۸۷٬۹۳۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ستون ها' به 'ستون‌ها') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
مکان این مسجد در چهار هزار سال پیش نیایشگاه آتش پرستان بوده و خدای آنان یعنی آذر مورد پرستش قرار می‌‌گرفته است. | مکان این مسجد در چهار هزار سال پیش نیایشگاه آتش پرستان بوده و خدای آنان یعنی آذر مورد پرستش قرار می‌‌گرفته است. | ||
پس از | پس از یونانی‌ها، رومیان با حضور و سلطه بر این سرزمین، این معبد را توسعه داده و آن را به محل عبادت خدای خویش ژوپیتر تغییر دادند. باگسترش [[مسیحیت]] در جهان و بویژه در شام، بخش کوچکی از نیایشگاه ژوپیتر به کنیسه تبدیل گشت که به نام قدیس یوحنا یا ماری یوحنا خوانده می‌‌شد. | ||
سرانجام در سال هفده هجری با فتح [[دمشق]] به وسیله مسلمانان، این آتشکده و بتکده به مسجد و محل عبادت خدای یگانه تبدیل گشت که البته نیمی از آن بر اساس مصالحی که صورت پذیرفته بود همچنان بصورت کلیسا باقی ماند. | سرانجام در سال هفده هجری با فتح [[دمشق]] به وسیله مسلمانان، این آتشکده و بتکده به مسجد و محل عبادت خدای یگانه تبدیل گشت که البته نیمی از آن بر اساس مصالحی که صورت پذیرفته بود همچنان بصورت کلیسا باقی ماند. | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
ارتفاع داخلى این گنبد بیش از سى متر بوده و تماماً از سنگ و با گچ سفید تزئین و بازسازى شده است. بر روى چهل ستون مذکور، چهل ستون کوچک دیگر قرار دارد. این ستون‌ها به صورت هلالى شکل هستند که سقف مسجد را - که شاید بتوان گفت: بلندترین سقف موجود در میان مساجد جهان است - را نگه داشته‌اند. | ارتفاع داخلى این گنبد بیش از سى متر بوده و تماماً از سنگ و با گچ سفید تزئین و بازسازى شده است. بر روى چهل ستون مذکور، چهل ستون کوچک دیگر قرار دارد. این ستون‌ها به صورت هلالى شکل هستند که سقف مسجد را - که شاید بتوان گفت: بلندترین سقف موجود در میان مساجد جهان است - را نگه داشته‌اند. | ||
=== | === محراب‌هاى چهارگانه === | ||
در شبستان مسجد اموى چهار محراب قرار دارد که هر یک مخصوص یکى از فرق چهارگانه [[اهل سنت]] است. یکى از آنها در وسط و دو محراب دیگر در سمت راست آن و محرابى نیز در سمت چپ آن قرار دارد. | در شبستان مسجد اموى چهار محراب قرار دارد که هر یک مخصوص یکى از فرق چهارگانه [[اهل سنت]] است. یکى از آنها در وسط و دو محراب دیگر در سمت راست آن و محرابى نیز در سمت چپ آن قرار دارد. | ||
محراب وسط که اصلى و بزرگتر از بقیه است مخصوص [[مالکی]]ها است. | محراب وسط که اصلى و بزرگتر از بقیه است مخصوص [[مالکی]]ها است. محراب‌هاى سمت راست از [[حنفی|حنفى‌ها]] و [[حنبلی|حنبلى‌ها]] و محراب سمت چپ نیز از آن [[شافعی|شافعى‌ها]] است. | ||
در عصر ممالیک در هر چهار محراب نماز مى‌گذاشته‌اند.<ref>اکرم العلبى، دمشق بین عصر ممالیک و عثمانى، ص ۱۶۶.</ref> | در عصر ممالیک در هر چهار محراب نماز مى‌گذاشته‌اند.<ref>اکرم العلبى، دمشق بین عصر ممالیک و عثمانى، ص ۱۶۶.</ref> | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
'''مقام رأس الحسین علیه‌السلام ''' | '''مقام رأس الحسین علیه‌السلام ''' | ||
هنگامى که کاروان اسرا و سرهاى بریده شهداء به سمت دمشق در حرکت بود، سر مبارک | هنگامى که کاروان اسرا و سرهاى بریده شهداء به سمت دمشق در حرکت بود، سر مبارک امام حسین علیه‌السلام در پایان همه سرها و مقابل زنان و اهل بیت حرکت داده مى‌شد. | ||
آنگاه به فرمان [[یزید]] سر مبارک را از مجلس بیرون برده و به همراه سایر سرهاى شهداء سه روز بر باب القصر آویزان کردند.<ref>خوارزمى، مقتل‌الحسین، ج۲، ص۷۵؛ ابن کثیر، همان کتاب، ج۸، ص۲۰۴.</ref> پس از آن مدت، سر مبارک امام حسین علیه‌السلام را پائین آورده و در گوشه شمال شرقى مسجد در اطاقکى قرار دادند. این سر چند روز در این مکان قرار داشت. بعدها در آنجا بقعه‌اى به یادبود این حادثه غم انگیز ساختند که به [[مقام رأس الحسین]] مشهور شد.<ref>ابن بطوطه، الرحله ص ۶۵.</ref> | آنگاه به فرمان [[یزید]] سر مبارک را از مجلس بیرون برده و به همراه سایر سرهاى شهداء سه روز بر باب القصر آویزان کردند.<ref>خوارزمى، مقتل‌الحسین، ج۲، ص۷۵؛ ابن کثیر، همان کتاب، ج۸، ص۲۰۴.</ref> پس از آن مدت، سر مبارک امام حسین علیه‌السلام را پائین آورده و در گوشه شمال شرقى مسجد در اطاقکى قرار دادند. این سر چند روز در این مکان قرار داشت. بعدها در آنجا بقعه‌اى به یادبود این حادثه غم انگیز ساختند که به [[مقام رأس الحسین]] مشهور شد.<ref>ابن بطوطه، الرحله ص ۶۵.</ref> | ||