توحید

مسئله توحید از بنیادی ترین ارکان اصول دین و به معنای یگانگی خدا می باشد.اعتقاد به توحید نگاه عبد را نسبت به معبود تغییر می دهد و او را تسلیم موجودی می کند که هستی در سیطره فرمان اوست توحید از هر منظری قله عرفان است.این مسئله حتی در دیگر ادیان توحیدی نیز به عنوان اصلی بنیادی شناخته شده است به طوری که به انسان های توحید گرا، موحد می گویند. توحید در بستر معنا شناسی مفهومی گسترده دارد و آن را می بایست در روی کرد های عرفانی، کلامی و فلسفی تفسیر کرد.هر چند توحید از منظر فلسفه و کلام به توحید ذاتی، صفاتی، افعالی و توحید در عبادت تقسیم می شود.

بحثی در معنا شناسی توحید

توحید از نظر معنا شناسی دارای سه جهت عرفانی، فلسفی و کلامی است. توحید عرفانی مبتنی بر شهود و وصول به وحدانیت خداوند است. توحید فلسفی مبتنی بر باور عقلی به وحدانیت خداوند است و توحید کلامی مبتنی بر پذیرش احدیت خداوند است.

معنای لغوی توحید

واژه «توحید» مصدر باب «تفعیل» و به معنای «یگانه دانستن» است. ریشه این کلمه از «وحد» و به معنای انفراد است و از این رو «واحد» به چیزی اطلاق می شود که جزء ندارد. و باز تعریف کرده اند که توحيد در لغت، یه معناس حكم به يكى بودن چيزى و علم به يكتايى چیزی است.

معنای اصطلاحی توحید

توحید در اصطلاح کلامی، اقرار به يگانگی خداوند و شريك نداشتن در صفات او است.

اقسام توحید

توحید ذاتی

توحید ذاتی به معنای نفی شریک، شبیه و جزء از ذات خداوند است. توحید ذاتی به معنای یگانه بودن ذات خداوند است که مثل و مانندی نداردو و هر چه غیر از اوست مخلوق اوست. آیات كریمه « لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ». و «وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ» در توصیف توحید ذاتی است.

توحید صفاتی

توحید صفاتى‌ یعنى صفات خداوند مثل علم، قدرت، حیات، اراده، عین ذات خدا هستند و به ذات او بر می گردند. امام علی علیه السلام در این باره فرمود: «كل عزیز غیره ذلیل و كل قوى غیره ضعیف، و كل مالك غیره مملوك و كل عالم غیره متعلم و كل قادر غیره یقدر و یعجز یعنی هر چی غیر اوست، ذلیل است و هر قدرت مندی غیر او ناتوان است و هر مالكى جز او مملوك است و هر عالمى جز او نوآموز است و هر توانایى جز او گاه توانا و گاه ناتوان است» در این روایت تاکید شده است که اوصاف خداى متعال عین ذات او هستند و هیچ موجودی در آن شریک نخواهد شد.

توحید افعالی

توحید افعالی یعنی این که خدای متعال خالق همه فعل و انفعالات نظام هستی از جمله افعال انسان است و همان طور که همه موجودات مخلوق خدا هستند افعال شان نیز مخلوق خدای متعال است. و اصولا هیچ فاعل و موثری غیر از خدا شناخته نمی شود.ملاصدرا جمله ای دارد که:لا مؤثر فی الوجود إلا الله یعنی در هستی هیچ موثری( خالقی) جز خدا شناخته نمی شود. البته این نوع توحید معرکه آرای مذاهب اسلامی است و نظریات معروفی در این باره مطرح شده است از جمله نظریه امر بین الامرین نظریه کسب و نظریه خلق افعال عباد که اولی مربوط به مذهب امامیه است. دومی مربوط به مذاهب اشاعره و ماتریدیه است و سومی مربوط به مذهب اهل حدیث می باشد.

توحید در عبادت

توحید در عبادت به این معنا است که جز خدا هیچ موجود دیگری را نمی توان یافت که شایسته پرستش باشد.از مولای متقیان امام علی علیه السلام در تفسیر بخش هایی از اذان نقل شده است که فرمود: «اما قوله «اشهد ان لا اله الاالله » كانه یقول: اعلم انه لامعبود الا الله (عزوجل) و ان كل معبود باطل سوى الله» یعنی قول کسی که می گوید من شهادت می دهم که خدایی جز او را نمی شناسم به این معنا است که معبودی جز خدا وجود ندارد و هر معبودی به جز او باطل( غیر قابل پرستش) است.

جایگاه توحید در اسلام

هر چند واژه توحید در قرآن نیامده، اما آیات فراوانی از آن درباره اثبات توحید و نفی شرک است.و به تصریح قرآن، پیام تمامی پیامبران، اعتقاد به توحید بوده است. این واژه با تعابیر و عبارات مختلف، بارها در قرآن کریم مورد تأکید قرار گرفته است؛ از جمله در سوره توحید که خداوند «احد» یعنی یگانه خوانده شده است.شریعتمداری، نفی خدایان دیگر، یکی بودن خدا، یک خدا برای همگان، خدای همه عالم، نکوهش معتقدان به وجود خدایان، تأکید بر نفی اعتقاد به چند خدا، رد ادعای قائلان به تثلیث و سه‌گانه‌باوری، و همچنین نفی هر گونه مثل و مانند برای خدا، از جمله مفاهیم مرتبط با توحید است که در قرآن کریم آمده است.شهادت بر یکتایی خدا و پرهیز از شرک، اولین اقدامی است که پیامبر اسلام ص در ابتدای دعوت آشکار خود، خطاب به مردم مکه بیان کرده است. نمایندگان پیامبر ص از جمله معاذ بن جبل که برای تبلیغ اسلام به سرزمین‌های مختلف می‌رفتند، همواره مردم را به پذیرش یکتایی خداوند دعوت می‌کردند. برخی از عالمان مسلمان با تکیه بر جایگاه ویژه و مهم آموزه توحید در اسلام، مسلمانان را «اهل التوحید» خوانده‌اند.و آن را نشانه مسلمانی قلمداد کرده‌اند. امام علی(ع)، اعتقاد به توحید و یگانگی خداوند را پایه معرفت خدا دانسته است. ملاصدرا هدف اصلی قرآن کریم را اثبات توحید خدا می داند.

جایگاه توحید در تعالیم اسلام

در مباحث خداشناسی، توحید به معنای یکتاپرستی یكى از اصول اعتقادى اسلام و همه ادیان ابراهیمى است. اهمیت این اصل به این دلیل است که به نظر بسیاری از متکلمین اسلامی دیگر اصول دین اسلام مبتنی بر اصل توحید هستند. به همین دلیل است که حضرت امیرالمومنین علیه السلام در روایتی از حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل می کنند که "التوحید نصف الدین".توحید نیمی از دین است. و یا شخصی نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و پرسید: اساس علم چیست؟ حضرت فرمودند: «معرفة الله حق معرفته»؛ شناخت خدا آن چنان كه شایسته اوست. پرسید: حق معرفت خدا چیست؟ حضرت فرمودند: این كه بدانی او نه مثلی دارد و نه شبیهی و او را معبود واحد خالق و قادر و اول و آخر و ظاهر و باطن بشناسی كه مثل و مانندی ندارد این است حق معرفت خداوند.؟ آدرس ؟

توحید در نگاه مذاهب اسلامی

مسئله توحید و مباحث مربوط به آن، معرکه آرای مذاهب اسلامی، امامیه، معتزله، اشاعره و اهل حدیث است. با این حال تمامی مذاهب یاد شده در باره توحید ذاتی و توحید در عبادت مناقشه ای ندارند. علاوه در میان مکاتب اسلامی توحید ذاتی و توحید در عبادت مورد قبول قطعی همه گرایش های فکری بوده است ولی در مورد توحید صفاتی و توحید افعالی اختلافاتی وجود دارد اشاعره، منكر توحید صفاتى‌ بوده و معتزله منکر توحید افعالی اند. شهید مطهری در این زمینه می گوید: «توحید جزء اصول پنجگانه معتزله نیز بود، همچنانكه جزء اصول‌ اشاعره نیز هست، با این تفاوت كه توحید مورد نظر معتزله كه مشخصه مكتب آنها به شمار می‌رود توحید صفاتی است كه مورد انكار اشاعره است و توحید مورد نظر اشاعره كه مشخص مكتب آنها به شمار می‌رود توحید افعالی‌ است كه مورد انكار معتزله است.مطهری،

توحید در نگاه امامیه

متکلمان امامیه در باره توحید نظر وسیعی دارند در نگاه ایشان توحید علاوه بر این که شامل شدن توحید ذاتی و توحید در عبادت، شامل توحید صفاتی و افعالی نیز می شود. با این حال نگاه امامیه در توحید صفاتی با نگاه معتزله متفاوت است همان گونه که نگاه امامیه با نگاه اشاعره نسبت به توحید افعالی متفاوت است، زیرا معتزله ذات الهی را خالی از هر گونه صفتی می دانند، ولی امامیه صفات الهی را عین ذات الهی می دانند.