عقیلیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''عقیلیه'''‏ مطابق با گزارش منابع فرقه‌شناسی، طایفه‌ای مشتمل بر هزار خانوار از مؤمنان مروت شعار بودند که در بهترین مکان جغرافیایی در شوشتر زندگی می‌کردند. آن مکان بهترین نقطه در دشت و صحرایی خوش منظر و محل نصب خیمه‌ها و توقف‌گاه احشام‌شان بود. آنها بزرگان طایفه خود را به [[عقیل بن ابی‌طالب]] برادر [[امام علی|حضرت علی علیه‌السلام]] منسوب می‌کردند. بزرگ‌شان شخصی به نام میرحسین عقیلی بود که در بخشش وسخاوت حاتم طایی زمان خود به حساب می‌آمد. علاوه بر این مطالب، سادات شوشتر را خال و عروس خاندان [[پیامبر ص|پیامبر صلی الله علیه و آله و سلّم]] را خلخال می‌نامیدند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 335 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref>شوشتری قاضی نور الله، مجالس المؤمنین، تبریز چاپ سنگی، بی تا، تهران، سال 1268 شمسی، ص 64</ref>
'''عقیلیه'''‏ مطابق با گزارش منابع فرقه‌شناسی، طایفه‌ای مشتمل بر هزار خانوار از مؤمنان مروت شعار بودند که در بهترین مکان جغرافیایی در [[شوشتر]] زندگی می‌کردند. آن مکان بهترین نقطه در دشت و صحرایی خوش‌منظر و محل نصب خیمه‌ها و توقف‌گاه احشام‌شان بود. آنها بزرگان طایفه خود را به [[عقیل بن ابی‌طالب]] برادر [[علی بن ابی طالب|حضرت علی (علیه‌السلام)]] منسوب می‌کردند. بزرگشان شخصی به نام میرحسین عقیلی بود که در بخشش و سخاوت حاتم طایی زمان خود به حساب می‌آمد. علاوه بر این مطالب، سادات شوشتر را خال و عروس خاندان [[پیامبر صلی الله علیه و آله|پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] را خلخال می‌نامیدند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 335 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>،<ref>شوشتری قاضی نور الله، مجالس المؤمنین، تبریز چاپ سنگی، بی تا، تهران، سال 1268 شمسی، ص 64</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۶ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۱

عقیلیه‏ مطابق با گزارش منابع فرقه‌شناسی، طایفه‌ای مشتمل بر هزار خانوار از مؤمنان مروت شعار بودند که در بهترین مکان جغرافیایی در شوشتر زندگی می‌کردند. آن مکان بهترین نقطه در دشت و صحرایی خوش‌منظر و محل نصب خیمه‌ها و توقف‌گاه احشام‌شان بود. آنها بزرگان طایفه خود را به عقیل بن ابی‌طالب برادر حضرت علی (علیه‌السلام) منسوب می‌کردند. بزرگشان شخصی به نام میرحسین عقیلی بود که در بخشش و سخاوت حاتم طایی زمان خود به حساب می‌آمد. علاوه بر این مطالب، سادات شوشتر را خال و عروس خاندان پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم) را خلخال می‌نامیدند[۱]،[۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 335 با ویرایش و اصلاح عبارات
  2. شوشتری قاضی نور الله، مجالس المؤمنین، تبریز چاپ سنگی، بی تا، تهران، سال 1268 شمسی، ص 64