جنبش اسلامی چاد: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'رده:جنبش‌ها' به 'رده:جریان‌ها و جنبش‌ها'
جز (جایگزینی متن - 'بی عدالتی' به 'بی‌عدالتی')
جز (جایگزینی متن - 'رده:جنبش‌ها' به 'رده:جریان‌ها و جنبش‌ها')
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۵۷: خط ۵۷:
<br>
<br>
== ماهیت جنبش اسلامی چاد ==
== ماهیت جنبش اسلامی چاد ==
جنبش اسلامی چاد، برخلاف بسیاری از جنبش‌های قاره آفریقا، از همان ابتدا، ماهیت اسلامی و استقلال طلبانه داشت و با انگیزه‌های اسلامی آغاز گردید. زیرا از یک سو مردم چاد نسبت به باورهایشان بسیار پایبند بودند و تفکر اسلامی در روح و جان آنها ریشه دوانده بود، از سوی دیگر استعمار فرانسه همواره سعی می‌کرد که فرهنگ مسیحیت را جای گزین فرهنگ غنی اسلام کند. یک نماینده مسلمانان مبارز چاد در‌این‌باره می‌گوید: «هنگامی که استعمار فرانسه وارد چاد شد و اثرات فرهنگ اسلامی را دید، می‌خواست آثار این فرهنگ را در ملت مسلمان چاد از بین ببرد و این خواسته استعمار در تمام کشورهای اسلامی است؛ از این رو، برای از بین بردن آثار اسلامی با مدارس دینیه که در آنها فقه اسلامی و قرآن تدریس می‌شد، مخالفت کرد و به جای آنها می‌خواست مبلغین مسیحی و منشوراتی را که برای دین مسیح تبلیغ می‌کند، جانشین کند.»
جنبش اسلامی چاد، برخلاف بسیاری از جنبش‌های قاره آفریقا، از همان ابتدا، ماهیت اسلامی و استقلال‌طلبانه داشت و با انگیزه‌های اسلامی آغاز گردید. زیرا از یک سو مردم چاد نسبت به باورهایشان بسیار پایبند بودند و تفکر اسلامی در روح و جان آنها ریشه دوانده بود، از سوی دیگر استعمار فرانسه همواره سعی می‌کرد که فرهنگ مسیحیت را جای گزین فرهنگ غنی اسلام کند. یک نماینده مسلمانان مبارز چاد در‌این‌باره می‌گوید: «هنگامی که استعمار فرانسه وارد چاد شد و اثرات فرهنگ اسلامی را دید، می‌خواست آثار این فرهنگ را در ملت مسلمان چاد از بین ببرد و این خواسته استعمار در تمام کشورهای اسلامی است؛ از این رو، برای از بین بردن آثار اسلامی با مدارس دینیه که در آنها فقه اسلامی و قرآن تدریس می‌شد، مخالفت کرد و به جای آنها می‌خواست مبلغین مسیحی و منشوراتی را که برای دین مسیح تبلیغ می‌کند، جانشین کند.»
<br>
<br>
استعمار فرانسه در راستای برآورده شدن این هدف، با درخواست‌های مسلمانان برای ساختن مسجد و مراکز دینی و آموزشی مخالفت کرد و تعداد زیادی از علمای این کشور را در سال 1919، از دم تیغ گذراند.
استعمار فرانسه در راستای برآورده شدن این هدف، با درخواست‌های مسلمانان برای ساختن مسجد و مراکز دینی و آموزشی مخالفت کرد و تعداد زیادی از علمای این کشور را در سال 1919، از دم تیغ گذراند.
خط ۷۰: خط ۷۰:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:جنبش‌های اسلامی]]
[[رده:جریان‌ها و جنبش‌های اسلامی]]
[[رده:آفریقا]]
[[رده:آفریقا]]