منجمیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''منجمیّه''' از شاخه‌های فرقه معروف به | '''منجمیّه''' از شاخه‌های فرقه معروف به هفتاد و سه ملت هستند. | ||
== عقاید == | == عقاید == | ||
منجمیه معتقدند که هفت ستاره و سیّاره پدران و عناصر چهارگانه خاک، باد، آب و آتش مادران هستی‌اند و فرزندان ایشان، موالید ثلاثه معادن، نباتات و حیوان می‌باشند. می‌گویند که افلاک و ستارگان، مصدر حوادثی چون باد و باران، سرما و گرما، فراخی و تنگی، فتنه و آشوب، امن و امان، سلامتی و بیماری، [[مرگ]] و زندگی است. | '''منجمیه''' معتقدند که هفت ستاره و سیّاره پدران و عناصر چهارگانه خاک، باد، آب و آتش مادران هستی‌اند و فرزندان ایشان، موالید ثلاثه معادن، نباتات و حیوان می‌باشند. می‌گویند که افلاک و ستارگان، مصدر حوادثی چون باد و باران، سرما و گرما، فراخی و تنگی، فتنه و آشوب، امن و امان، سلامتی و بیماری، [[مرگ]] و زندگی است. | ||
کواکب | کواکب به‌عنوان نقاش صورت‌ها و خراب کننده این هیئت و تمثال اجتماع و افتراق است. یعنی تثلیث، تربیع، تسدیس و اوج و حضیض، ریشه در حرکات کواکب دارد. بروج را بعضی خاکی، بعضی بادی، بعضی آبی، بعضی آتشی، و نیز بعضی مرد و زن می‌دانند. همچنین معتقدند که افلاک و نجوم منشأ [[طلسم]] است. صورت‌ها را میبندد و می‌شکند. منجمیه بر این باورند که فلک در حقیقت لعبت بازی است و مردم بازیچه افلاک‌اند<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 427 با ویرایش و اصلاح و ویرایش جملات.</ref>،<ref>هفتاد و سه ملت يا اعتقادات مذاهب؛ كتابى بی‌نام مربوط به قرن ششم با تصحيح محمد جواد مشكور؛ تهران، سال 1341 هجری شمسی، ص 43- 44.</ref>. | ||
</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۵
منجمیّه از شاخه‌های فرقه معروف به هفتاد و سه ملت هستند.
عقاید
منجمیه معتقدند که هفت ستاره و سیّاره پدران و عناصر چهارگانه خاک، باد، آب و آتش مادران هستی‌اند و فرزندان ایشان، موالید ثلاثه معادن، نباتات و حیوان می‌باشند. می‌گویند که افلاک و ستارگان، مصدر حوادثی چون باد و باران، سرما و گرما، فراخی و تنگی، فتنه و آشوب، امن و امان، سلامتی و بیماری، مرگ و زندگی است. کواکب به‌عنوان نقاش صورت‌ها و خراب کننده این هیئت و تمثال اجتماع و افتراق است. یعنی تثلیث، تربیع، تسدیس و اوج و حضیض، ریشه در حرکات کواکب دارد. بروج را بعضی خاکی، بعضی بادی، بعضی آبی، بعضی آتشی، و نیز بعضی مرد و زن می‌دانند. همچنین معتقدند که افلاک و نجوم منشأ طلسم است. صورت‌ها را میبندد و می‌شکند. منجمیه بر این باورند که فلک در حقیقت لعبت بازی است و مردم بازیچه افلاک‌اند[۱]،[۲].