۵٬۵۶۷
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'رده:جنبش‌ها' به 'رده:جریان‌ها و جنبش‌ها'
جز (جایگزینی متن - 'همه جانبه' به 'همه‌جانبه') |
جز (جایگزینی متن - 'رده:جنبش‌ها' به 'رده:جریان‌ها و جنبش‌ها') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
<br> | <br> | ||
== عوامل پیدایش جنبش اسلامی چاد == | == عوامل پیدایش جنبش اسلامی چاد == | ||
چاد، از کشورهایی است که بیشتر مردم آن مسلمان هستند که در مناطق شمالی و شرقی این سرزمین زندگی می‌کنند. مسلمان‌ها با وجودی که در اکثریت می‌باشند، ولی در طول تاریخ مورد ستم و | چاد، از کشورهایی است که بیشتر مردم آن مسلمان هستند که در مناطق شمالی و شرقی این سرزمین زندگی می‌کنند. مسلمان‌ها با وجودی که در اکثریت می‌باشند، ولی در طول تاریخ مورد ستم و بی‌عدالتی قرار گرفته‌اند و آنچه باعث زنده نگه داشتن اسلام در این سرزمین گردیده، مبارزات رهایی بخش مردم مسلمان آن در قرن بیستم بوده است. در این جا به برخی از عوامل پیدایش نهضت اسلامی در این کشور آفریقایی اشاره می‌شود: | ||
<br> | <br> | ||
1 ـ تجاوز استعمار به چاد: استعمارگران اروپایی در اوایل قرن بیستم، این کشور را مورد تهاجم گسترده خود قرار دادند و بعد از چیرگی بر چاد، با مسلمانان رفتار کاملاً غیرانسانی داشتند؛ به همین دلیل، مسلمانان برای رهایی از قید و بند اسارت، به مبارزه دست زدند. نهضت آزادی خواهی مردم مسلمان چاد، طی سالیان متمادی و حتی پس از خروج نیروهای اشغالگر فرانسوی، ادامه پیدا کرد؛ زیرا استعمار فرانسه در مدت زمان سلطه خود بر این کشور، مسیحیان و «انیمیست‌ها» (بت پرست‌ها) را بر چاد مسلط کرده بود و تغییر این وضعیت، نیاز به زمان و مبارزه داشت؛ به همین علت جنگ‌های خونین داخلی بین مسلمانان و مسیحیان آغاز گردید و ده‌ها هزار کشته و زخمی بر جای گذاشت. | 1 ـ تجاوز استعمار به چاد: استعمارگران اروپایی در اوایل قرن بیستم، این کشور را مورد تهاجم گسترده خود قرار دادند و بعد از چیرگی بر چاد، با مسلمانان رفتار کاملاً غیرانسانی داشتند؛ به همین دلیل، مسلمانان برای رهایی از قید و بند اسارت، به مبارزه دست زدند. نهضت آزادی خواهی مردم مسلمان چاد، طی سالیان متمادی و حتی پس از خروج نیروهای اشغالگر فرانسوی، ادامه پیدا کرد؛ زیرا استعمار فرانسه در مدت زمان سلطه خود بر این کشور، مسیحیان و «انیمیست‌ها» (بت پرست‌ها) را بر چاد مسلط کرده بود و تغییر این وضعیت، نیاز به زمان و مبارزه داشت؛ به همین علت جنگ‌های خونین داخلی بین مسلمانان و مسیحیان آغاز گردید و ده‌ها هزار کشته و زخمی بر جای گذاشت. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
نکته قابل توجه این است که چاد در زمان «تامبل بای» به مرکز مبارزات عقیدتی مسیحیت و صهیونیست‌ها با اسلام درآمده بود و فعالیت آزادانه و گسترده صهیونیست‌ها در این کشور باعث شد تا مسلمانان برای از میان برداشتن سلطه فرهنگی و مذهبی آنان، دست به مبارزات مسلحانه بزنند. مجله «اخبار العالم الاسلامی» در شماره 122 در‌این‌باره می‌نویسد: «ما از برادران خود در جهان می‌خواهیم که مشکل و مسأله ما را درک کنند و بدانند که ما، بر ضد صلیبی‌ها و تسلط صهیونیسم می‌جنگیم. ما در یکی از جبهه‌های مهمی نبرد می‌کنیم که در آن ملل عرب و مسلمان بر ضد صهیونیسم، صلیبی‌ها و استعمار می‌جنگند.» | نکته قابل توجه این است که چاد در زمان «تامبل بای» به مرکز مبارزات عقیدتی مسیحیت و صهیونیست‌ها با اسلام درآمده بود و فعالیت آزادانه و گسترده صهیونیست‌ها در این کشور باعث شد تا مسلمانان برای از میان برداشتن سلطه فرهنگی و مذهبی آنان، دست به مبارزات مسلحانه بزنند. مجله «اخبار العالم الاسلامی» در شماره 122 در‌این‌باره می‌نویسد: «ما از برادران خود در جهان می‌خواهیم که مشکل و مسأله ما را درک کنند و بدانند که ما، بر ضد صلیبی‌ها و تسلط صهیونیسم می‌جنگیم. ما در یکی از جبهه‌های مهمی نبرد می‌کنیم که در آن ملل عرب و مسلمان بر ضد صهیونیسم، صلیبی‌ها و استعمار می‌جنگند.» | ||
<br> | <br> | ||
3 ـ اعمال تبعیض و | 3 ـ اعمال تبعیض و بی‌عدالتی: از وقتی که پای استعمار در چاد باز شد، مسلمانان با تبعیض‌های ناروا و نادیده گرفته شدن حقوقشان در جامعه روبه رو شدند. عوامل استعمار و تبشیری که قدرت را در اختیار داشتند، در یک مبارزه همه‌جانبه با مسلمانان از استخدام افراد مسلمان در ادارات دولتی به ویژه در آموزش و پرورش خودداری می‌کردند. به طوری که با وجود تحصیلکرده‌های مسلمان از دانشگاه الازهر و سودان در مراکز آموزشی مربوط به مسلمانان، از یهودیان استفاده می‌شد، زیرا دولت حاکم از راه پیدا کردن تحصیلکرده‌های مسلمان به مراکز آموزشی جلوگیری می‌کرد. | ||
<br> | <br> | ||
4 ـ وابستگی مقامات چاد به بیگانگان: چاد اگرچه در سال 1960 استقلال خود را به دست آورد و عضو سازمان ملل متحد شد، اما در عمل، رژیم چاد هیچ گونه اراده و اختیاری از خود نداشت و هر چه را که فرانسوی‌ها دستور می‌دادند، اجرا می‌کرد. عوامل فرانسه و وابسته به غرب در تمام ادارات دولتی نفوذ کرده بودند و از آن طریق بر مسلمانان فشار وارد می‌کردند. این وضعیت برای مسلمانان قابل تحمل نبود؛ از این رو، خواستار استقلال کامل چاد شدند و برای برآورده شدن این خواسته، نهضت اسلامی و آزادی خواهی این کشور شدت گرفت. این جنبش که رشد اسلام‌گرایی را به همراه داشت، از یک سو غرب گرایان و استکبار جهانی را با خطر جدی روبه رو کرد و از سوی دیگر غربیان را در سرکوب اسلام‌گرایی که افزون بر چاد، سراسر جهان را فراگرفته بود، ناتوان ساخت. | 4 ـ وابستگی مقامات چاد به بیگانگان: چاد اگرچه در سال 1960 استقلال خود را به دست آورد و عضو سازمان ملل متحد شد، اما در عمل، رژیم چاد هیچ گونه اراده و اختیاری از خود نداشت و هر چه را که فرانسوی‌ها دستور می‌دادند، اجرا می‌کرد. عوامل فرانسه و وابسته به غرب در تمام ادارات دولتی نفوذ کرده بودند و از آن طریق بر مسلمانان فشار وارد می‌کردند. این وضعیت برای مسلمانان قابل تحمل نبود؛ از این رو، خواستار استقلال کامل چاد شدند و برای برآورده شدن این خواسته، نهضت اسلامی و آزادی خواهی این کشور شدت گرفت. این جنبش که رشد اسلام‌گرایی را به همراه داشت، از یک سو غرب گرایان و استکبار جهانی را با خطر جدی روبه رو کرد و از سوی دیگر غربیان را در سرکوب اسلام‌گرایی که افزون بر چاد، سراسر جهان را فراگرفته بود، ناتوان ساخت. | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
<br> | <br> | ||
== ماهیت جنبش اسلامی چاد == | == ماهیت جنبش اسلامی چاد == | ||
جنبش اسلامی چاد، برخلاف بسیاری از جنبش‌های قاره آفریقا، از همان ابتدا، ماهیت اسلامی و | جنبش اسلامی چاد، برخلاف بسیاری از جنبش‌های قاره آفریقا، از همان ابتدا، ماهیت اسلامی و استقلال‌طلبانه داشت و با انگیزه‌های اسلامی آغاز گردید. زیرا از یک سو مردم چاد نسبت به باورهایشان بسیار پایبند بودند و تفکر اسلامی در روح و جان آنها ریشه دوانده بود، از سوی دیگر استعمار فرانسه همواره سعی می‌کرد که فرهنگ مسیحیت را جای گزین فرهنگ غنی اسلام کند. یک نماینده مسلمانان مبارز چاد در‌این‌باره می‌گوید: «هنگامی که استعمار فرانسه وارد چاد شد و اثرات فرهنگ اسلامی را دید، می‌خواست آثار این فرهنگ را در ملت مسلمان چاد از بین ببرد و این خواسته استعمار در تمام کشورهای اسلامی است؛ از این رو، برای از بین بردن آثار اسلامی با مدارس دینیه که در آنها فقه اسلامی و قرآن تدریس می‌شد، مخالفت کرد و به جای آنها می‌خواست مبلغین مسیحی و منشوراتی را که برای دین مسیح تبلیغ می‌کند، جانشین کند.» | ||
<br> | <br> | ||
استعمار فرانسه در راستای برآورده شدن این هدف، با درخواست‌های مسلمانان برای ساختن مسجد و مراکز دینی و آموزشی مخالفت کرد و تعداد زیادی از علمای این کشور را در سال 1919، از دم تیغ گذراند. | استعمار فرانسه در راستای برآورده شدن این هدف، با درخواست‌های مسلمانان برای ساختن مسجد و مراکز دینی و آموزشی مخالفت کرد و تعداد زیادی از علمای این کشور را در سال 1919، از دم تیغ گذراند. | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:جنبش‌های اسلامی]] | [[رده:جریان‌ها و جنبش‌های اسلامی]] | ||
[[رده:آفریقا]] | [[رده:آفریقا]] | ||