confirmed، مدیران
۱۸٬۸۰۰
ویرایش
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
در بسیاری از [[آیات]] [[قرآن کریم]]، به وحدت امت اسلامی توصیه شده است: {{متن قرآن|وَاعتَصِمُوا بِحَبلِ اللَّهِ جَمِیعاً و لاتَفَرَّقُوا|سوره =آلعمران|آیه = 103}}؛ «همگی به ریسمان الهی چنگ زنید و پراکنده نشوید». | در بسیاری از [[آیات]] [[قرآن کریم]]، به وحدت امت اسلامی توصیه شده است: {{متن قرآن|وَاعتَصِمُوا بِحَبلِ اللَّهِ جَمِیعاً و لاتَفَرَّقُوا|سوره =آلعمران|آیه = 103}}؛ «همگی به ریسمان الهی چنگ زنید و پراکنده نشوید». | ||
[[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر]] این آیه چنین اظهار داشته است: «شاید وجه اینکه «اعتصام به حبل الله و متفرق نشدن» نعمت خدا خوانده شده، اشاره به این معنا باشد که اگر شما را به اعتصام و عدم تفرقه میخوانیم، بی دلیل نیست. دلیل اینکه شما را به آن دعوت کردهایم، همین است که به چشم خود ثمرات اتحاد و اجتماع، تلخی عداوت و حلاوت محبت و الفت و برادری را چشیدید و در اثر تفرقه در لبۀ پرتگاه آتش رفتید و در اثر اتحاد و الفت از آتش نجات | [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر]] این آیه چنین اظهار داشته است: «شاید وجه اینکه «اعتصام به حبل الله و متفرق نشدن» نعمت خدا خوانده شده، اشاره به این معنا باشد که اگر شما را به اعتصام و عدم تفرقه میخوانیم، بی دلیل نیست. دلیل اینکه شما را به آن دعوت کردهایم، همین است که به چشم خود ثمرات اتحاد و اجتماع، تلخی عداوت و حلاوت محبت و الفت و برادری را چشیدید و در اثر تفرقه در لبۀ پرتگاه آتش رفتید و در اثر اتحاد و الفت از آتش نجات یافتید»<ref>المیزان فی تفسیر القرآن، سید محمدحسین طباطبایی، جامعه مدرسین، قم، 1417 ق، ج 3، ص 574. | ||
</ref> قرآن کریم، اختلاف را یکی از بدترین عذابها دانسته، میفرماید:{{متن قرآن|وَلَا تَکونُوا کالَّذِینَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَینَاتُ وَأُولَئِک لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ|سوره =آلعمران|آیه = 105}}؛ «مانند کسانی که تفرقهافکندند و اختلاف کردند، بعد از اینکه به آنها بیِنه داده شد، نباشید و برای آنان عذاب بزرگی است». | </ref>. قرآن کریم، اختلاف را یکی از بدترین عذابها دانسته، میفرماید: {{متن قرآن|وَلَا تَکونُوا کالَّذِینَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَینَاتُ وَأُولَئِک لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ|سوره =آلعمران|آیه = 105}}؛ «مانند کسانی که تفرقهافکندند و اختلاف کردند، بعد از اینکه به آنها بیِنه داده شد، نباشید و برای آنان عذاب بزرگی است». | ||
همچنین پیامبر | همچنین [[پیامبر (ص)|پیامبر (صلیالله علیه وآله وسلم)]] و [[ائمه (ع)|ائمه (علیهمالسلام)]] پیوسته بر مسالۀ وحدت تأکید داشتهاند که از باب نمونه به برخی از روایات اشاره میشود: | ||
الف) پیامبر صلی الله علیه و آله: «أیهَا النّاسُ! عَلَیکم بِالجَماعَةِ و إیاکم و | الف) پیامبر صلی الله علیه و آله: «أیهَا النّاسُ! عَلَیکم بِالجَماعَةِ و إیاکم و الفُرقَةَ<ref>میزان الحکمة، محمد محمدی ری شهری، دارالحدیث، قم، 1389ش، ح ۲۴۳۴.</ref>؛ ای مردم! بر شما باد به جماعت و بپرهیز از جدایی». | ||
ب) و: «الجَماعَةُ رَحمَةٌ و الفرقَةُ | ب) و: «الجَماعَةُ رَحمَةٌ و الفرقَةُ عَذابٌ<ref>کنز العمال، متقی هندی، مؤسسه الرسالۀ، بیروت، 1409ق، ح ۲۰۲۴۲.</ref>؛ وحدت مایۀ رحمت است، و تفرقه موجب عذاب». | ||
ج) و: «یدُاللَّهِ عَلَی الجَماعَةِ و الشَّیطانُ مَعَ مَن خالَفَ الجَماعَةَ | ج) و: «یدُاللَّهِ عَلَی الجَماعَةِ و الشَّیطانُ مَعَ مَن خالَفَ الجَماعَةَ یرکضُ<ref>همان، ح ۱۰۳۱.</ref>؛ دست خدا بر سر جماعت است و شیطان با کسی همراه است که با جماعت ناسازگاری کند». | ||
د) امام علی علیه السلام: عَلَیکم بِالتَّواصُلِ وَ التَّباذُلِ و إیاکم و التَّدابُرَ و | د) امام علی علیه السلام: عَلَیکم بِالتَّواصُلِ وَ التَّباذُلِ و إیاکم و التَّدابُرَ و التَّقاطُعَ<ref>نهجالبلاغه، سید رضی، تصحیح: صبحی صالح، نشر هجرت، قم، چاپ اول، 1414ق، نامه ۴۷.</ref>؛ بر شما باد به ارتباط و بخشش به یکدیگر و دوری گزیدن از جدایی و پشت کردن به یکدیگر». | ||
=== مصلحت اسلام و بهرهمندی مسلمین === | === مصلحت اسلام و بهرهمندی مسلمین === |