۸۵٬۹۴۴
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'رنگین پوست' به 'رنگین‌پوست'
جز (جایگزینی متن - 'می پرداز' به 'می‌پرداز') |
جز (جایگزینی متن - 'رنگین پوست' به 'رنگین‌پوست') |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
'''نخستین گروه از شیعیان مهاجر در آمریکا''' از حدود صد و هشتاد سال پیش از [[لبنان]] و [[سوریه]] به [[آمریکا]] مهاجرت کردند و در شهرهای دیترویت میشیگان و راس و داکوتای شمالی ساکن شدند. این مهاجرت بین سال‌های 1824 تا 1878 صورت پذیرفته است.<br> | '''نخستین گروه از شیعیان مهاجر در آمریکا''' از حدود صد و هشتاد سال پیش از [[لبنان]] و [[سوریه]] به [[آمریکا]] مهاجرت کردند و در شهرهای دیترویت میشیگان و راس و داکوتای شمالی ساکن شدند. این مهاجرت بین سال‌های 1824 تا 1878 صورت پذیرفته است.<br> | ||
=پس از جنگ جهانی دوم= | =پس از جنگ جهانی دوم= | ||
در سال 1924 دولت [[آمریکا]] قانونی را تحت عنوان «قانون منع ورود آسیایی ها»<ref>Asian Exelusion Act</ref> که به نوعی مفهوم [[نژادپرستی]] را نیز دربرداشت وضع کرد و با تمسک به آن از ورود آسیایی هایی که از نظر آنان | در سال 1924 دولت [[آمریکا]] قانونی را تحت عنوان «قانون منع ورود آسیایی ها»<ref>Asian Exelusion Act</ref> که به نوعی مفهوم [[نژادپرستی]] را نیز دربرداشت وضع کرد و با تمسک به آن از ورود آسیایی هایی که از نظر آنان رنگین‌پوست محسوب می‌شدند و از نظر فرهنگ و رفتار با سفیدپوستان اروپایی تبار آمریکا متفاوت بودند ممانعت کرد. <br> پس از جنگ جهانی دوم این قانون تعدیل شد و آسیایی ها و از جمله [[مسلمانان]] و [[شیعیان]] توانستند به آمریکا مهاجرت کنند. اینک بزرگ‌ترین جمعیت شیعی در آمریکا در شهر دیترویت میشیگان با سیصد هزار آمریکایی عرب تبار ساکن است. در جنوب شرقی این شهر یکی از بزرگ‌ترین مساجد آمریکا، یعنی مرکز اسلامی دیترویت در سال 1920 میلادی ساخته شد. <br> | ||
=اولین مرکز اسلامی شیعیان= | =اولین مرکز اسلامی شیعیان= | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
=شیعیان مهاجر= | =شیعیان مهاجر= | ||
گفتنی است که شیعیان مهاجر تنها عرب تبار نیستند، بلکه ایرانی‌ها، پاکستانی ها و دیگر | گفتنی است که شیعیان مهاجر تنها عرب تبار نیستند، بلکه ایرانی‌ها، پاکستانی ها و دیگر ملیت‌های غیرعرب نیز در میان آنان وجود دارند. به طور کلی نکته مهم درباره شیعیان مهاجر آن است که این گروه غالباً فعالیت سیاسی ندارند و بیشتر مایل هستند خود را با فرهنگ و آداب آمریکا تطبیق دهند. آنان می‌خواهند مانند آمریکایی ها زندگی کنند و آمریکا را نه برای تبلیغات دینی بلکه صرفاً برای کسب معاش و به عنوان محلی مناسب برای زندگی انتخاب کرده‌اند هر چند نیازهای مربوط به دینشان، از جمله مراسم ازدواج، طلاق و تدفین مردگان، آنان را به سوی مراکز اسلامی می‌کشاند. معمولا این گونه مراکز اسلامی محلی برای تجمع تدریس و یادگیری زبان مادری و... می‌باشند. <br> | ||
=مراکز اسلامی محلی برای وحدت مسلمانان= | =مراکز اسلامی محلی برای وحدت مسلمانان= | ||
گاه مراکزی به چشم می‌خورند که محلی برای تجمع مسلمانان بدون توجه به قومیت و ملیت، می‌باشند مانند مرکز اسلامی آیت‌الله خویی در نیویورک، که معمولا ایرانی‌ها، عراقی ها، لبنانی ها، | گاه مراکزی به چشم می‌خورند که محلی برای تجمع مسلمانان بدون توجه به قومیت و ملیت، می‌باشند مانند مرکز اسلامی آیت‌الله خویی در نیویورک، که معمولا ایرانی‌ها، عراقی ها، لبنانی ها، خوجه‌های پاکستانی و آمریکایی ها در مراسم آن شرکت می‌کنند و یا مرکز امام علی(علیه‌السلام) در نیویورک، که هرچند بیشتر فعالان آن ایرانی هستند، ملیت‌های دیگر نیز به آن جا رفت و آمد می‌کنند.<br> | ||
=مراکز غیر دینی= | =مراکز غیر دینی= | ||
گروه‌هایی مانند | گروه‌هایی مانند سلطنت‌طلبان ایرانی، که با رضا پهلوی در کالیفرنیا همکاری می‌کنند، برخی از پیروان [[نهضت آزادی]]، [[پیروان خط امام]](ره) و حتی منافقان نیز اکنون از فعالان سیاسی مهاجران شیعه در آمریکا هستند. | ||
غیر از مراکزی که مدیریت آنها با اشخاص روحانی است، مراکزی نیز وجود دارند که اداره آنها با اشخاصی است که هیچ سنخیتی با اسلام و شیعه ندارند، بلکه ضد علمای اسلام و از لحاظ سیاسی، ضد دولت ایران هستند. معمولا سرپرستی این گونه مراکز، با فردی در قالب پزشک یا مهندس فعالی است که خود پیش نماز هم می‌شود، بدون آنکه اطلاعی از اسلام و فقه داشته باشد. این گونه مراکز، از نظر سیاسی، کاملا لیبرال هستند. خانم ها از نظر حجاب در این مراکز (و فقط در محدوده این مراکز) به یک روسری اکتفا می‌کنند و حتی در برخی موارد، پیش نمازی را هم بر عهده می‌گیرند!<br> | غیر از مراکزی که مدیریت آنها با اشخاص روحانی است، مراکزی نیز وجود دارند که اداره آنها با اشخاصی است که هیچ سنخیتی با اسلام و شیعه ندارند، بلکه ضد علمای اسلام و از لحاظ سیاسی، ضد دولت ایران هستند. معمولا سرپرستی این گونه مراکز، با فردی در قالب پزشک یا مهندس فعالی است که خود پیش نماز هم می‌شود، بدون آنکه اطلاعی از اسلام و فقه داشته باشد. این گونه مراکز، از نظر سیاسی، کاملا لیبرال هستند. خانم ها از نظر حجاب در این مراکز (و فقط در محدوده این مراکز) به یک روسری اکتفا می‌کنند و حتی در برخی موارد، پیش نمازی را هم بر عهده می‌گیرند!<br> | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
=آمریکایی‌های شیعه= | =آمریکایی‌های شیعه= | ||
گروه دوم | گروه دوم آمریکایی‌های سیاهپوست و سفیدپوستی هستند که از راه‌های گوناگون از جمله با تبلیغات شیعه شده‌اند. <br> | ||
=تصوف در آمریکا= | =تصوف در آمریکا= | ||
صوفیان آمریکایی مشتمل‌اند بر گروه‌هایی از مهاجران جوامع مسلمان، بخصوص در مراکز شهرهای بزرگ‌تر همچون نیویورک و شیکاگو و لوس آنجلس. | صوفیان آمریکایی مشتمل‌اند بر گروه‌هایی از مهاجران جوامع مسلمان، بخصوص در مراکز شهرهای بزرگ‌تر همچون نیویورک و شیکاگو و لوس آنجلس. | ||
آنان از تعالیم تصوف به شیوه‌هایی پیروی می‌کنند که بسیار شبیه به آیین‌های مرسوم در جوامع خودشان است.<ref>http://lib.eshia.ir/23019/1/3589</ref> | آنان از تعالیم تصوف به شیوه‌هایی پیروی می‌کنند که بسیار شبیه به آیین‌های مرسوم در جوامع خودشان است.<ref>http://lib.eshia.ir/23019/1/3589</ref> | ||
تصوف در آمریکا بیشتر از طریق [[فرقه نعمت اللهی دکتر نوربخش]] و [[فرقه شیخ فضل الله حائری عراقی]] تبلیغ می‌شود. پیروان و مریدان دکتر نوربخش | تصوف در آمریکا بیشتر از طریق [[فرقه نعمت اللهی دکتر نوربخش]] و [[فرقه شیخ فضل الله حائری عراقی]] تبلیغ می‌شود. پیروان و مریدان دکتر نوربخش خانقاه‌های متعددی در شهرهای آمریکا و اروپا ایجاد کرده‌اند و به طور کلی، بر خلاف مریدان شیخ فضل الله به انجام احکام ظاهری دین تقیدی ندارند. وی که روحانی زاده ای از اهالی نجف و مهندس نفت است، تبلیغات خود را در کالیفرنیا آغاز کرد. او مریدانی پیدا کرد و خود را [[صوفی]] معرفی نمود. پس از آنکه در حومه شهر آستین در تگزاس، زمینی زیبا و وسیع را خرید و مجموعه‌ای را به نام بیت دین، شامل مسجد، مدرسه و حجره ساخت، تصمیم گرفت تقیه را کنار بگذارد. این ماجرا در اوج فعالیت وی و در دهه هفتاد روی داد و در آن زمان، حدود 150 نفر در مرکز وی فعالیت می‌کردند. <br> | ||
شیخ فضل الله روزی به موذن<ref>مُؤَذِّن، کسی که در اوقات نماز مسلمانان، اذان می‌گوید. معمولاً موذن بر مکانی بلند که به آن مأذنه گفته می‌شود | شیخ فضل الله روزی به موذن<ref>مُؤَذِّن، کسی که در اوقات نماز مسلمانان، اذان می‌گوید. معمولاً موذن بر مکانی بلند که به آن مأذنه گفته می‌شود می‌ایستد و اذان سر می‌دهد تا مسلمانان را از فرا رسیدن وقت نماز آگاه کند.</ref>مسجد دستور داد که پس از «اشهد ان محمداً رسول الله»<ref>یعنی شهادت میدهم که حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم، پیغمبر و فرستاده خدا است.</ref> عبارت «اشهد ان علیاً ولی الله»<ref>یعنی شهادت میدهم که حضرت علی علیه الصلاة و السلام، امیرالمؤمنین و ولی خدا بر همه خلق است.</ref> و «اشهد ان علیاً حجه الله»<ref>همان</ref>را سر دهد. پس از نماز مغرب و عشا، شیخ در میان مریدانش، که حیرت زده به دور او جمع شده بودند، اعلام کرد که شیعه است و چون در حال تقیه<ref>تَقیه خودداری از اظهار عقیده و پنهان داشتن آن یا انجام دادن کاری بر خلاف نظر قلبی خود به دلایلی خاص است. ادله قرآنی، روایی و عقلی بر جواز تقیه دلالت دارند.</ref> بوده است، نمی‌توانسته آن را ابراز کند. او ادامه داد که اینک آنان مرکز خودشان را دارند و کسی نمی‌تواند مزاحم آنان شود و بنابراین تقیه لازم نیست.<br> | ||
پس از این ماجرا نیمی از هوادارانش او را به جرم رافضی بودن ترک کردند ولی کسانی که باقی ماندند، شیعه شده و به فعالیت پرداختند از جمله انتشارات الزهرا را تأسیس کردند و مجله‌ای نیز با عنوان «نورالدین» چاپ کردند. فضل الله بعدها مورد آزار دولت آمریکا قرار گرفت و مجبور شد به انگلستان برود. هم اینک نیز در جنوب آفریقا به فعالیت مشغول است. پیروان او در آمریکا هنوز از فعالان محسوب می‌شوند و به علت چاپ آثار باارزشی، مانند ترجمه گلشن راز شبستری و برخی از آثار حیدر آملی مشهور هستند.<br> | پس از این ماجرا نیمی از هوادارانش او را به جرم رافضی بودن ترک کردند ولی کسانی که باقی ماندند، شیعه شده و به فعالیت پرداختند از جمله انتشارات الزهرا را تأسیس کردند و مجله‌ای نیز با عنوان «نورالدین» چاپ کردند. فضل الله بعدها مورد آزار دولت آمریکا قرار گرفت و مجبور شد به انگلستان برود. هم اینک نیز در جنوب آفریقا به فعالیت مشغول است. پیروان او در آمریکا هنوز از فعالان محسوب می‌شوند و به علت چاپ آثار باارزشی، مانند ترجمه گلشن راز شبستری و برخی از آثار حیدر آملی مشهور هستند.<br> | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
=شیعیان سیاهپوست، فعالیت سیاسی= | =شیعیان سیاهپوست، فعالیت سیاسی= | ||
شیعیان سیاهپوست آمریکا بیش از هر گروه دیگری با سیاست آمریکا مخالفت می‌کنند، سیاست و فرهنگ آمریکا را ظالمانه می‌دانند و با هر وسیله ای، حتی با پوششی غیرمتعارف به مقابله با آن می‌پردازند. شیعیان آمریکایی آفریقایی تبار، به ویژه، به بعد عرفانی امام علاقه خاصی دارند. نکته درخور توجه درباره شیعیان آمریکا این است که گروه شیعیان مهاجر، بیشتر در جهت همگون شدن با فرهنگ آمریکا و آمریکایی ها حرکت می‌کنند:در حالی که گروه دوم، یعنی | شیعیان سیاهپوست آمریکا بیش از هر گروه دیگری با سیاست آمریکا مخالفت می‌کنند، سیاست و فرهنگ آمریکا را ظالمانه می‌دانند و با هر وسیله ای، حتی با پوششی غیرمتعارف به مقابله با آن می‌پردازند. شیعیان آمریکایی آفریقایی تبار، به ویژه، به بعد عرفانی امام علاقه خاصی دارند. نکته درخور توجه درباره شیعیان آمریکا این است که گروه شیعیان مهاجر، بیشتر در جهت همگون شدن با فرهنگ آمریکا و آمریکایی ها حرکت می‌کنند:در حالی که گروه دوم، یعنی آمریکایی‌های شیعه شده همواره در مخالفت با آمریکا ـ در عرصه‌های سیاست و فرهنگ ـ هستند. این دوگانگی، گاه این دو گروه را در برابر یکدیگر قرار می‌دهد.<br> | ||
=خوجه ها= | =خوجه ها= | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
=فدراسیون جهانی جوامع مسلمان شیعه خوجه= | =فدراسیون جهانی جوامع مسلمان شیعه خوجه= | ||
سازمان بسیار مهم و مشهور دیگری در آمریکا وجود دارد به نام [[فدراسیون جهانی جوامع مسلمان شیعه خوجه]] که مدیریت آن را حاج حسین ولجی | سازمان بسیار مهم و مشهور دیگری در آمریکا وجود دارد به نام [[فدراسیون جهانی جوامع مسلمان شیعه خوجه]] که مدیریت آن را حاج حسین ولجی عهده‌دار است. البته سازمان‌ها و مراکز شیعی دیگری نیز وجود دارند که به فعالیت مشغول اند. مسلمانان و به طور خاص، شیعیان در آمریکا به سه گروه تقسیم شده‌اند: گروهی که بسیار مقید به آداب اسلامی هستند، می‌خواهند مسلمانی خوب باقی بمانند و از فرهنگ غالب آمریکا رنج می‌برند. این گروه، شامل مهاجران و نیز آمریکایی‌های مسلمان شده می‌باشند.<br> | ||
گروه دیگر، می‌خواهند همچون آمریکایی ها زندگی کنند و | گروه دیگر، می‌خواهند همچون آمریکایی ها زندگی کنند و می‌کوشند خود را هر چه بیشتر با فرهنگ آنان سازگار کنند و ارزش‌های غالب در آمریکا را ارزش واقعی می‌دانند. تنها برخی از مهاجران و نیز برخی از آمریکایی‌های مسلمان شده، این طرز تلقی را دارند زیرا اسلام، در عمل، راحت تر از فرهنگ غرب است. گروه سوم، مسلمانانی هستند که نه به شدت گروه اول و نه به بی خیالی گروه دوم هستند. پس از یازدهم سپتامبر این گرایش‌ها شدیدتر هم شد. گروهی از شیعیان در اثر فشارهای دولت آمریکا مأیوس شده و از سازگاری با فرهنگ و سیاست آمریکا دست برداشته و حتی برخی حاضر به بازگشت به کشورهای خود شده‌اند.<br> | ||
برخی دیگر نیز تلاش کرده‌اند بیشتر دور هم جمع شوند. از نظر جامعه‌شناسی معلوم نیست چه وضعیتی پیش خواهد آمد. برخی دیگر نیز با دولت آمریکا برای جنگ علیه [[تروریسم]] اعلام همکاری کرده‌اند و به ویژه، برخی از گروه‌های شیعه، این تروریسم را به سنی ها و بنیادگراها نسبت می‌دهند و قائل اند آنان که حاضر به سازش و مصالحه با آمریکا نیستند، همین بنیادگراهای تروریست هستند. مردم آمریکا نمی‌دانند تفاوت میان سنی و شیعه چیست. آنان حتی نمی‌دانند که سیک ها مسلمان نیستند و به همین علت، بسیاری از آنان را به خاطر عمامه شان مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند و کار به جایی رسید که سیک ها مجبور شدند روی لباسشان علامت مخصوصی بگذارند و بگویند که ما مسلمان نیستیم.<br> | برخی دیگر نیز تلاش کرده‌اند بیشتر دور هم جمع شوند. از نظر جامعه‌شناسی معلوم نیست چه وضعیتی پیش خواهد آمد. برخی دیگر نیز با دولت آمریکا برای جنگ علیه [[تروریسم]] اعلام همکاری کرده‌اند و به ویژه، برخی از گروه‌های شیعه، این تروریسم را به سنی ها و بنیادگراها نسبت می‌دهند و قائل اند آنان که حاضر به سازش و مصالحه با آمریکا نیستند، همین بنیادگراهای تروریست هستند. مردم آمریکا نمی‌دانند تفاوت میان سنی و شیعه چیست. آنان حتی نمی‌دانند که سیک ها مسلمان نیستند و به همین علت، بسیاری از آنان را به خاطر عمامه شان مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند و کار به جایی رسید که سیک ها مجبور شدند روی لباسشان علامت مخصوصی بگذارند و بگویند که ما مسلمان نیستیم.<br> | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
«جامعه شیعیان اثنی عشری آمریکای شمالی» (NASIMCO) سازمانی فرهنگی مذهبی برای شیعیان ساکن در این منطقه است. هیأت علمی این جامعه، کتاب‌های تشیع را را بررسی و با ماطبق با استانداردهای جدید تنظیم کرده‌اند. آنها همچنین کتاب‌های زیادی درباره تاریخ و الهیات تشیع را منتشر کرده‌اند. <ref>(Shia in US article) Daniel Brumberg; Dina Shehata (2009). Conflict, Identity, and Reform in the Muslim World: Challenges for U.S. Engagement. US Institute of Peace Press. pp. 366–370. [[ویژه:منابع کتاب/9781601270207|ISBN 978-1-60127-020-7]].</ref> <ref>(") Mohsen Saleh (1 January 2009). American Foreign Policy and the Muslim World. Al Manhal. p. 179. [[ویژه:منابع کتاب/9789953500652|ISBN 978-9953-500-65-2]].</ref> <ref>(") Zahid Hussain Bukhari (1 January 2004). Muslims' Place in the American Public Square: Hope, Fears, and Aspirations.</ref> | «جامعه شیعیان اثنی عشری آمریکای شمالی» (NASIMCO) سازمانی فرهنگی مذهبی برای شیعیان ساکن در این منطقه است. هیأت علمی این جامعه، کتاب‌های تشیع را را بررسی و با ماطبق با استانداردهای جدید تنظیم کرده‌اند. آنها همچنین کتاب‌های زیادی درباره تاریخ و الهیات تشیع را منتشر کرده‌اند. <ref>(Shia in US article) Daniel Brumberg; Dina Shehata (2009). Conflict, Identity, and Reform in the Muslim World: Challenges for U.S. Engagement. US Institute of Peace Press. pp. 366–370. [[ویژه:منابع کتاب/9781601270207|ISBN 978-1-60127-020-7]].</ref> <ref>(") Mohsen Saleh (1 January 2009). American Foreign Policy and the Muslim World. Al Manhal. p. 179. [[ویژه:منابع کتاب/9789953500652|ISBN 978-9953-500-65-2]].</ref> <ref>(") Zahid Hussain Bukhari (1 January 2004). Muslims' Place in the American Public Square: Hope, Fears, and Aspirations.</ref> | ||
شورای علمای شیعه: این سازمان در سال 1994 به عنوان سازمان مرکزی شیعیان در آمریکای شمالی تاسیس شد.<br>بنیاد خویی: بنیاد خویی در دهه 1980 از سوی | شورای علمای شیعه: این سازمان در سال 1994 به عنوان سازمان مرکزی شیعیان در آمریکای شمالی تاسیس شد.<br>بنیاد خویی: بنیاد خویی در دهه 1980 از سوی آیت‌الله‌العظمی سید ابوالقاسم موسوی خویی در نیویورک تاسیس شد.<br> | ||
== سایر سازمان‌های شیعی آمریکا == | == سایر سازمان‌های شیعی آمریکا == | ||
در | در ایالت‌های مختلف آمریکا، سازمان‌های شیعی متعددی وجود دارند که در ادامه به برخی از آنان اشاره می‌کنیم.<br>ایالت کالیفرنیا: جامعه اسلامی جعفریه، جامعه شیعیان ناحیه بِی، جامعه اسلامی زینبیه<br>ایالت کنتیکت: سازمان اسلامی اهل البیت<br>ایالت جورجیا: کاروان حیدر، جوانان زینبیه، مرکز آموزشی زینبیه<br>ایالت آیداهو: مرکز اسلامی امام مهدی (عج)<br>ایالت ایلینوی: سازمان العصر شیکاگو، سازمان مسلمانان شیعی مید وِست<br>مریلند: اداره جعفریه، مرکز امامیه<br>میشیگان: مرکز خدمات آموزش اسلامی انصار امام مهدی، مرکز آموزش اسلامی کربلا، مسجد امام علی (ع)، بنیاد فدک<br>مینسوتا: مرکز اسلامی انجمن اصغری جعفری<br>میسوری: مرکز آموزش اسلامی شیعه<br>نبراسکا: بنیاد هدایت<br>نیویورک: حوزه ائمه و دانشگاه ولی عصر (عج)، مرکز اسلامی شاه نجف، جماعت شیعه اثنی عشری نیویورک<br>نیوجرسی: جامعه شیعیان آمریکای شمالی، آستان زهرا، بیت القیام، مهفیل شاه خراسان، بنیاد امام زمان آمریکای شمالی<br>اوهایو: اتحادیه جعفریه<br>پنسیلوانیا: جامعه بین‌المللی پزشکان امامیه، مهدیه، جماعت شیعیان اثنی عشری پاکستان<br>تگزاس: انجمن حیدریه<br>ویرجینیا: مرکز دانش اسلامی کوفه<br>واشنگتن: سازمان حضرت زینب (س) سیاتل<br> | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
{{پانویس |2}} | {{پانویس |2}} | ||