حسین الراضی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
| دین = [[اسلام]] | | دین = [[اسلام]] | ||
| مذهب = [[شیعه]] | | مذهب = [[شیعه]] | ||
| آثار = وحدت اسلامی در نگاه اهل‌بیت(علیهم‌السلام) | | آثار = وحدت اسلامی در نگاه اهل‌بیت (علیهم‌السلام) | ||
| فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه افقی |عضو [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی|مجمع عمومی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]||}} | | فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه افقی |عضو [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی|مجمع عمومی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]||}} | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''شیخ حسین الراضی''' روحانی | '''شیخ حسین الراضی''' روحانی عربستانی، خطیب و امام‌جماعت مسجد الرسول شهر عمران از توابع استان الاحساء در جنوب [[عربستان سعودی|عربستان]] و عضو مجمع عمومی [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]] است. | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
ایشان در شانزده سالگی وارد حوزه علمیه نجف اشرف شد و نزد اساتیدی همچون آیت‌الله‌العظمی سید أبوالقاسم الخوئی و آیت‌الله‌العظمی سید محمد باقر الصدر تلمذ نمود. سپس به قم رفت تا تحصیلات خود را نزد علمای برجسته حوزه علمیه قم تکمیل کند. | ایشان در شانزده سالگی وارد [[حوزه علمیه نجف اشرف|حوزۀ علمیۀ نجف اشرف]] شد و نزد اساتیدی همچون آیت‌الله‌العظمی سید أبوالقاسم الخوئی و آیت‌الله‌العظمی سید محمد باقر الصدر تلمذ نمود. سپس به قم رفت تا تحصیلات خود را نزد علمای برجسته حوزه علمیه قم تکمیل کند. | ||
== اندیشه‌ها == | == اندیشه‌ها == | ||
نسخهٔ ۱۹ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۷
| حسین الراضی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | حسین الراضی |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | 1951 م، ۱۳۲۹ ش، ۱۳۶۹ ق |
| محل تولد | الاحساء، عربستان |
| دین | اسلام، شیعه |
| آثار | وحدت اسلامی در نگاه اهل‌بیت (علیهم‌السلام) |
| فعالیت‌ها | |
شیخ حسین الراضی روحانی عربستانی، خطیب و امام‌جماعت مسجد الرسول شهر عمران از توابع استان الاحساء در جنوب عربستان و عضو مجمع عمومی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی است.
تحصیلات
ایشان در شانزده سالگی وارد حوزۀ علمیۀ نجف اشرف شد و نزد اساتیدی همچون آیت‌الله‌العظمی سید أبوالقاسم الخوئی و آیت‌الله‌العظمی سید محمد باقر الصدر تلمذ نمود. سپس به قم رفت تا تحصیلات خود را نزد علمای برجسته حوزه علمیه قم تکمیل کند.
اندیشه‌ها
اتحاد و وحدت امت اسلامی به منزله قدرت و دژی نفوذناپذیر در برابر رخنه دشمنان است؛ دشمن، شبانه روز در تلاش است تا از یکسو بر منابع امت اسلامی تسلط یابد و از سویی دیگر مانع گسترش و انتشار اسلام شود؛ بنابراین امت اسلامی با انواع مختلف تهاجم‌های فکری، فرهنگی و نظامی روبروست؛ منظور از تهاجم فکری همان شبیخون فرهنگی است که همه مذاهب و فرقه‌های مختلف اسلام، اعم از شیعه و سنی و عرب و عجم را مورد تهدید قرار می‌دهد هم‌چنان که جنگ نظامی در کشورهای اسلامی نیز به نفع دشمن است و بارزترین نمونه آن، اتفاقاتی است که در فلسطین، افغانستان و عراق در حال وقوع است؛ پس دشمن، فساد را رواج داده و منابع مسلمانان را به یغما می‌برد و پیوسته برای چپاول کشورهای اسلامی نقشه می‌کشد. [۱]