مصر و عراق و سرزمینهای آسیای میانه و هند، <ref>شوقی ربانی، قرن بدیع، ج۳، ص۲۶۹-۲۹۱، ترجمۀ نصرالله مودت.</ref> برای تحقق همان اهداف بود. به علاوه کوششهایی هم برای دستهبندی و عرضۀ نشریات فرقه بهطور نظام یافته نشان داد. <ref>Chamberlain، S، ج۱، ص۲۵، Abdul Baha on divine Philosophy، Boston، ۱۹۱۸.</ref> او نیز مانند بهاء، مبلغ دین و زبان جهانی ـ زبان اسپرانتو ـ برای «تسریع دایرۀ حسن تفاهم بین شرق و غرب»، و وحدت ادیان، وحدت عالم انسانی، و «صلح اکبر» بود. <ref>اسلمنت، ج ا، بهاءالله و عصر جدید، ج۱، ص۱۳۴-۱۳۵، ترجمۀ فارسی، حیفا، ۱۹۳۲م.</ref><ref>اسلمنت، ج ا، بهاءالله و عصر جدید، ج۱، ص۱۸۲، ترجمۀ فارسی، حیفا، ۱۹۳۲م.</ref><ref>اسلمنت، ج ا، بهاءالله و عصر جدید، ج۱، ص۱۹۰-۱۹۱، ترجمۀ فارسی، حیفا، ۱۹۳۲م.</ref><ref>عباس عبدالبهاء، خطب عبدالبهاء فی اوروبا و آمریکا، ج۱، ص۲۰۴، بیروت، ۱۹۷۲م.</ref><ref>عباس عبدالبهاء، خطب عبدالبهاء فی اوروبا و آمریکا، ج۱، ص۲۸۱، بیروت، ۱۹۷۲م.</ref><ref>عباس عبدالبهاء، خطب عبدالبهاء فی اوروبا و آمریکا، ج۱، ص۳۸۰، بیروت، ۱۹۷۲م.</ref><ref>عباس عبدالبهاء، خطب عبدالبهاء فی اوروبا و آمریکا، ج۱، ص۴۵۵، بیروت، ۱۹۷۲م.</ref> | ||
وی در نامهای که در فوریۀ۱۹۱۳ خطاب به انجمن الاهیون فرانسه نوشت، ضمن انتقاد از اینکه ظهور پیامبر جدید ـ بهاء ـ را درنیافتهاند، به تبلیغ خود پرداخت. در ژوئیۀ همان سال نیز خطاب به کنگرۀ ششم لیبرالهای مسیحی و دیگر ادیان خواستار ایجاد دینی جهانی و قرار دادن «تمدن مادی» در خدمت «تمدن الاهی» شد. <ref>Chamberlain، S، ج۱، ص۱۴۷-۱۷۲، Abdul Baha on divine Philosophy، Boston، ۱۹۱۸.</ref> در دورۀ ریاست عبدالبهاء، عمۀ او موسوم به عزیه نوری کتاب تنبیهالنائمین را در پاسخ به نامۀ عبدالبهاء نوشت و انتقاداتی سخت بر اعمال و افکار او و پدرش بهاء وارد کرد <ref>عالم بهائی۱۵ (نک: ما).</ref><ref>عزیه نوری، تنبیهالنائمین، ج۱، ص۳-۵.</ref><ref>عزیه نوری، تنبیهالنائمین، ج۱، ص۹.</ref> | وی در نامهای که در فوریۀ۱۹۱۳ خطاب به انجمن الاهیون فرانسه نوشت، ضمن انتقاد از اینکه ظهور پیامبر جدید ـ بهاء ـ را درنیافتهاند، به تبلیغ خود پرداخت. در ژوئیۀ همان سال نیز خطاب به کنگرۀ ششم لیبرالهای مسیحی و دیگر ادیان خواستار ایجاد دینی جهانی و قرار دادن «تمدن مادی» در خدمت «تمدن الاهی» شد. <ref>Chamberlain، S، ج۱، ص۱۴۷-۱۷۲، Abdul Baha on divine Philosophy، Boston، ۱۹۱۸.</ref> در دورۀ ریاست عبدالبهاء، عمۀ او موسوم به عزیه نوری کتاب تنبیهالنائمین را در پاسخ به نامۀ عبدالبهاء نوشت و انتقاداتی سخت بر اعمال و افکار او و پدرش بهاء وارد کرد <ref>عالم بهائی۱۵ (نک: ما).</ref><ref>عزیه نوری، تنبیهالنائمین، ج۱، ص۳-۵.</ref><ref>عزیه نوری، تنبیهالنائمین، ج۱، ص۹.</ref> | ||
خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
عبدالبهاء نیز الواح، کتابها و رسالههایی پدید آورد. نخستین اثر مهم او که در حیات بهاء و برای اثبات دعویهای او و کوفتن با بیان و ازلیان، در ۱۳۰۳ق نوشت، کتاب مقالۀ شخصی سیاح است <ref>براون ادوارد، مقدمه بر نقطة الکاف (نک: هم، کاشانی).</ref> که بعداً به انگلیسی ترجمه شد۷ و در ۱۸۹۱م در کمبریج منتشر گردید (برای مشخصات و متن انگلیسی کتاب، نک<ref>wwwbahai،librarycom، The Bahá’ī World، wwwbahai-library-com، org/Persian/.</ref>) کتاب تذکرةالوفاء فی ترجمة حیاة قدماء الاحباء (حیفا، ۱۳۴۳ق) مشتمل است برشرح زندگی و مرگ بهائیانی که در ایام خود او درگذشتند، مانند نبیل قائنی، <ref>عباس عبدالبهاء، تذکرةالوفاء فی ترجمة حیاة قدماء الاحیاء، ج۱، ص۵، حیفا، ۱۳۴۳ق.</ref> نبیل زرندی، <ref>عباس عبدالبهاء، تذکرةالوفاء فی ترجمة حیاة قدماء الاحیاء، ج۱، ص۵۷، حیفا، ۱۳۴۳ق.</ref> میرزا موسی برادر بهاء. <ref>عباس عبدالبهاء، تذکرةالوفاء فی ترجمة حیاة قدماء الاحیاء، ج۱، ص۱۳۵، حیفا، ۱۳۴۳ق.</ref> این کتاب نیز به انگلیسی ترجمه و چاپ شده است؛ مجموعهای از الواح او هم در بمبئی (۱۸۸۲م)، و سپس ترجمۀ انگلیسی آن با عنوان «سرتمدن الهی» در آمریکا به چاپ رسید. این کتاب مشتمل است بر برخی پیامها و نوشتههای کوتاه او. <ref>عباس عبدالبهاء، مقالۀ شخصی سیاح، ص۵-۸، مقدمه، تهران، ۱۳۴۱ش.</ref> | عبدالبهاء نیز الواح، کتابها و رسالههایی پدید آورد. نخستین اثر مهم او که در حیات بهاء و برای اثبات دعویهای او و کوفتن با بیان و ازلیان، در ۱۳۰۳ق نوشت، کتاب مقالۀ شخصی سیاح است <ref>براون ادوارد، مقدمه بر نقطة الکاف (نک: هم، کاشانی).</ref> که بعداً به انگلیسی ترجمه شد۷ و در ۱۸۹۱م در کمبریج منتشر گردید (برای مشخصات و متن انگلیسی کتاب، نک<ref>wwwbahai،librarycom، The Bahá’ī World، wwwbahai-library-com، org/Persian/.</ref>) کتاب تذکرةالوفاء فی ترجمة حیاة قدماء الاحباء (حیفا، ۱۳۴۳ق) مشتمل است برشرح زندگی و مرگ بهائیانی که در ایام خود او درگذشتند، مانند نبیل قائنی، <ref>عباس عبدالبهاء، تذکرةالوفاء فی ترجمة حیاة قدماء الاحیاء، ج۱، ص۵، حیفا، ۱۳۴۳ق.</ref> نبیل زرندی، <ref>عباس عبدالبهاء، تذکرةالوفاء فی ترجمة حیاة قدماء الاحیاء، ج۱، ص۵۷، حیفا، ۱۳۴۳ق.</ref> میرزا موسی برادر بهاء. <ref>عباس عبدالبهاء، تذکرةالوفاء فی ترجمة حیاة قدماء الاحیاء، ج۱، ص۱۳۵، حیفا، ۱۳۴۳ق.</ref> این کتاب نیز به انگلیسی ترجمه و چاپ شده است؛ مجموعهای از الواح او هم در بمبئی (۱۸۸۲م)، و سپس ترجمۀ انگلیسی آن با عنوان «سرتمدن الهی» در آمریکا به چاپ رسید. این کتاب مشتمل است بر برخی پیامها و نوشتههای کوتاه او. <ref>عباس عبدالبهاء، مقالۀ شخصی سیاح، ص۵-۸، مقدمه، تهران، ۱۳۴۱ش.</ref> | ||
دیگر آثار او که غالباً توسط بهائیان گردآوری و منتشر شده، اینهاست: الواح و وصایا (چ مصر)؛ خطابات حضرت عبدالبهاء فی اروبا (چ مصر، ۱۳۴۰ق/۱۹۲۱م) که مربوط به سفر اول او به اروپاست، <ref>عباس عبدالبهاء، خطب عبدالبهاء فی اوروبا و | دیگر آثار او که غالباً توسط بهائیان گردآوری و منتشر شده، اینهاست: الواح و وصایا (چ مصر)؛ خطابات حضرت عبدالبهاء فی اروبا (چ مصر، ۱۳۴۰ق/۱۹۲۱م) که مربوط به سفر اول او به اروپاست، <ref>عباس عبدالبهاء، خطب عبدالبهاء فی اوروبا و آمریکا، مقدمۀ «ز»، بیروت، ۱۹۷۲م.</ref> الواح و بعضی خطابات سفرهای او به مصر و اروپا و آمریکا (چ تهران، ۱۹۴۲م). این هر دو مجموعه در ۱۹۷۲م یکجا و با عنوان خطب عبدالبهاء فی اوروبا و آمریکا، به عربی در بیروت به چاپ رسید؛ مکاتیب عبدالبهاء (چ مصر، ۱۳۲۸ق بب)؛ <ref>عباس عبدالبهاء، النور الابهی فی مفاوضات عبدالبهاء (نک: هم، آیین جهانی بهائی).</ref> (چ لیدن، ۱۹۰۸م). او درهمین رساله غربیان را که بر اساس روایات مجعول دربارۀ اسلام داوری میکنند، مورد انتقاد قرار داده است، <ref>عباس عبدالبهاء، النور الابهی فی مفاوضات عبدالبهاء (نک: هم، ج۱، ص۱۴-۱۵، آیین جهانی بهائی).</ref> رسالۀ مدنیه که آن را در ۱۲۹۲ق نوشت و مضمون اصلی آن نگاهی به اوضاع ایران و اشاره به افتخارات سابق این سرزمین و لزوم بیداری و همگامی با تمدن جدید است. <ref>عباس عبدالبهاء، رسالۀ مدنیه (نک: هم، ج۱، ص۸-۱۱، آیین جهانی بهائی).</ref> از یک اشارۀ او بر میآید که این رساله را بدون ذکر نام خود، خطاب به پادشاه ایران نوشته است. <ref>عباس عبدالبهاء، رسالۀ مدنیه (نک: هم، ج۱، ص۸، آیین جهانی بهائی).</ref> او همچنین برخی آیات قرآن مجید را تفسیر کرد. <ref>عباس عبدالبهاء، مکاتیب (نک: هم، ج۱، ص۱۲، آیین جهانی بهائی).</ref><ref>عباس عبدالبهاء، مکاتیب (نک: هم، ج۱، ص۳۲، آیین جهانی بهائی).</ref> و تفسیری به عربی بر بعضی از آیات سورۀ یوسف نوشت، و حدیث «کنت کنزاً مخفیاً...» را تفسیری عرفانی کرد. <ref>اسدالله فاضل مازندرانی، رهبران و رهروان، ج۲، ص۵۴۰.</ref> | ||
=شوقی= | =شوقی= | ||
خط ۱۰۰: | خط ۱۰۰: | ||
=انشعابات بهائیت= | =انشعابات بهائیت= | ||
چون شوقی فرزندی نداشت، پس از مرگ او (آبان۱۳۳۶/نوامبر۱۹۵۷، نک: آیین جهانی بهائی، «شوقی افندی») انشعابی دیگر در بهائیت پدید آمد. گروهی که اکثریت مجمع «ایادی امرالله» را تشکیل میدادند، به تجدید مخالفت با بیتالعدل برخاستند. اینان به ویژه ریاست چارلز میسنریمی آمریکایی را برآن ـ که در حقیقت رهبری بهائیت بود ـ نپذیرفتند و ولایت را مسدور دانستند و به ریاست روحیه مکسول گردن نهادند. | چون شوقی فرزندی نداشت، پس از مرگ او (آبان۱۳۳۶/نوامبر۱۹۵۷، نک: آیین جهانی بهائی، «شوقی افندی») انشعابی دیگر در بهائیت پدید آمد. گروهی که اکثریت مجمع «ایادی امرالله» را تشکیل میدادند، به تجدید مخالفت با بیتالعدل برخاستند. اینان به ویژه ریاست چارلز میسنریمی آمریکایی را برآن ـ که در حقیقت رهبری بهائیت بود ـ نپذیرفتند و ولایت را مسدور دانستند و به ریاست روحیه مکسول گردن نهادند. اگرچه چارلز میسن ریمی به مقاومت برخاست، ولی به سبب طرفداری «ایادیان» از روحیه مکسول، اکثریت بهائیان به او پیوستند. <ref>اسماعیل رائین، انشعاب در بهائیت پس از مرگ شوقی ربانی، ج۱، ص۱۵۱-۱۵۹، تهران، ۱۹۷۸م.</ref><ref>اسماعیل رائین، انشعاب در بهائیت پس از مرگ شوقی ربانی، ج۱، ص۱۷۵-۱۸۱، تهران، ۱۹۷۸م.</ref> ۵/۵ سال پس از مرگ شوقی، «بیتالعدل اعظم» مرکب از اعضای ۵۶ محفل ملی انتخاب شد (۱۹۶۳م) و امور بهائیت را دردست گرفت. بیتالعدلهای ثانوی، «محافل روحانی ملی» نام دارند. <ref>عالم بهائی۱۵ (نک: ما).</ref> | ||
شوقی به سبب برخورداری از تحصیلات عالیه و ارتباطات وسیع، به ویژه سازگاری با اسرائیل و دول اروپایی و آمریکایی طرفدار آن، (علاوه بر آموزههای صریح خود او، نک: <ref>بشیر احمد، بهائیت، اسرائیل کی خفیه سیاسی تنظیم، ج۱، ص۹۷، راولپندی، ۱۲۷۵ق.</ref><ref>بشیر احمد، بهائیت، اسرائیل کی خفیه سیاسی تنظیم، ج۱، ص۱۷۹، راولپندی، ۱۲۷۵ق.</ref><ref>بشیر احمد، بهائیت، اسرائیل کی خفیه سیاسی تنظیم، ج۱، ص۱۸۳، راولپندی، ۱۲۷۵ق.</ref><ref>بشیر احمد، بهائیت، اسرائیل کی خفیه سیاسی تنظیم، ج۱، ص۱۹۵، راولپندی، ۱۲۷۵ق.</ref> نیز دربارۀ تعالیم عبدالبهاء در اینباره، نک: <ref>عباس عبدالبهاء، توقیعات مبارکه، ج۱، ص۳۰۵-۳۰۷، به کوشش عبدالعلی علایی، ۱۳۵۲ش/ ۱۹۷۳م.</ref> توانایی بیشتری از اسلاف خود در تشکیل مجامع و سازماندهی محافل بهائی و برپایی «مشرقالاذکار» ها (معابد بهائی) در کشورهای جهان نشان داد. <ref>عالم بهائی۱۵ (نک: ما).</ref> مثلاً دربارۀ بهائیان آمریکا، نک: <ref>id، Citadel of Faith، Illinois، ۱۹۶۵، ص۱۱۰-۱۲۲.</ref> نیز دربارۀ انتخابات بهائیان آمریکا، نک: <ref>id، Bahá’ī Adminstration، ص۳۷-۴۱.</ref> دربارۀ بهائیان آمریکای جنوبی، نک: <ref>Shoghi Effendi، The Advent of Divine Justice، Illinois، ۱۹۵۶، ص۴۸-۵۲.</ref>) | شوقی به سبب برخورداری از تحصیلات عالیه و ارتباطات وسیع، به ویژه سازگاری با اسرائیل و دول اروپایی و آمریکایی طرفدار آن، (علاوه بر آموزههای صریح خود او، نک: <ref>بشیر احمد، بهائیت، اسرائیل کی خفیه سیاسی تنظیم، ج۱، ص۹۷، راولپندی، ۱۲۷۵ق.</ref><ref>بشیر احمد، بهائیت، اسرائیل کی خفیه سیاسی تنظیم، ج۱، ص۱۷۹، راولپندی، ۱۲۷۵ق.</ref><ref>بشیر احمد، بهائیت، اسرائیل کی خفیه سیاسی تنظیم، ج۱، ص۱۸۳، راولپندی، ۱۲۷۵ق.</ref><ref>بشیر احمد، بهائیت، اسرائیل کی خفیه سیاسی تنظیم، ج۱، ص۱۹۵، راولپندی، ۱۲۷۵ق.</ref> نیز دربارۀ تعالیم عبدالبهاء در اینباره، نک: <ref>عباس عبدالبهاء، توقیعات مبارکه، ج۱، ص۳۰۵-۳۰۷، به کوشش عبدالعلی علایی، ۱۳۵۲ش/ ۱۹۷۳م.</ref> توانایی بیشتری از اسلاف خود در تشکیل مجامع و سازماندهی محافل بهائی و برپایی «مشرقالاذکار» ها (معابد بهائی) در کشورهای جهان نشان داد. <ref>عالم بهائی۱۵ (نک: ما).</ref> مثلاً دربارۀ بهائیان آمریکا، نک: <ref>id، Citadel of Faith، Illinois، ۱۹۶۵، ص۱۱۰-۱۲۲.</ref> نیز دربارۀ انتخابات بهائیان آمریکا، نک: <ref>id، Bahá’ī Adminstration، ص۳۷-۴۱.</ref> دربارۀ بهائیان آمریکای جنوبی، نک: <ref>Shoghi Effendi، The Advent of Divine Justice، Illinois، ۱۹۵۶، ص۴۸-۵۲.</ref>) | ||
خط ۱۰۸: | خط ۱۰۸: | ||
اعتقاد به بهائیت، کفر و معتقد به آن کافر و همه احکام کفر بر او جاری است.<ref>امام خمینی و سایر مراجع، توضیح المسائل مراجع، ج۱، ص۱۵۰. </ref> <ref>موسوی گلپایگانی، سید محمدرضا، مجمع المسائل، ج۳، ص۲۱۵. </ref> | اعتقاد به بهائیت، کفر و معتقد به آن کافر و همه احکام کفر بر او جاری است.<ref>امام خمینی و سایر مراجع، توضیح المسائل مراجع، ج۱، ص۱۵۰. </ref> <ref>موسوی گلپایگانی، سید محمدرضا، مجمع المسائل، ج۳، ص۲۱۵. </ref> | ||
= | == منابع == | ||
[http://lib.eshia.ir/23017/2/150/%D9%81%D8%B1%D9%82%D9%87 فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهمالسلام)، ج۲، ص۱۵۰.] | [http://lib.eshia.ir/23017/2/150/%D9%81%D8%B1%D9%82%D9%87 فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهمالسلام)، ج۲، ص۱۵۰.] | ||
خط ۱۷۶: | خط ۱۷۶: | ||
(۳۱) عباس عبدالبهاء، توقیعات مبارکه، به کوشش عبدالعلی علایی، ۱۳۵۲ش/ ۱۹۷۳م. | (۳۱) عباس عبدالبهاء، توقیعات مبارکه، به کوشش عبدالعلی علایی، ۱۳۵۲ش/ ۱۹۷۳م. | ||
(۳۲) عباس عبدالبهاء، خطب عبدالبهاء فی اوروبا و | (۳۲) عباس عبدالبهاء، خطب عبدالبهاء فی اوروبا و آمریکا، بیروت، ۱۹۷۲م. | ||
(۳۳) عباس عبدالبهاء، رسالۀ مدنیه (نک: هم، آیین جهانی بهائی). | (۳۳) عباس عبدالبهاء، رسالۀ مدنیه (نک: هم، آیین جهانی بهائی). | ||
خط ۲۶۸: | خط ۲۶۸: | ||
{{پانویس|3}} | {{پانویس|3}} | ||
[[رده: | [[رده:جریانهای مقابل اسلام]] |