۸۵٬۹۶۳
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات' به 'رده:مقالهها') |
جز (جایگزینی متن - 'جمال الدین' به 'جمالالدین') |
||
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
به نظر میرسد که سازمانهایی مانند [[سازمان کنفرانس اسلامی]] و سازمانهایی کوچک تر درمناطق مختلف [[جهان اسلام]]، که همگی دولتی هستند و در رفع [[اختلافات مذهبی]] میان کشورها تلاش میکنند، اما گروههایی مدنی که به این امر اهتمام داشته باشند وجود ندارند.<br> | به نظر میرسد که سازمانهایی مانند [[سازمان کنفرانس اسلامی]] و سازمانهایی کوچک تر درمناطق مختلف [[جهان اسلام]]، که همگی دولتی هستند و در رفع [[اختلافات مذهبی]] میان کشورها تلاش میکنند، اما گروههایی مدنی که به این امر اهتمام داشته باشند وجود ندارند.<br> | ||
اما سطح دوم از این اختلافات، از آغاز نوزایی جدید و فروپاشی [[نظام عثمانی]]، محور اهتمام رهبران آگاه فکری – مانند [[سید | اما سطح دوم از این اختلافات، از آغاز نوزایی جدید و فروپاشی [[نظام عثمانی]]، محور اهتمام رهبران آگاه فکری – مانند [[سید جمالالدین اسدآبادی]] بوده است. در آغاز، تلاشهای فردی از رهگذر بیانیهها و مباحث متفکران و فقیهان به راه افتاد و در ادامه، [[کنفرانس اول قدس]] در سال 1931 برگزار شد که [[وحدت]] از محورهای اصلی آن بود و سپس نهادی ویژه این قضیه تأسیس شد که همان [[دارالتقریب]] بود که گروهی از فقها و محققان نخبه [[شیعه]] و [[سنی]] و با حمایت [[الازهر]] و مرجع بزرگ دینی شیعه، [[آیتاللهالعظمی سید حسین طباطبایی بروجردی|آقای بروجردی]] در قاهره آن را تشکیل دادند. در این مرحله مرحوم [[حسن البنا]] هم روابطی صمیمانه با علما و متفکران شیعه را پی ریزی کرد.<br> | ||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
اسلام، دینی جهانی است و [[امت اسلام]]، از مظاهر جهانی بودن اسلام است. اما تمرکز و تأکید براختلافات مذهبی و مرتب کردن آثاری بر آن، رهاوردهای جهانی بودن اسلام ر ا از بین میبرد و آن را به دایره هایی فروبسته تبدیل میکند که قدرت عمومیت و فراگیری را ندارد و نمیتواند گفتمانی جهانی را تأسیس کند.<br> | اسلام، دینی جهانی است و [[امت اسلام]]، از مظاهر جهانی بودن اسلام است. اما تمرکز و تأکید براختلافات مذهبی و مرتب کردن آثاری بر آن، رهاوردهای جهانی بودن اسلام ر ا از بین میبرد و آن را به دایره هایی فروبسته تبدیل میکند که قدرت عمومیت و فراگیری را ندارد و نمیتواند گفتمانی جهانی را تأسیس کند.<br> | ||
اگر خواهان عملی شدن و کار آمدی اصل عمومیت و جهانی بودن اسلام هستیم، باید از هرگونه اقدامی که موجب پراکندگی و | اگر خواهان عملی شدن و کار آمدی اصل عمومیت و جهانی بودن اسلام هستیم، باید از هرگونه اقدامی که موجب پراکندگی و فرقهگرایی میشود، پرهیز کنیم، زیرا وجود و وحدت امت اسلام، حقیقتی عقیدتی، تشریعی و تاریخی است و در این نکته مطلقاً جای بحثی نیست و این که امت اسلام به رغم تنوع نژادی و زبانی و مذهبی، باید در قالب وحدت و واحدی سازمان بیابند، امری است که باید به رسمیت شناخته شود و آثار این وحدت در همه روابط مسلمانان و اشتراک منافع آنان و صف بندی اشان درمقابل بیگانگان باید دیده شود.<br> | ||
باید از وقایع تاریخی ای که به پیدایی انشعابات سیاسی انجامیده، فراتر رفت. این انشعابات سیاسی رفته رفته در اختلافات علمی و فکری درحوزه فقه – چه در بُعد ادله و چه در بُعد استنباط- تأثیر برجای نهاد. ما بـاید از سـطـح این وقایع فراتر رویم و در آگاه کردن عامه مردم به این وقایع تاریخی و آثار سیاسی اش، شیوهای را به کار گیریم که به وحدت[[مسلمانان]]، زیان نرساند و موجب گسست نشود. زیرا کشمکشهای مذهبی بر سر وقایع گذشته، وضعیت کنونی امت را به شدت ناگوار و ناهموار میکند و موجب جدایی میان مجموعههای امت میشود و این همان وضعی است که امام علی علیهالسلام و فرزندان او از در افتادن در آن پرهیز دادهاند و حتی برای اجتناب از گسست در میان امت، فداکاریهای مادی و معنوی فراوان نمودند.<br> | باید از وقایع تاریخی ای که به پیدایی انشعابات سیاسی انجامیده، فراتر رفت. این انشعابات سیاسی رفته رفته در اختلافات علمی و فکری درحوزه فقه – چه در بُعد ادله و چه در بُعد استنباط- تأثیر برجای نهاد. ما بـاید از سـطـح این وقایع فراتر رویم و در آگاه کردن عامه مردم به این وقایع تاریخی و آثار سیاسی اش، شیوهای را به کار گیریم که به وحدت[[مسلمانان]]، زیان نرساند و موجب گسست نشود. زیرا کشمکشهای مذهبی بر سر وقایع گذشته، وضعیت کنونی امت را به شدت ناگوار و ناهموار میکند و موجب جدایی میان مجموعههای امت میشود و این همان وضعی است که امام علی علیهالسلام و فرزندان او از در افتادن در آن پرهیز دادهاند و حتی برای اجتناب از گسست در میان امت، فداکاریهای مادی و معنوی فراوان نمودند.<br> |