فلسطین: تفاوت میان نسخه‌ها

امروزه در فلسطین سازمانی به نام حکومت خود گردان فلسطین اداره امور را بر عهده دارد. پیشینه حکومت خود‌گردان فلسطین به سال 1939 باز می‌گردد. در آن زمان توافقی به نام اعلامیه اصولی اسراییلی میان محمود عباس به نمایندگی از طرف یاسر عرفات رهبر سازمان آزدی‌بخش فلسطین و حزب الفتح با شیمون پرز نخست‌وزیر اسراییل به نمایندگی از طرف اسحاق رابین رییس‌جمهور اسراییل امضا و ادامه با بندهای زیادی تکمیل شد. نتیجه این توافق آن شد که اسراییل در طول پنج سال از مناطقی چون غزه و اریحا عقب‌نشینی کند و حاکمیت این مناطق را به تشکیلات خود گردان بسپارد. با این حال در اواخر سال 1995 میلادی اسرائیل بار دیگر به مناطق تحت کنترل خود بازگشت و تنها 27 درصد از سرزمین مورد توافق را به تشکیلات واگذار نمود که این وضع رفته رفته به تغییر اوضاع انجامید و در این زمان یاسر عرفات توانست در شواری فلسطینی حق وتو را به دست آورد و در پی اعتراضات در شورای فلسطینی در سال 2003، عرفات از حق وتو برای ایجاد پست نخست‌وزیری استفاده کرد و این منصب به محمود عباس از اعضای حزب فتح رسید. این منصب به دلیل نبود پشتوانه‌های محکم در زمانی کوتاه از دست محمود عباس خارج و وی مجبور به استعفا شد. با فوت یاسر عرفات در سال 2004 میلادی، انتخابات جدیدی در سال 2005 میلادی برگزار شد، این بار 62 درصد از مردم فلسطین به محمود عباس رای دادند و علاوه در ژانویه 2005 انتخابات مربوط به شورای قانون‌گذاری فلسطین نیز برگزار شد، در این انتخابات تشکیلات حماس با به دست آوردن 44.45 درصد به اکثریت آراء رسید و اسماعیل هنیه به عنوان نخست‌وزیر تشکیلات فلسطین انتخاب شد. تشکیلات حماس به دلیل حساسیت‌هایی که داشت و آن را گروه تروریستی می‌خواندند، از طرف آمریکا و اسراییل و نیز بسیاری از کشورهای اروپایی تحریم شد. همین موضوع موجب شد تا در دسامبر 2006 اسماعیل هنیه اعلام کند که دولتش هرگز اسراییل را به رسمیت نمی شناسد. در روز 14 ژوئن 2007 جنبش فتح و حماس با هم درگیر شدند و در این زمان محمود عباس با اعلام انحلال دولت هنیه، شخصی به نام سلام فیاض را به جای او نشاند و برخی از کشورهای عربی چون عربستان، اردن و مصر، دولت فیاض را که در اریحا مستقر شده بود تنها دولت قانونی فلسطین دانستند و حتی مصر سفارت خود را از غزه به اریحا منتقل کرد.